Λογικό είναι να προκύψουν αντιφάσεις στα μέτρα, μιας και η πανδημία αυτή είναι νέο φαινόμενο. Δεν φαίνεται όμως να υπάρχει στην λογική, η στην αντίληψη του πολιτικού συστήματος, ότι κάθε ρύθμιση δημιουργεί λίγους προνομιούχους και πολλούς πληττόμενους.

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα με παράπλευρες συνέπειες στην οικονομία και στον πολιτισμό, είναι η λειτουργία των συναυλιακών χωρών.

Πολλά ακούστηκαν μετά το άνοιγμα των καταστημάτων, ότι την μεγάλη ευθύνη για την διασπορά των κρουσμάτων, συνέβαλλαν τα ανεξέλεγκτα «κέντρα διασκέδασης και κλαμπ». Κι όμως τα «κέντρα διασκέδασης» ήταν τα τελευταία που άνοιξαν, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι κλειστοί χώροι και παραμένουν μέχρι σήμερα ανενεργοί.

Ποιος όμως είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε και δημιουργείται αυτή η σύγχυση, με αποτέλεσμα ένας επιχειρηματικός κλάδος, να χρεώνεται και την ζημιά και την δυσφήμιση;

Η στρέβλωση αυτή προέκυψε την τελευταία δεκαετία, όπου η Ελλάδα πρωτοτύπησε για μια ακόμη φορά, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων, με νόμους, ρυθμίσεις και γνωστά παράθυρα...

Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη η λειτουργία των καταστημάτων είναι καθορισμένη βάση των αδειών λειτουργίας, τα καφέ μπαρ, αναψυκτήρια, εστιατόρια να κλείνουν στις 00.00, ενώ ανοίγουν μετά, αυτά με τις ειδικές νυχτερινές άδειες, «κέντρων διασκέδασης και κλαμπ» όπου είναι οι μοναδικοί χώροι που έχουν προδιαγραφές για συναυλίες και δυνατή σε ένταση μουσική.

Ο αντίστοιχος νόμος υπάρχει ανέκαθεν και στην χώρα μας, εμπλουτισμένος με ακόμη αυστηρότερες προδιαγραφές, όπως εκτός των ειδικών κατασκευών και μέτρων ασφαλείας κοινού, απαιτεί και θέσεις πάρκινγκ, απαγόρευσης οποιασδήποτε παράλληλης υπηρεσίας σε εξωτερικό χώρο, ειδικό και υψηλό τιμολόγιο πνευματικών δικαιωμάτων και ένα ειδικό δημοτικό φόρο (ανεξήγητου) 5% σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος που είναι μόλις 0,5%.

Αυτό που συνέβη την τελευταία δεκαετία και όχι πιο πριν, λόγω της μεταφοράς αρμοδιοτήτων έκδοσης των αδειών από την αστυνομία στις δημοτικές αρχές, είναι ότι οι τελευταίες προέβησαν σε ρυθμίσεις, δίνοντας την δυνατότητα εκτέλεσης συναυλιών σε όλους τους χώρους, αρκεί να μην χρησιμοποιούν ηλεκτρικά ηχοσυστήματα... που βέβαια καταστρατηγούνται λόγω αδυναμίας των ελεγκτικών μηχανισμών.

Η επέκταση του ωραρίου από τις δημοτικές αρχές μετά τις 12 το βράδυ (έως 2:00 και Παρασκευή - Σάββατο έως τις 3:00), χωρίς τον συστηματικό έλεγχο για την ένταση του ήχου, δημιούργησε ακόμη μια στρέβλωση μετατρέποντας πολλά καφέ σε κλαμπ, παράνομα μεν, αλλά με σχετική κάλυψη δε.

Εδώ υπάρχει η παγκόσμια πρωτοτυπία από τις ελληνικές εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων (και εκτελεστικών), που εφαρμόζουν διαφορετικό τιμολόγιο, παρόμοιο σχεδόν των «κέντρων διασκέδασης» σε καταστήματα που λειτουργούν χωρίς τις αντίστοιχες άδειες και προδιαγραφές...νομιμοποιώντας κατά κάποιον τρόπο και μάλιστα αυθαίρετο, τους παραβάτες. Δηλαδή αυτές ιδιωτικές εταιρείες με μικρό αριθμό υπαλλήλων, κατορθώνουν να ελέγχουν την αγορά, εκεί που αδυνατεί το δημόσιο να διαφυλάττει την ομαλή λειτουργία από τον αθέμιτο ανταγωνισμό.

Η ανυπαρξία συλλογικού οργάνου των «κέντρων διασκέδασης- συναυλιακών χωρών», άφησε τον χώρο ανεξέλεγκτο, τις επιχειρήσεις να μαραζώνουν και να υπολειτουργούν μόνο Παρασκευή και Σάββατο βράδυ (και αυτό σπάνια) για 7 μήνες τον χρόνο. Πολλοί θα αναφωνάξουν ... «καλά να πάθουν οι φοροφυγάδες». Ναι!!! Ισχύει ότι και στην υπόλοιπη αγορά, στους επαγγελματίες, στους καλλιτέχνες, στους μάστορες, στους δικηγόρους, στους γιατρούς, στους εκβιαστές δημοσιογράφους, στους επίορκους των θεσμών... Αυτό δεν συνεπάγεται στην εξαφάνιση όλων.

