Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαστε λίγο μετά το εμφύλιο ή λίγο μετά τη δολοφονία Λαμπράκη ή στην περίοδο της χούντας… Πάντως όχι σε μια δημοκρατία γερά θεμελιωμένη από το 1974 και εντεύθεν, χωρίς πολιτειακό να ταλανίζει την κοινωνία και χωρίς αυταρχικές πρακτικές καταστολής από πλευράς του κράτους…

Ειδικά τα τελευταία 4 ½ χρόνια που κυβερνά ένα κόμμα της αριστεράς, όλα όσα θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί -προσχηματικά για εμένα- κανείς, για να ξεσπάσει απειλητικά και βίαια, δεν θα έπρεπε να υφίστανται πλέον. 

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Μέσα στο ασανσέρ του κτιρίου του πολιτικού γραφείου της Ντόρας Μπακογιάννη στα Χανιά άγνωστοι έγραψαν στον καθρέφτη του ασανσέρ το ίδιο μήνυμα που είχαν γράψει πριν από λίγο καιρό στο εκλογικό περίπτερο της ΝΔ στα Ιωάννινα, «Ντόρα, το '89 έγινε η μισή δουλειά. ‘17Ν’», υπονοώντας ότι το 1989 η «17 Νοέμβρη» θα έπρεπε εκτός από τον Παύλο Μπακογιάννη να έχει δολοφονήσει και τη σύζυγό του Ντόρα. Και πέραν αυτού, ένα ακόμη σύνθημα ακόμη πιο συγκεκριμένο: «Ντόρα, σε τσούζει της ‘17’ το ούζι». 

Η υπόθεση εξιχνιάστηκε ως προς τους «αγνώστους»: Τρεις 15χρονοι… Αυτό, δηλαδή το ηλικιακό, ήταν αρκετό για να αποσύρει η κ. Μπακογιάννη τη μήνυση που είχε καταθέσει, μήνυση κατ’ αγνώστων αρχικά, αλλά δεν είναι αρκετό για κάθε λογικό άνθρωπο που θέλει να ερμηνεύσει τι στην ευχή ώθησε αυτά τα παιδιά να γράφουν τερατώδη μηνύματα κατά μιας πολιτικού… 

Τι μυαλά κουβαλάνε, είναι το απλό ερώτημα, και τα επιμέρους ερωτήματα είναι αν καταλαβαίνουν αυτά που εκστομίζουν και γράφουν αν έχουν συναίσθηση της κτηνώδους κι όχι ανθρώπινης συμπεριφοράς που προβάλλουν, αν μιμούνται σαν μαϊμούδες ή αν έχουν υποστεί μια πλύση εγκεφάλου από ινστρούχτορες που τα χρησιμοποιούν, αν ο φανατισμός /χουλιγκανισμός είναι γενικό στοιχείο της προσωπικότητάς τους ή η εφηβική τους ορμή απλά ξεστράτισε στα άκρα και δεκάδες ακόμη ερωτήματα, που φυσικά δεν θα απαντηθούν ποτέ, όπως δεν απαντήθηκαν ποτέ για τα αμούστακα χρυσαύγουλα ή τους νεαρούς νεοναζιστές της Ευρώπης… Εξ απαλών ονύχων τυφλό πολιτικό μίσος, λοιπόν. 

Και όχι, δεν συμφωνώ στην παροχή ασυλίας γενικώς και αορίστως λόγω ηλικίας, όπως δεν θα συμφωνούσα στην παραδειγματική τιμωρία παρά την ηλικία τους. Σε αυτό που θα συμφωνούσα είναι η ανάλυση για κάθε παιδί χωριστά και η ψυχανάλυση, ώστε να μην ολοκληρωθεί σε μερικά χρόνια το πορτρέτο τους «τέρατος» που είναι σε εξέλιξη τώρα στην εφηβεία… Και επίσης θα συμφωνούσα στη δημιουργία ειδικών αυστηρότατων ποινών στους ιδεολογικούς κράχτες, στους ινστρούχτορες και καθοδηγητές, σε όσους διακινούν τις ιδέες του μίσους και της χρήσης βίας, ιδέες κόκκινες ή μαύρες. 

