Φτάνει η θέληση για να εξυγιανθεί το ποδόσφαιρο;

 09/02/2020 20:13

Το λέω ευθέως και δίχως περιστροφές: συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να ζητήσει από τις διεθνείς ομοσπονδίες του ποδοσφαίρου FIFA και UEFA την σύναψη μνημονίου με το οποίο θα τεθεί υπό την αυστηρή επιτροπεία τους το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Και συμφωνώ ακόμη περισσότερο, με την επιλογή του, να δώσει στη συμφωνία τον τίτλο: «μνημόνιο», καθώς θέλει να γίνει σαφές προς όλους ότι αυτήν την φορά τα προβλεπόμενα στην συμφωνία θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας- όπως ακριβώς δηλαδή συνέβη και με τα μνημόνια που συνήψε η χώρα μας με την Τρόικα.

Αφού επί δεκαετίες δεν μπορέσαμε να βάλουμε σε μια σειρά την αγαπημένη μας μπαλίτσα, αφού τα πράγματα όχι μόνον δεν βελτιώνονται αλλά χρόνο με τον χρόνο εξελίσσονται επί το χείρον, αφού φτάσαμε στο σημείο η ατιμωρησία, η βία, η φαυλότητα, η χειραγώγηση των αποτελεσμάτων, οι συμμορίες, η εξαγορά ανθρώπων και συνειδήσεων, να έχουν σφηνωθεί στο σώμα του βασιλιά των σπορ αλά ελληνικά, διαμορφώνοντας μια εξόχως τοξική κατάσταση που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή και την ομαλή λειτουργία της χώρας, τότε, δύο είναι οι λύσεις που υπάρχουν μπροστά μας. Ή το γκρέμισμα του σαθρού οικοδομήματος και η εξαρχής επαναθεμελίωσή του, ή η ανακαίνισή του εν λειτουργία.

Η πρώτη λύση, έχει ως προϋπόθεση -εκτός των άλλων- την εξαφάνιση για κάποια χρόνια των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πράγμα που θα σημάνει την διεθνή τους απαξίωση, την αποχώρηση όλων των καλών παικτών, την φυγή όλων των σοβαρών επενδυτών, την άρνηση ξένων ποδοσφαιριστών να μεταγραφούν στις ομάδες μας (θα φύγουν οι χρηματοδότες και οι μπαλαδόροι και θα μείνουν οι χουλιγκάνοι να σκοτώνονται για τις… φανέλες).

Η δεύτερη λύση, χρειάζεται ένα εξαιρετικά πολυσχιδές πλάνο, επιμονή και μεθοδικότητα στην εφαρμογή του σχεδίου, με πολύ κόπο και μεγάλο ρίσκο, καθώς είναι δυσκολότερο να αλλάζεις κάτι εν λειτουργία από το να το γκρεμίσεις και να το χτίσεις εξαρχής.

Ο δύσκολος δρόμος της δεύτερης λύσης, φαίνεται να επιλέγεται από την κυβέρνηση, που ζητά από τις διεθνείς ομοσπονδίες τη σύναψη μνημονίου, δεσμευόμενη ότι αυτό θα εφαρμοστεί χωρίς να προσμετρηθεί το όποιο πολιτικό κόστος και πως στην περίπτωση που υπάρξουν αντιστάσεις και δημιουργηθούν προσκόμματα, θα αποβληθούν οι ελληνικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και θα διακοπούν τα πρωταθλήματα.

***********************************************************************************************************

Και στο παρελθόν υπήρξαν καλές προθέσεις και αναλήφθηκαν πρωτοβουλίες για να βγει από την ανυποληψία το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κόλλησαν όλες στις γνωστές κακοδαιμονίες, στις παράγκες, στα κυκλώματα.

Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, φαντάζει τελείως αδύνατο να πειστούν πρωταγωνιστές, συμμέτοχοι και κοινή γνώμη ότι αυτήν τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Προκειμένου να το πάρουμε απόφαση, χρειάζεται πρώτα από όλα να τελειώσουμε με τον ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟ και τον ΣΥΓΚΡΙΤΙΣΜΟ που αποτελούν τα βασικά επιχειρήματα κάποιου που συλλαμβάνεται να παρανομεί. «Γιατί να τιμωρήσετε εμένα αφού δεν τιμωρήσατε τον άλλον τότε… που έκανε το ίδιο», ή «σιγά που ευνοήθηκα εγώ, όταν ο άλλος είχε ευνοηθεί περισσότερο από μένα», ή το ακόμη χειρότερο: «πώς να με πειράξουν εμένα όταν κουβαλώ τόσο κόσμο πίσω μου;».