Στα πλαίσια της πανδημίας τώρα, αν κάποια beach bar και καφέ μπαρ έκαναν πάρτι και συναυλίες, αυτά ήταν παράνομα (δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι αντιδήμαρχοι τουριστικών περιοχών προσφέρουν κάλυψη συμμετέχοντας εμφανώς η αφανώς σε ανάλογες επιχειρήσεις) και δεν ήταν «κέντρα διασκέδασης», που με τίποτα δεν θα έπαιρναν το ρίσκο να χάσουν, την πιο δύσκολη σε έκδοση, άδεια λειτουργίας...

Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές σε όλους είναι ότι κάθε κατηγορία καταστημάτων έχει προνόμια και περιορισμούς. Στα «κέντρα διασκέδασης» απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε παροχή άλλης υπηρεσίες εκτός της συγκεκριμένης, συναυλιών με ποτό και με ειδική άδεια και προδιαγραφές, φαγητό. Απαγορεύεται αυστηρά η λειτουργία και παροχή ποτών σε εξωτερικό χώρο, δεν δικαιούνται άδεια τραπεζοκαθισματων, ξαπλωστρών, αθλητικών δράσεων κλπ. Ενώ είναι οι μόνοι χώροι με μεταμεσονύκτια λειτουργία λόγω του νυχτερινού χαρακτήρα τους.

Και φτάνουμε στα πρόσφατα μέτρα που θέλουν τα καταστήματα να κλείνουν στις 12:00 το βράδυ, για να βιώσουμε το πρωτοφανές φαινόμενο, να παρατηρείται η πιο επικίνδυνη συγκέντρωση κοινού σε πλατείες, με χιλιάδες νέους που πριν ήταν σε μέγιστη διασπορά στα μικρά τους στέκια, άρα και περισσότερο προστατευμένοι... με μια ακόμη επίπτωση ζημιών στον χώρο των καταστημάτων υγιειονομικού ενδιαφέροντος, ενώ κάποιοι επιτήδειοι με περίπτερα και αντίστοιχα καταστήματα, γεμίζουν τα ψυγεία με μπίρες, άλλα αλκοολούχα ποτά, καλύπτοντας παράνομα την ζήτηση μεταμεσονύκτια.

Αφού λοιπόν περιγράφουμε την κατάσταση που επικρατεί, προβαίνουμε στις εξής προτάσεις, που λαμβάνουν υπόψη τις συνήθειες των πολιτών, το κλίμα, το τουριστικό προϊόν κλπ:

1. Τα καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος να παραμένουν ανοιχτά όσο θέλουν, με κλείσιμο όμως της μουσικής στις 12:00 τα μεσάνυχτα η γιατί όχι ΑΥΣΤΗΡΑ στα νόμιμα 80 dB , δηλαδή χαμηλής έντασης.

2. Τα καταστήματα με άδεια «κέντρου διασκέδασης» , νυχτερινά όπως αποκαλούνται λόγω της ειδικής λειτουργίας τους, να είναι τα μόνα που έχουν ζωντανή και δυνατή μουσική, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Να ανοίγουν από αργά το απόγευμα και να κλείνουν στις 5.00πμ και Π/Σ ελεύθερα όπως προβλέπει η νομοθεσία, έχοντας τουλάχιστον ένα 8ωρο λειτουργίας.

3. Εννοείται ότι τα «κέντρα διασκέδασης - συναυλιακοί χώροι - κλαμπ» θα τηρούν και θα ελέγχονται για οποία μέτρα επιβάλλονται για τήρηση αποστάσεων από την πανδημία. Και επειδή πρόκειται για περιορισμένο αριθμό νόμιμων καταστημάτων, ο έλεγχος μπορεί να είναι απόλυτος και καθημερινός.

4. Με αυτή την δυνατότητα ένας άλλος κλάδος ο οποίος πλήττεται και είναι από τους σημαντικότερους, αυτός της ψυχαγωγίας και του πολιτισμού, με χιλιάδες καλλιτέχνες και τεχνικούς να είναι άνεργοι επι 6 μήνες, θα μπορεί επιτέλους να λειτουργήσει έστω και με περιορισμένες συνθήκες.

5. Η απομόνωση του κοινού από το κάθε πολιτιστικό είδος, θα πάψει να υφίσταται με μια τέτοια λύση, δίνοντας τους την πρόσβαση σε ένα τόσο σημαντικό αγαθό.

6. Μια αδικία αθέμιτου ανταγωνισμού επι πολλά χρόνια, με ευθύνη της πολιτείας θα αποκατασταθεί και για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις «κέντρων διασκέδασης και συναυλιών», ενώ θα εναρμονιστούμε και με αυτά που ισχύουν στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο.

7. Να δοθεί η νομική δυνατότητα σε κάποια μικρά μπαρ που ανοίγουν μόνο βράδυ και δεν ενοχλούν, να αποκτούν εύκολα ειδική άδεια κλαμπ, για να μην είναι σε μια συνεχή και άδικη δίωξη. Όπως και σε πολύχώρους, όταν καθορίζεται συγκεκριμένη αντίστοιχη χρήση σε ιδιαίτερο χώρο του.

Είναι άδικο μια κατηγορία λίγων παρανομούντων που παραβλέπει όλους τους κανόνες, να καθορίζει την λειτουργία όλης της αγοράς και όλων των επιχειρήσεων. Η επιβολή των μέτρων προστασίας δεν πρέπει να τιμωρεί το σύνολο της κοινωνίας, με το άλλοθι ότι αδυνατεί να ελέγξει. Είναι ένα τεράστιο ψέμα και πρέπει να μας βρει όλους σύμφωνους και στην τήρηση των μέτρων και στην όσο γίνεται φυσιολογική συνέχιση της καθημερινότητας μας.