Κάθε φορά που με ενοχλούν πολύ κάποιοι άνθρωποι ή μερικά φαινόμενα της εποχής με πιάνει το γινάτι. Στην αρχή δυσφορία, μετά αγανάκτηση, ύστερα οργή και στη συνέχεια το Ρουμελιώτικο γινάτι…

Που να σας εξηγώ τώρα; Είναι κάτι από εκείνο που μας έλεγαν οι παλιοί: «Με τους καλούς δέκα φορές καλοί, αλλά με τους κακούς εκατό φορές κακοί…»

Ε, ναι σε πιάνει το γινάτι με αυτά που βλέπεις και πρέπει να αντιδράσεις.  Διότι δεν είναι δυνατόν να αλώνεται άνευ αντιδράσεων ένας χώρος με ιστορία αιώνων, με περγαμηνές και με τεράστια συνεισφορά στην πατρίδα. Δεν είναι δυνατόν η δημοσιογραφία σε αυτό τον τόπο να υφίσταται τέτοιον ευτελισμό. Να διαβάζεις όποια αηδία έρχεται στο μυαλό κάποιων εμποράκων της ενημέρωσης. Να σου προβάλλουν τόπλες τηλεπερσόνων Σαντορίνης, μπουτάκι Μυκόνου και οπίσθια Ρωσίδων Χαλκιδικής κι εσύ να νομίζεις ότι είσαι ενημερωμένος πολίτης.

Να γράφουν εντέχνως στα site «Ποιος πασίγνωστος  ηθοποιός έφυγε από τη ζωή» και όταν το ανοίγεις να βλέπεις ότι αναφέρονται σε κάποιον Αμερικανό, που η φήμη του δεν είχε βγει έξω από ένα στούντιο του Μανχάταν. Η να γράφουν στον τίτλο «Με κίτρινο μπικίνι ο Δήμαρχος του Λονδίνου» και στην πραγματικότητα να πρόκειται για ένα μεγάλο μπαλόνι, στο οποίο εικονίζεται ένα σκίτσο.

Σε μερικά άλλα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάποιες ατάκες του Γιάννη Μπουτάρη ή να μεταδώσουν πρώτοι μια μικροσύγκρουση στην Περιφερειακή. Αυτή είναι δημοσιογραφία; Αυτή είναι η νέα εποχή, το μέλλον της ηλεκτρονικής ενημέρωσης;

Ε, όχι. Τύπος και πάλι τύπος. Να διαβάζεις και να ξέρεις τι είναι αυτό και ποιος το γράφει. Να υπάρχει υπογραφή, να έχει προηγηθεί διασταύρωση πληροφοριών και εν τέλει να έχουν ευθύνη και συνέπεια οι γράφοντες. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Οι εφημερίδες και οι υπεύθυνες ηλεκτρονικές εκδόσεις πρέπει να λειτουργούν με κανόνες δεοντολογίας και σύμφωνα με τους νόμους. Δεν μπορεί να είναι ο χώρος ξέφραγο αμπέλι. Δεν έχουν χώρο τα τρωκτικά και οι τυχάρπαστοι. Η δημοκρατία απαιτεί ευθύνη και σοβαρότητα.

Γι αυτό, με την ευκαιρία της επανακυκλοφορίας της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, λέμε ότι οι εφημερίδες δεν μπορούν να σβήσουν. Είναι ευθύνη της πολιτείας και των πολιτών να στηρίζουν τις εκδόσεις με προϋποθέσεις και εχέγγυα αξιοπιστίας.

Σε ό,τι αφορά εμάς, τον δημοσιογραφικό κόσμο, ε ναι, δεν μπορούμε να ανεχόμαστε άλλο τον ευτελισμό. Θα γυρίσουμε και θα σβήσουμε τα FAKE τους  με γόμες από τα ξύλινα μολύβια της νιότης μας. Θα είναι η εκδίκηση των γραφιάδων…