Για να ξεπεραστούν αυτά και να πειστούμε ότι η γραμμή με το χθες είναι βαθιά, οριστική κι αμετάκλητη και πως από εδώ και πέρα οι κανόνες θα εφαρμόζονται για όλους, ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας, θα πρέπει να επιδειχθεί συνέπεια και σοβαρότητα από τις αρχές.

Πρώτα από όλα, στο κομμάτι των νέων κανόνων που θα θεσπιστούν και οι οποίοι θα περιλαμβάνονται στο μνημόνιο ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Οι κανόνες θα πρέπει να είναι αυστηροί, αλλά δίκαιοι. Ναι, να είναι ένα... κλικ αυστηρότεροι από αυτούς που ισχύουν στην ελληνική καθημερινότητα, αλλά ένα... κλικ. (Δεν γίνεται δηλαδή αν ακουστεί ένα σύνθημα σε μια πορεία φοιτητών να μην τρέχει τίποτα κι αν ακουστεί στο γήπεδο, να πέφτει η ομάδα κατηγορία), όπως και δεν γίνεται να πετάξει ένας βλάκας από την κερκίδα ένα ρολό χαρτί ή ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι να χάνει η ομάδα το πρωτάθλημα, αλλά ο δράστης να αθωώνεται επειδή δεν έκανε και τίποτα σοβαρό…

Δεύτερο, οι ποινές να επιβάλλονται από φυσικούς δικαστές που αποτελούν κομμάτι του δικαστικού σώματος. Η μέχρι τώρα λογική που ήθελε τα πειθαρχικά όργανα να συγκροτούνται είτε από δικηγόρους (παλαιότερα) είτε από δικαστές που επιλέγει η ΕΠΟ και οι οποίοι πληρώνονται από την ομοσπονδία και «δικάζουν» στα γραφεία της, θα πρέπει να τελειώσει.

Οι δικαστές που θα δικάζουν τις αθλητικές υποθέσεις, θα πρέπει να ορίζονται από την ελληνική δικαιοσύνη, να δικάζουν στα δικαστήρια και να αμείβονται από το κράτος.

Τρίτο και κυριότερο, να υπάρξει μέριμνα, ώστε οι υποθέσεις να εξετάζονται από την δικαιοσύνη με κάποια ταχύτητα. Δεν γίνεται, σοβαρότατα αδικήματα για χειραγωγήσεις αγώνων, για σύσταση συμμοριών ή εγκληματικών οργανώσεων, για βομβιστικές και δολοφονικές επιθέσεις, να παραμένουν επί έτη τελματωμένα και όταν φτάνουν επιτέλους στα ακροατήρια –ύστερα από μια δεκαετία- να έχουμε μετατροπές, αλλαγές των καταθέσεων των μαρτύρων σε… «δεν θυμάμαι», με αποτέλεσμα την αδυναμία διαλεύκανσής τους.

Από όσα έχουν δημοσιοποιηθεί και τα άλλα που έχω πληροφορηθεί, είμαι πεπεισμένος ότι έχουμε να κάνουμε με σοβαρή πρόθεση της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Δεν ξέρω αν τα καταφέρει.

Ο χώρος του ποδοσφαίρου, είναι εξαιρετικά χαλασμένος. Δύσκολα ανατάσσεται. Πολύ δύσκολα.

Η βρωμιά ξεχειλίζει. Παρένθετα πρόσωπα, λαμόγια, μπροστινοί, φαύλοι, κατέχουν θέσεις-κλειδιά, υπηρετώντας σκοτεινά κυκλώματα και κρυφά συμφέροντα.

Για να σας πω την αλήθεια, δεν πιστεύω η κυοφορούμενη νέα προσπάθεια να έχει σημαντικά θετικά αποτελέσματα.

Ο Γεραπετρίτης που πήρε πάνω του την υπόθεση, μου φαίνεται ότι δεν ξέρει το εύρος της διάβρωσης, ενώ ο Αυγενάκης που είναι σχετικά γνώστης, απέδειξε ότι μάλλον ακολουθεί επιθυμίες και υπηρετεί συμφέροντα ποδοσφαιρικών παραγόντων, παρά εργάζεται για την εξυγίανση του χώρου.

Μόνη μου ελπίδα, η ευθύτητα με την οποία ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την… σταυροφορία, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Οψόμεθα.


* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 09.02.2020

Το λέω ευθέως και δίχως περιστροφές: συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να ζητήσει από τις διεθνείς ομοσπονδίες του ποδοσφαίρου FIFA και UEFA την σύναψη μνημονίου με το οποίο θα τεθεί υπό την αυστηρή επιτροπεία τους το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Και συμφωνώ ακόμη περισσότερο, με την επιλογή του, να δώσει στη συμφωνία τον τίτλο: «μνημόνιο», καθώς θέλει να γίνει σαφές προς όλους ότι αυτήν την φορά τα προβλεπόμενα στην συμφωνία θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας- όπως ακριβώς δηλαδή συνέβη και με τα μνημόνια που συνήψε η χώρα μας με την Τρόικα.

Αφού επί δεκαετίες δεν μπορέσαμε να βάλουμε σε μια σειρά την αγαπημένη μας μπαλίτσα, αφού τα πράγματα όχι μόνον δεν βελτιώνονται αλλά χρόνο με τον χρόνο εξελίσσονται επί το χείρον, αφού φτάσαμε στο σημείο η ατιμωρησία, η βία, η φαυλότητα, η χειραγώγηση των αποτελεσμάτων, οι συμμορίες, η εξαγορά ανθρώπων και συνειδήσεων, να έχουν σφηνωθεί στο σώμα του βασιλιά των σπορ αλά ελληνικά, διαμορφώνοντας μια εξόχως τοξική κατάσταση που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή και την ομαλή λειτουργία της χώρας, τότε, δύο είναι οι λύσεις που υπάρχουν μπροστά μας. Ή το γκρέμισμα του σαθρού οικοδομήματος και η εξαρχής επαναθεμελίωσή του, ή η ανακαίνισή του εν λειτουργία.

Η πρώτη λύση, έχει ως προϋπόθεση -εκτός των άλλων- την εξαφάνιση για κάποια χρόνια των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πράγμα που θα σημάνει την διεθνή τους απαξίωση, την αποχώρηση όλων των καλών παικτών, την φυγή όλων των σοβαρών επενδυτών, την άρνηση ξένων ποδοσφαιριστών να μεταγραφούν στις ομάδες μας (θα φύγουν οι χρηματοδότες και οι μπαλαδόροι και θα μείνουν οι χουλιγκάνοι να σκοτώνονται για τις… φανέλες).

Η δεύτερη λύση, χρειάζεται ένα εξαιρετικά πολυσχιδές πλάνο, επιμονή και μεθοδικότητα στην εφαρμογή του σχεδίου, με πολύ κόπο και μεγάλο ρίσκο, καθώς είναι δυσκολότερο να αλλάζεις κάτι εν λειτουργία από το να το γκρεμίσεις και να το χτίσεις εξαρχής.

Ο δύσκολος δρόμος της δεύτερης λύσης, φαίνεται να επιλέγεται από την κυβέρνηση, που ζητά από τις διεθνείς ομοσπονδίες τη σύναψη μνημονίου, δεσμευόμενη ότι αυτό θα εφαρμοστεί χωρίς να προσμετρηθεί το όποιο πολιτικό κόστος και πως στην περίπτωση που υπάρξουν αντιστάσεις και δημιουργηθούν προσκόμματα, θα αποβληθούν οι ελληνικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και θα διακοπούν τα πρωταθλήματα.

***********************************************************************************************************

Και στο παρελθόν υπήρξαν καλές προθέσεις και αναλήφθηκαν πρωτοβουλίες για να βγει από την ανυποληψία το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κόλλησαν όλες στις γνωστές κακοδαιμονίες, στις παράγκες, στα κυκλώματα.

Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, φαντάζει τελείως αδύνατο να πειστούν πρωταγωνιστές, συμμέτοχοι και κοινή γνώμη ότι αυτήν τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Προκειμένου να το πάρουμε απόφαση, χρειάζεται πρώτα από όλα να τελειώσουμε με τον ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟ και τον ΣΥΓΚΡΙΤΙΣΜΟ που αποτελούν τα βασικά επιχειρήματα κάποιου που συλλαμβάνεται να παρανομεί. «Γιατί να τιμωρήσετε εμένα αφού δεν τιμωρήσατε τον άλλον τότε… που έκανε το ίδιο», ή «σιγά που ευνοήθηκα εγώ, όταν ο άλλος είχε ευνοηθεί περισσότερο από μένα», ή το ακόμη χειρότερο: «πώς να με πειράξουν εμένα όταν κουβαλώ τόσο κόσμο πίσω μου;».

