Της Αθηνάς Παντελίδου Κωφίδου, Ψυχολόγος, Msc

Μερικά λόγια για τα όνειρα, τις επιθυμίες, την αναβλητικότητα και την τέχνη του να ζεις, όχι απλά να υπάρχεις. 

Ο Kahlil Gibran είχε πολύ εύστοχα πει σχεδόν πριν από 100 χρόνια πως «για το σήμερα, το χθες δεν είναι παρά μια ανάμνηση και το αύριο απλά ένα όνειρο». Άρα το μόνο πράγμα που έχουμε πραγματικά να το κάνουμε ότι θέλουμε, είναι το σήμερα, το εδώ και τώρα.

Δυστυχώς, πολλοί από εμάς περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας αναλώνοντας τη σκέψη μας στο αύριο, στο τι μπορεί να έρχεται, τι μπορεί να μας περιμένει. Το κακό με αυτό είναι πως περιμένοντας αυτό που μπορεί να έρχεται, ξεχνάμε να ζούμε αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα (που στην πραγματικότητα είναι το μόνο που έχουμε). Και μοιάζει να πιστεύουμε πως δεν έχουμε αρκετό χρόνο να κάνουμε αυτά που θέλουμε σήμερα, ξεγελώντας τον εαυτό μας να πιστέψει πως τα πράγματα αύριο θα είναι διαφορετικά. Τίποτα όμως δε θα είναι διαφορετικό αύριο, αν δεν κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε σήμερα. Και το να αναβάλουμε τη ζωή μας από μέρα σε μέρα, δε μας φτάνει πιο κοντά σε τίποτα. Οφείλουμε στον εαυτό μας να αρχίσουμε να ζούμε τη ζωή που θέλουμε εδώ και τώρα. Μόνο έτσι το πέρασμα μας από αυτόν τον κόσμο θα έχει νόημα. Γιατί το νόημα είναι στο να ζούμε, όχι στο να υπάρχουμε. Στον περιορισμένο αριθμό ημερών που έχουμε, πόσες μπορούμε να θυσιάσουμε, περιμένοντας κάτι να μας δοθεί, χωρίς να το διεκδικήσουμε;

Νομίζω πως μια από τις πιο γνωστές φράσεις του Κοέλιο από τον Αλχημιστή, «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το κατακτήσεις», παρερμηνεύτηκε τόσο πολύ, που πολλοί τείνουν να πιστεύουν πως η πραγματική επιθυμία για κάτι είναι αρκετή. Δυστυχώς, δεν είναι. Γιατί τίποτα δε μας χαρίζεται. Και δεν πειράζει. Άλλωστε, η ικανοποίηση που μας προσφέρει μια προσωπική μας κατάκτηση (κάτι που πετύχαμε με τον κόπο μας και όχι απλά μας χαρίστηκε) έχει πολύ μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια από αυτήν που παίρνουμε από κάτι που απλά μας δόθηκε. Νομίζω λοιπόν ότι στην πραγματική ζωή είναι λιγάκι πιο εύστοχο το αρχαίο ελληνικό ρητό «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Στα δικά μου μάτια έχουμε δύο επιλογές: μπορούμε είτε να αναλάβουμε δράση, είτε να χαθούμε μέσα σε δικαιολογίες. Το κακό με τις δικαιολογίες όμως είναι πως δεν είναι παρά ένας «εύκολος» τρόπος να αναβάλουμε το να ξεκινήσουμε να κάνουμε αυτά που επιθυμούμε πραγματικά. Γινόμαστε οι δικαιολογίες μας. Γιατί είναι πολύ εύκολο πάντα να φταίει κάτι που μας σταματάει: η έλλειψη χρόνου, μέσων, ικανοτήτων, κτλ. Τι μένει όμως τελικά για μας;

Η ζωή μας είναι δική μας. Και για να έρθει η αλλαγή χρειάζεται μια στιγμή. Η στιγμή που θα σταματήσουμε να φοβόμαστε και θα αρχίσουμε να διεκδικούμε. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι αποτυγχάνουν να επιτύχουν αυτό που επιθυμούν επειδή απλά δεν αναλαμβάνουν δράση. Η αναβλητικότητα είναι μια άκρως παθητική συμπεριφορά – αναλώνουμε το χρόνο μας παρατηρώντας τα όνειρα μας, αντί ενεργητικά να τα κυνηγήσουμε. Και δυστυχώς, όσο περισσότερο σκεφτόμαστε και αναλύουμε κάτι, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε στην πραγματικότητα από αυτό. Γιατί όσο περισσότερο σκεφτόμαστε κάτι, τόσο περισσότερο αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητες μας να το πετύχουμε. Γιατί για να καταφέρουμε κάτι, πρέπει πρώτα ενεργά να πειραματιστούμε, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι στην αρχή θα αποτύχουμε. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να θυμόμαστε κάτι: κανένα μωρό δε θα κατάφερνε ποτέ να περπατήσει αν καθόταν πρώτα να αναλύσει ενδελεχώς αυτό που πάει να κάνει. Για να φτάσουμε οπουδήποτε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ένα βήμα.

Και για τον καθένα από εμάς, για να καταφέρει να κάνει αυτό το πρώτο βήμα, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί πως η ζωή μας, σε μεγάλο βαθμό, είναι έξω από τον έλεγχο μας. Κι όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, αυτή η συνειδητοποίηση είναι που θα μας ελευθερώσει. Μπορεί να είναι αδύνατον να ελέγξουμε όλους τους εξωτερικούς παράγοντες. Και σίγουρα είναι αδύνατον να ελέγξουμε άλλους ανθρώπους. Αυτό όμως που μπορούμε να ελέγξουμε είναι οι επιλογές μας. Αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε είναι οι αποφάσεις μας και ο τρόπος που θα αντιδράσουμε στη ζωή που τρέχει δίπλα μας. Γιατί είναι οι δικές μας αποφάσεις, δράσεις και αντιδράσεις που θα μας φέρουν πιο κοντά ή θα μας απομακρύνουν από ότι επιθυμούμε περισσότερο στη ζωή μας. Και το να περιμένουμε το αύριο, δε μας πάει πολύ μακριά.

Το τι κρατάει πίσω τον καθένα μας, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό. Μπορεί να είναι ο φόβος, το βόλεμα, η συνήθεια. Το κοινό όμως για όλους είναι ότι για να πάμε μπροστά, πρέπει να αποφασίσουμε να αφήσουμε αυτό το «κάτι» πίσω.

Μόνο εσύ ξέρεις ποιο είναι αυτό που πραγματικά επιθυμείς, και εσύ είσαι ο πιο κατάλληλος για να διεκδικήσεις, να χτίσεις και να απολαύσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι. Και δεν έχεις λόγο να περιμένεις το αύριο, όταν έχεις ακόμη το σήμερα. Ξεκίνα τώρα.

Η ζωή δε χρωστάει σε κανέναν. Έχει όμως να δώσει πολλά και απλόχερα σε όσους δε φοβούνται να διεκδικήσουν.

Contact info: Βασιλέως Ηρακλείου 47

Τ: 6974580769

Email: pantelidoukofidou@gmail.com