«Ζευγάρια» και πάλι  στο αφιέρωμα της κινηματογραφικής λέσχης  των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του Κέντρου Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά (ΚΕΜΕΣ)  τη Δευτέρα 22 Οκτωβρίου  στις 9 μ.μ. στο «Βακούρα 1» (Ιωάννου Μιχαήλ 8 τηλ.1310233665) . Το ζευγάρι αποτελούν η εκθαμβωτική Κιμ Νόβακ και ο Κερκ Ντάγκλας  στο «Θ' ανταμώσουμε σαν ξένοι» (Strangers when we meet, έγχρωμη ΗΠΑ 1960 , διάρκεια 117') του Ρίτσαρντ  Κουάιν, όπου ακόμα παίζουν οι Γουόλτερ Ματάου, Μπάρμπαρα Ρας.

Την ταινία θα προλογίσει  ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου κριτική θα διανεμηθεί στο κοινό. Το προς συζήτηση θέμα, μετά το τέλος του φιλμ, θα είναι: Το σινεμά για τις δύσκολες επιλογές των σχέσεων.

Στο Σαν Φρανσίσκο, ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας (Κερκ Ντάγκλας) ερωτεύεται παθιασμένα μία πανέμορφη παντρεμένη γυναίκα (Κιμ Νόβακ), που νιώθει μεγάλη μοναξιά.

Σε ένα από τα τολμηρότατα φιλμ  του '60 , ο  Ρίτσαρντ  Κουάιν με ακρίβεια ανατόμου φωτίζει το θέμα των παράλληλων σχέσεων με πρωτοφανή οξύτητα και ειλικρίνεια. Η έξοχη φωτογραφία  του Τσαρλς Λαγκ, η υπέροχη ενδυματολογική  άποψη, οι τέλειοι ρόλοι συνδυάζουν την πειστικότητα και την αμεσότητα.

Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Σ' ένα ονειρικό καλιφορνέζικο προάστιο, ένας κομψός  παντρεμένος αρχιτέκτονας (Κερκ Ντάγκλας) με παιδιά αρχίζει μία παθιασμένη  ερωτική σχέση με μία πανέμορφη, επίσης παντρεμένη, αλλά δυστυχισμένη γυναίκα (Κιμ Νόβακ). Πολλά σκαμπανεβάσματα στη σχέση, σεναριακές ανατροπές και έντονο στιλιζάρισμα. Πρόκειται για μια  εκπληκτική σπουδή πάνω στο γάμο, την αποξένωση και την απιστία, εφάμιλλη  των ταινιών  των Μπέργκμαν  και Αντονιόνι. Μόνο που ο Ριτσαρντ Κουίν είναι καλύτερός τους, ως στιλίστας, φορμαλιστής, ως συνδετικός κρίκος  lifestyle  και αντιστοιχιών  ενδυμάτων και συναισθημάτων. Προσέξτε πώς αντιμετωπίζει  την αισθησιακή μαγεία της Νόβακ: την «ενδύει» με σκούρο εσώρουχο (πένθος, κατάθλιψη) μπρος στον αδιάφορο σύζυγό της, σε συνδυασμό με ένα ολοκόκκινο φόρεμα όταν συναντιέται με τον εραστή. Με καταπλήσσει η εμμονή στη λεπτομέρεια, η καλλιτεχνική διεύθυνση, η τολμηρή  διεισδυτική ματιά (βρισκόμαστε στα συντηρητικά '60s), η απεικόνιση  του πάθους, η αναμονή του έρωτα, η πικρία του τέλους και η έμμεσα πολιτική ματιά. Οι κανόνες του συστήματος, οι διαδικασίες που δεν υπερφαλαγγίζονται. Το «κατεστημένο» που είναι πάντα ισχυρό ως μια σειρά ανελεύθερων μηχανισμών. Να δεσμευτείς λοιπόν ή να μη δεσμευτείς; Ένα δίκοπο μαχαίρι–δίλημμα. Κι ακόμα, ποια είναι τα όρια και οι όροι του έρωτα; Πόσα χρόνια μπορεί να παραμείνει παραβατικός και στο σκοτάδι; Πόσο κουράζει αυτό και γιατί η έξοδος στο φως είναι άλλη μία καταστροφική επαναληπτικότητα; Αξίζει ιδιαίτερη μνεία  στην έξοχη ενδυματολογική σύνθεση της Κιμ Νόβακ την πρώτη βραδιά του έρωτα: Απεικονίζεται  με κόκκινο φωτιά φόρεμα και έξοχη μεταξωτή μπλε εσάρπα, η οποία σηματοδοτεί το πένθος που απέρχεται. Έξοχη φωτογραφία, φανταστικό μοντάζ και η χημεία Ντάγκλας - Νόβακ ανυπέρβλητη σ' ένα γεμάτο ακτινοβολία εκθαμβωτικό φιλμ».

Ταινίες  που πλησιάζουν  την προβληματική  του «Θ' ανταμώσουμε σαν ξένοι» είναι: «Ο ματωμένος γάμος» και «Η άπιστη γυναίκα» του Κλοντ Σαμπρόλ, «Άπιστη του Άντριαν Λάιαν», «Απιστίες και αμαρτίες» και «Η Χάνα και οι αδελφές της» του Γούντι Άλεν, «Ζήσαμε στην αμαρτία» του Ντέλμερ Ντέιβις, «Η γυναίκα και ο διάβολος» του Μπράιαν Χάτον, «Η άγνωστος» του Ντέιντ Λόουελ Ριτς, « Ζω μονάχα για τον έρωτα» του Τζον  Στάρτζες.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ταινία, επικαιροποιημένα  θέματα και αναλύσεις ανατρέξτε στο kemes.wordpress.com και στο kemes  facebook

Την  άλλη Δευτέρα  29 Οκτωβρίου στο αφιέρωμα «Ζευγάρια» θα προβληθεί η οσκαρική ταινία του Ντέλμπερτ Μαν «Χωριστά τραπέζια».