Αν μου ζητούσε κάποιος πιεστικά να του πω αν βρίσκω ένα από τα γνωμικά των σοφών της αρχαίας Ελλάδας που δεν επιβεβαιώνεται σήμερα, θα του έλεγα το : «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξα ουδείς». Γνωρίζω βαθύπλουτους που αποφεύγουν κάθε δημοσιότητα, αλλά αν ψάχνουμε πρωτοπόρους που αποστρέφονται το χρήμα, θα πρέπει να κοιτάξουμε στα μοναστήρια και στους… περίεργους.

Όσο διορατικοί κι αν ήταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πως αρκετούς αιώνες μετά από αυτούς, θα ερχόταν μια εποχή κατά την οποία ιδέες και αξίες θα υποτάσσονταν στο χρήμα και πως η δόξα μόνον εφόσον θα ήταν συνυφασμένη με το χρήμα, θα αποτελούσε ύψιστο στόχο.

Όπως και δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν πως θα ερχόταν μια μέρα που η δόξα- η δημοσιότητα και η λάμψη- θα θεωρούνταν απλά, ένα διαβατήριο προς τον πλουτισμό.

Πέραν αυτού, στην σύγχρονη εποχή των κοινωνικών δικτύων και του ίντερνετ, η δόξα κάνει κι ένα μεγάλο κακό σε αυτόν που την κατέχει: το να νιώθει πανίσχυρος και υπεράνω θεού κι ανθρώπων. Δηλαδή ανέγγιχτος από κάθε έλεγχο κι άτρωτος από κάθε απειλή.

Κάπως έτσι, ο ένδοξος, πέφτει βήμα-βήμα και με γοργούς ρυθμούς, στα δίχτυα της αλαζονείας αρχικά και της απληστίας ακολούθως. Όσο μάλιστα ο άνθρωπός μας κερδίσει την «δόξα» χωρίς να μοχθήσει ιδιαίτερα -όπως για παράδειγμα ένας υπεραθλητής, διακεκριμένος καλλιτέχνης, λαμπρός επιστήμονας κ.ά. που εργάστηκαν σκληρά για την επιτυχία τους- τόσο πιο εύκολα ξεφεύγει από τον δρόμο της αρετής και λοξοδρομεί σε αυτόν της… κακίας.

Ακριβώς δηλαδή όπως η Εύα Καϊλή: νεαρή, σχετικά ευφυής, εκπάγλου ομορφιάς, θαρραλέα -στα όρια του θράσους- που όρμησε προς την δόξα χωρίς να διστάσει έχοντας επίγνωση των περιορισμένων γνώσεών της, της ανεπαρκούς συγκρότησής της και της ελλειμματικής εμπειρίας της.

Πηδώντας από τον έναν ισχυρό πόλο στον άλλον, δίχως να ρίξει έστω ένα βλέμμα πίσω σε εκείνους που πάτησε στο διάβα της ή τους άλλους που αξιοποίησε για να της ανοίξουν δρόμους.

Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο και με δεδομένη την περιορισμένη της συγκρότηση και την ανυπαρξία ανασχετικού ηθικού έρματος, όσοι την ξέραμε από τα πρώτα της βήματα, πιθανολογούσαμε μια τέτοια κατάληξη.

Δεν εννοώ φυσικά τη συγκεκριμένη ιστορία που έσκασε με τα εκατομμύρια και τα λοιπά συντριπτικά και ντροπιαστικά -δεν γνωρίζω λεπτομέρειες ούτε θέλω να αποφανθώ πριν κλείσει ο κύκλος της διερεύνησης και της δικαστικής κρίσης- αλλά ότι τέτοιας πάστας άνθρωποι, δεν θα ορρωδούσαν μπροστά σε τίποτα- δεν θα «κώλωναν» επί το λαϊκότερο- προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από την απόκτηση πλούτου και ισχύος. (Θα μπορούσε βεβαίως αυτό να το πετύχει μία με παρόμοια προσόντα με έναν… πετυχημένο γάμο, αλλά έχει διαφορετική αξία το… αυτοδημιούργητος)

Αν κάποιος ρωτούσε την πλειοψηφία ημών με ποιον λαό αισθανόμαστε πιο κοντά ή πως μας συνδέουν πολλά (τουλάχιστον σε συναισθηματικό επίπεδο) οι απαντήσεις είναι πολλές και ποικίλες. Αλλά σίγουρα σ’ αυτές δεν ανήκουν οι Βέλγοι.

Οι παλιότεροι και λιγότερο ταξιδεμένοι δεν τους έχουν καν στο νου όταν μιλάμε για Ευρώπη (έστω και εάν στις Βρυξέλλες χτυπά η διοικητική καρδιά της) και άλλοι μπορεί και να νομίζουν πως είναι στην ουσία προάστιο της Γαλλίας και όχι χώρα κανονική.

