Του Νίκου Αγγελή Άνθη
Η παιδική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, φέτος ανεβάζει την παράσταση «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου», ένα διήγημα της σπουδαίας συγγραφέως Άλκης Ζέη.
Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε από κοντά την συγκεκριμένη παράσταση με αφορμή την εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της κυρίας Άλκης Ζέη, η οποία μετά το πέρας του έργου μίλησε με τους μικρούς αλλά και μεγάλους υποστηρικτές της.
Η συγκεκριμένη παράσταση μας παρουσιάζει την ζωή ενός παιδιού του Πέτρου, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτή αλλάζει άρδην, λόγω της εισβολής των κατακτητών στην Ελλάδα και κατά συνέπεια λόγω του πολέμου. Μέσα από το έργο αυτό βλέπουμε ουσιαστικά, πως μια παιδική και αθώα ψυχή μέσα στα χρόνια του πολέμου αναγκάζεται να μεταβεί ταχύτατα και βίαια στην φάση της ενηλικίωσης, προκειμένου να προστατεύσει, τόσο τον εαυτό του, όσο και τα ιδανικά και τις αξίες της χώρας του.
Πιο συγκεκριμένα, το διήγημα αυτό καταφέρνει μέχρι και σήμερα να παραμείνει διαχρονικό και πιο επίκαιρο από ποτέ, γιατί με μία πιο προσεκτική ματιά αντιλαμβανόμαστε, ότι ο Πέτρος λειτουργεί σαν ένα σύμβολο, το οποίο ανεξαρτήτως χρώματος ή θρησκείας αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του κόσμου, που στην πιο τρυφερή τους ηλικία αντί να έχουν ως μόνο μέλημα τους το παιχνίδι, αγωνίζονται καθημερινά για λίγη παραπάνω ζωή.
Επίσης, τα καλοδουλεμένα και παραμυθικά σκηνικά σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική μουσική, μας δημιούργησαν έντονα συναισθήματα, παράλληλα με ένα επίμονο αίσθημα νοσταλγίας, διότι η παραστατικότητα και η ζωντάνια της συγκεκριμένη παράστασης σε ταξιδεύουν σε μία μακρινή χρονολογικά εποχή, την οποία παρόλο που δεν την έζησες ποτέ, μπορείς σχεδόν να την μυρίσεις, να την αγγίξεις, αλλά και να την ζήσεις, τόσο ψυχικά, όσο και συναισθηματικά.
Στην έντονη αυτή συναισθηματική φόρτιση συνέβαλε φυσικά και η παρουσία της κυρίας Άλκης Ζέη, η οποία λέγοντας δυο λόγια στο τέλος της παράστασης, σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την αλησμόνητη θεατρική εμπειρία. Άλλωστε, όπως είπε και η ίδια στο κατάμεστο από κόσμο Βασιλικό θέατρο, «το έργο αυτό μας συγκινεί όλους, γιατί μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια ή αλλιώς την αθωότητα, που αφήσαμε για πάντα πίσω μας» (φωτογραφίες Λευτέρης Τσινάρης).
Του Νίκου Αγγελή Άνθη
Η παιδική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, φέτος ανεβάζει την παράσταση «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου», ένα διήγημα της σπουδαίας συγγραφέως Άλκης Ζέη.
Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε από κοντά την συγκεκριμένη παράσταση με αφορμή την εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της κυρίας Άλκης Ζέη, η οποία μετά το πέρας του έργου μίλησε με τους μικρούς αλλά και μεγάλους υποστηρικτές της.
Η συγκεκριμένη παράσταση μας παρουσιάζει την ζωή ενός παιδιού του Πέτρου, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτή αλλάζει άρδην, λόγω της εισβολής των κατακτητών στην Ελλάδα και κατά συνέπεια λόγω του πολέμου. Μέσα από το έργο αυτό βλέπουμε ουσιαστικά, πως μια παιδική και αθώα ψυχή μέσα στα χρόνια του πολέμου αναγκάζεται να μεταβεί ταχύτατα και βίαια στην φάση της ενηλικίωσης, προκειμένου να προστατεύσει, τόσο τον εαυτό του, όσο και τα ιδανικά και τις αξίες της χώρας του.
Πιο συγκεκριμένα, το διήγημα αυτό καταφέρνει μέχρι και σήμερα να παραμείνει διαχρονικό και πιο επίκαιρο από ποτέ, γιατί με μία πιο προσεκτική ματιά αντιλαμβανόμαστε, ότι ο Πέτρος λειτουργεί σαν ένα σύμβολο, το οποίο ανεξαρτήτως χρώματος ή θρησκείας αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του κόσμου, που στην πιο τρυφερή τους ηλικία αντί να έχουν ως μόνο μέλημα τους το παιχνίδι, αγωνίζονται καθημερινά για λίγη παραπάνω ζωή.
Επίσης, τα καλοδουλεμένα και παραμυθικά σκηνικά σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική μουσική, μας δημιούργησαν έντονα συναισθήματα, παράλληλα με ένα επίμονο αίσθημα νοσταλγίας, διότι η παραστατικότητα και η ζωντάνια της συγκεκριμένη παράστασης σε ταξιδεύουν σε μία μακρινή χρονολογικά εποχή, την οποία παρόλο που δεν την έζησες ποτέ, μπορείς σχεδόν να την μυρίσεις, να την αγγίξεις, αλλά και να την ζήσεις, τόσο ψυχικά, όσο και συναισθηματικά.
Στην έντονη αυτή συναισθηματική φόρτιση συνέβαλε φυσικά και η παρουσία της κυρίας Άλκης Ζέη, η οποία λέγοντας δυο λόγια στο τέλος της παράστασης, σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την αλησμόνητη θεατρική εμπειρία. Άλλωστε, όπως είπε και η ίδια στο κατάμεστο από κόσμο Βασιλικό θέατρο, «το έργο αυτό μας συγκινεί όλους, γιατί μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια ή αλλιώς την αθωότητα, που αφήσαμε για πάντα πίσω μας» (φωτογραφίες Λευτέρης Τσινάρης).
ΣΧΟΛΙΑ