Οι φανατικοί οπαδοί συνηθίζουν να αποκαλούν τις έδρες των ομάδων τους "ναούς του ποδοσφαίρου", έστω κι αν ξέρουν πως υπερβάλλουν. 

Υπάρχει όμως ένα γήπεδο, που ευτυχώς δεν ανήκε ποτέ σε μία συγκεκριμένη ομάδα, το οποίο μπορεί άνετα να "σηκώσει" τον βαρύγδουπο αυτό τίτλο.

Η ιστορία του θρυλικού Γουέμπλεϊ ξεκίνησε σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια, με τη διεξαγωγή του τελικού του κυπέλλου Αγγλίας, ανάμεσα στην Μπόλτον και τη Γουέστ Χαμ. 

Η ομάδα από τα προάστια του Μάντσεστερ κέρδισε 2-0 τα "σφυριά" από το ανατολικό Λονδίνο και στο επιβλητικό στάδιο της βρετανικής πρωτεύουσας γράφτηκε η πρώτη σελίδα ενός λαμπρού ποδοσφαιρικού διηγήματος που μεγάλωσε γενιές και γενιές Άγγλων και όχι μόνο. 

Το γήπεδο, που εγκαινιάστηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο, πατέρα της σημερινής βασίλισσας Ελισάβετ, είχε χωρητικότητα 125.000 θέσεων αλλά στον πρώτο αυτόν τελικό κατακλύστηκε από 200.000 φιλάθλους, σύμφωνα με τα αρχεία της αγγλικής αστυνομίας. 

Το στάδιο ονομάστηκε αρχικά "Αυτοκρατορικό". Σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες σερ Τζον Σίμποου και Μάξγουελ Άγιερτον και κατασκευάστηκε υπό την επίβλεψη του κορυφαίου μηχανικού της εποχής, σερ Όουεν Γουίλιαμς. 

Χρειάστηκαν 300 μέρες για την ολοκλήρωση των έργων ανέγερσης του σταδίου και η κατασκευή του κόστισε 750.000 στερλίνες, ένα τεράστιο, για τα δεδομένα της εποχής, ποσό. 

Για το χτίσιμο του Γουέμπλεϊ χρησιμοποιήθηκαν 25.000 τόνοι σκυροδέματος και 1000 τόνοι ατσαλιού. Κορυφαίο χαρακτηριστικό του αρχιτεκτονικού του σχεδίου ήταν οι δύο επιβλητικοί πύργοι, που είχαν ύψος 126 πόδια ο καθένας.

Ο αγγλικός θρίαμβος του 1966 και το "έπος" του Παναθηναϊκού

Το Γουέμπλεϊ έγινε το ποδοσφαιρικό σύμβολο της Αγγλίας και συνάμα η μόνιμη έδρα των τελικών του κυπέλλου, της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο. 

Οι Άγγλοι έχουν ταυτίσει όμως το Γουέμπλεϊ με την εθνική τους ομάδα που έζησε στο εκπληκτικό αυτό στάδιο την κορυφαία, έως τώρα, στιγμή της. Η νίκη 4-2 επί της τότε Δυτικής Γερμανίας στον τελικό του Μουντιάλ 1966, υπό το βλέμμα της βασίλισσας Ελισάβετ, παραμένει το μεγαλύτερο επίτευγμα του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Στο επιβλητικό λονδρέζικο στάδιο γράφτηκε και η ενδοξότερη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού του Φέρεντς Πούσκας στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, κόντρα στον ασύλληπτο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. 

Το ματς που οι Άγγλοι θέλουν, αλλά δεν μπορούν να ξεχάσουν

Το Γουέμπλεϊ δεν ξυπνά όμως μόνον ευχάριστες αναμνήσεις στους Άγγλους, αφού υπήρξε το "θέατρο" της μεγαλύτερης ταπείνωσης που έχει υποστεί ποτέ η εθνική Αγγλίας. 

Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Νοεμβρίου 1953 όταν, υπό την καθοδήγηση του "καλπάζοντος ταγματάρχη" Φέρεντς Πούσκας, η τρομερή Ουγγαρία διέλυε τους Άγγλους με 6-3, σε ένα από τα διασημότερα ματς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η ταπεινωτική αυτή ήττα προκάλεσε ένα βαθύ τραύμα που στοιχειώνει ακόμη και σήμερα τα όνειρα των πάντα περήφανων για την εθνική τους ομάδα Άγγλων. 

Το παλιό Γουέμπλεϊ κατεδαφίστηκε το 2003 και τέσσερα χρόνια αργότερα εγκαινιάστηκε το νέο στάδιο, που κόστισε 757 εκατομμύρια στερλίνες. Η όψη του άλλαξε, αλλά ο μύθος παραμένει αναλλοίωτος.