Έφτασε, όμως, ο καιρός που το Βέλγιο μπήκε σε μία περίοπτη λίστα των Ελλήνων, που μοιάζει με το αγαπημένο άσμα που λέει από πού να πάρεις ναυτάκι, μηχανικό και καπετάνιο για να έχεις σίγουρη επιτυχία στο ταξίδι σου. Ε, οι Βέλγοι είναι, όπως αποδεικνύουν, οι καλύτεροι στο πεδίο της δικαιοσύνης και της λάμψης της αλήθειας.

Οι λεπτομέρειες από την -παραπάνω και από χολιγουντιανή- επιχείρηση που έστησαν οι αρχές του Βελγίου με επικεφαλής τον αδέκαστο Μισέλ Κλεζ, τον ανακριτή δηλαδή που έτρεξε (κυριολεκτικά) την υπόθεση και έβαλε σ’ ένα κελί την Εύα Καϊλή, είναι σαν σενάριο σειράς από εκείνες με τα εκατομμύρια των φανς.

Δηλαδή σκεφτείτε το λίγο. Σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα των Βέλγων ρεπόρτερ που έκαναν εξαιρετική δουλειά και μπράβο τους, ο κ. Κλεζ (ο οποίος απ’ όσο καταλαβαίνω απ’ αυτά που διαβάζω είναι ένας ωραίος τύπος που απολαμβάνει να είναι talk of the… continent, αλλά χωρίς να βγαίνει ο ίδιος προς τα έξω, ενισχύοντας έτσι το θρύλο του) πέτυχε τον απόλυτο αιφνιδιασμό όλων.

Ο άνθρωπος (ο οποίος είχε αποκαλύψει και άλλο σκάνδαλο «λευκού κολάρου» και ανάγκασε τον τραπεζικό κολοσσό της HSBC να πληρώσει στη βελγική δικαιοσύνη 295 εκατομμυρίων ευρώ για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος και άλλα διάφορα εγκλήματα) παρακολουθούσε τη Θεσσαλονικιά ευρωβουλευτή, τον σύντροφό της και πολλούς άλλους υψηλά ιστάμενους και λαμπερούς Βρυξελλιώτες επί 1,5 χρόνο και δεν πήρε κανείς τους χαμπάρι.

Και το καλύτερο; Όταν αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του όσο ψηλά και εάν βρίσκεται και να απολογηθεί στη δικαιοσύνη, το έκανε σε ένα απόγευμα πριν μπορέσει κανείς να ενημερωθεί και να διαρρεύσει ή έστω να κινηθούν υποψίες και να εξαφανιστούν προς Κατάρ ή όπου αλλού είχαν εκλεκτικές σχέσεις οι συμμετέχοντες στο QatarGate.

Φανταστείτε πως αυτός ο απίθανος «Σερίφης» που γράφει και αστυνομικά μυθιστορήματα, αλλά το... ζει κιόλας, δεν ενημέρωσε καν την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να είναι τη... D-Day στις Βρυξέλλες. Έτσι, η Μετσόλα ήταν στη Μάλτα και επειδή για νομικούς λόγους η παρουσία της ήταν επιβεβλημένα σ’ ένα από τα σπίτια που μπούκαραν οι Βέλγοι αστυνομικοί, την έφερε εσπευσμένα από την πατρίδα της και έπαιξε με το χρόνο ώστε να την παραλάβουν περιπολικά από το αεροδρόμιο και πριν τις 9 το βράδυ να έχουν μπει στο σπίτι του Βέλγου ευρωβουλευτή (μετά τις 9 απαγορεύεται!).

Κάντε το αυτό εικόνα τώρα και πείτε μου πως μπορείτε να το φανταστείτε να συμβαίνει στην πραγματική ζωή και όχι στην ευρωκοινοβουλευτική βερσιόν του Casa de Papel.

Ε, μετά απ’ αυτά, πώς να μη βοά σύσσωμο το ελληνικό ίντερνετ πως θέλει Ρουμάνους πυροσβέστες και Βέλγους δικαστές;

Για την ιστορία ο Μισέλ Κλεζ είναι ο άνθρωπος που έφερε ενώπιων της δικαιοσύνης τον ίδιο το Βέλγο βασιλιά, τον ανάγκασε να κάνει τεστ DNA και εν συνεχεία να αναγνωρίσει εξώγαμο τέκνο. Στην Εύα Καϊλή, τον Τζιόρτζι και κάτι λαμόγια από την Ιταλία θα σταματούσε;

* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 18.12.2022