Για να ξεπεραστούν αυτά και να πειστούμε ότι η γραμμή με το χθες είναι βαθιά, οριστική κι αμετάκλητη και πως από εδώ και πέρα οι κανόνες θα εφαρμόζονται για όλους, ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας, θα πρέπει να επιδειχθεί συνέπεια και σοβαρότητα από τις αρχές.

Πρώτα από όλα, στο κομμάτι των νέων κανόνων που θα θεσπιστούν και οι οποίοι θα περιλαμβάνονται στο μνημόνιο ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Οι κανόνες θα πρέπει να είναι αυστηροί, αλλά δίκαιοι. Ναι, να είναι ένα... κλικ αυστηρότεροι από αυτούς που ισχύουν στην ελληνική καθημερινότητα, αλλά ένα... κλικ. (Δεν γίνεται δηλαδή αν ακουστεί ένα σύνθημα σε μια πορεία φοιτητών να μην τρέχει τίποτα κι αν ακουστεί στο γήπεδο, να πέφτει η ομάδα κατηγορία), όπως και δεν γίνεται να πετάξει ένας βλάκας από την κερκίδα ένα ρολό χαρτί ή ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι να χάνει η ομάδα το πρωτάθλημα, αλλά ο δράστης να αθωώνεται επειδή δεν έκανε και τίποτα σοβαρό…

Δεύτερο, οι ποινές να επιβάλλονται από φυσικούς δικαστές που αποτελούν κομμάτι του δικαστικού σώματος. Η μέχρι τώρα λογική που ήθελε τα πειθαρχικά όργανα να συγκροτούνται είτε από δικηγόρους (παλαιότερα) είτε από δικαστές που επιλέγει η ΕΠΟ και οι οποίοι πληρώνονται από την ομοσπονδία και «δικάζουν» στα γραφεία της, θα πρέπει να τελειώσει.

Οι δικαστές που θα δικάζουν τις αθλητικές υποθέσεις, θα πρέπει να ορίζονται από την ελληνική δικαιοσύνη, να δικάζουν στα δικαστήρια και να αμείβονται από το κράτος.

Τρίτο και κυριότερο, να υπάρξει μέριμνα, ώστε οι υποθέσεις να εξετάζονται από την δικαιοσύνη με κάποια ταχύτητα. Δεν γίνεται, σοβαρότατα αδικήματα για χειραγωγήσεις αγώνων, για σύσταση συμμοριών ή εγκληματικών οργανώσεων, για βομβιστικές και δολοφονικές επιθέσεις, να παραμένουν επί έτη τελματωμένα και όταν φτάνουν επιτέλους στα ακροατήρια –ύστερα από μια δεκαετία- να έχουμε μετατροπές, αλλαγές των καταθέσεων των μαρτύρων σε… «δεν θυμάμαι», με αποτέλεσμα την αδυναμία διαλεύκανσής τους.

Από όσα έχουν δημοσιοποιηθεί και τα άλλα που έχω πληροφορηθεί, είμαι πεπεισμένος ότι έχουμε να κάνουμε με σοβαρή πρόθεση της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Δεν ξέρω αν τα καταφέρει.

Ο χώρος του ποδοσφαίρου, είναι εξαιρετικά χαλασμένος. Δύσκολα ανατάσσεται. Πολύ δύσκολα.

Η βρωμιά ξεχειλίζει. Παρένθετα πρόσωπα, λαμόγια, μπροστινοί, φαύλοι, κατέχουν θέσεις-κλειδιά, υπηρετώντας σκοτεινά κυκλώματα και κρυφά συμφέροντα.

Για να σας πω την αλήθεια, δεν πιστεύω η κυοφορούμενη νέα προσπάθεια να έχει σημαντικά θετικά αποτελέσματα.

Ο Γεραπετρίτης που πήρε πάνω του την υπόθεση, μου φαίνεται ότι δεν ξέρει το εύρος της διάβρωσης, ενώ ο Αυγενάκης που είναι σχετικά γνώστης, απέδειξε ότι μάλλον ακολουθεί επιθυμίες και υπηρετεί συμφέροντα ποδοσφαιρικών παραγόντων, παρά εργάζεται για την εξυγίανση του χώρου.

Μόνη μου ελπίδα, η ευθύτητα με την οποία ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την… σταυροφορία, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Οψόμεθα.


* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 09.02.2020

ΣΧΟΛΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Επιλέξτε Κατηγορία