Γιατί πριν το χέρι κρατήσει το ούζι ή το ρόπαλο, το μαχαίρι ή το καλάσνικοφ, έχουν προηγηθεί χρόνια στρατολόγησης και κηρυγμάτων μίσους από κάποιους που κυκλοφορούν άνετοι, εκδίδουν βιβλία, γράφουν άρθρα, μανιφέστα κτλ. και αθωώνονται μάλιστα στα δικαστήρια, γιατί τάχα μου είναι θέμα ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Για να δούμε αν θα αλλάξει κάτι με την επόμενη κυβέρνηση…

Ένα λάθος εξώφυλλο

Το λάθος είναι λάθος, ό,τι κι αν λένε προς υπεράσπισή του διάφοροι. Το να βάλει κανείς και εν προκειμένω η πυροσβεστική στο περιοδικό που εκδίδει εξώφυλλο του τρέχοντος τεύχους, δηλαδή προεκλογικά, τον πρωθυπουργό της χώρας και μάλιστα από κάποια εκδήλωση στο Μαξίμου για την ημέρα της Γυναίκας(!), δηλαδή φωτογραφία από τις 8 Μαρτίου, δεν είναι ό,τι καλύτερο… Επικοινωνιακά προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ό,τι όφελος φυσικά, καθώς το timing αλλά και η φωτογραφία ήταν άτοπα. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το θέμα σχετίστηκε και με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για αθρόους διορισμούς και μετατάξεις, και με την τραγωδία στο Μάτι πέρσι το καλοκαίρι. 

Στη φωτογραφία ο Αλέξης Τσίπρας ποζάρει πλαισιωμένος από την υπουργό Προστασίας του Πολίτη Όλγα Γεροβασίλη, την υφυπουργό Κατερίνα Παπακώστα και αξιωματικούς του Σώματος, μαζί με γυναίκες πυροσβέστες. Για μεν τις υπουργούς δεν έχω να πω κάτι, αλλά δεν είναι κρίμα κι άδικο να συμπαρασύρεται και να σχολιάζεται αρνητικά όλη η πυροσβεστική και δη οι γυναίκες που υπηρετούν εκεί, επειδή τέλη Ιουνίου αποφάσισαν κάποιοι να χρησιμοποιήσουν το περιοδικό για δημόσιες σχέσεις με την κυβέρνηση; Την εκάστοτε κυβέρνηση, τελικά!

Ι will survive, βρε αχάριστε!

Ότι να ’ναι οι πολιτικές καμπάνιες αυτών που θέλουν να ξεχωρίσουν με κάθε τρόπο, μήπως και πάρουν κάποιες… ό,τι να ’ναι ψήφους. Η προσφάτως μεταγραφείσα στον ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρόσφατα καθαρόαιμη δεξιά Κατερίνα Παπακώστα ανέβασε δίλεπτο video, στο οποίο ασχολήθηκε με τη… σχέση της με τον Κυριάκο! 

Μια ηθοποιός διαβάζει φωναχτά με αγανακτισμένη φωνούλα πως η 15ετής σχέση της διαλύθηκε με ευθύνη του «Κυριάκου», που μάλιστα την «έστειλε» μέσω SMS με παραλήπτη φίλη της κι όχι την ίδια. Αλλά όπως μας πληροφόρησε αυτή, είπε Ι will survive και ο «Κυριάκος» έγινε ακόμη ένας «καληνυχτάκιας». Τώρα απ’ ό,τι θυμάμαι -γιατί είμαι και κάποιας ηλικίας- εμείς καληνυχτάκηδες λέγαμε τους νεαρούς που χρησιμοποιούσαμε για να βγαίνουμε έξω και να μας γυρίζουν σπίτια μας μαύρα μεσάνυχτα και εκεί τους το κόβαμε λέγοντάς τους «καληνύχτα» κι όχι «πάμε για ένα τελευταίο ποτό» κι ό,τι ήθελε προκύψει. Τώρα πώς κολλάει αυτό με τον αχάριστο που σε διώχνει με ένα SMS δεν το ξέρω, αλλά κάτι θα ξέρουν παραπάνω αυτοί που το εμπνεύστηκαν!

Οικονομικά… επιτεύγματα!

«Η οικονομία ήταν και είναι το δυνατό μας χαρτί, με την έννοια ό,τι μας έλεγαν πως δεν θα καταφέρουμε, το καταφέραμε» είπε στην ΕΡΤ ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος «Το σημαντικότερο επίτευγμα είναι πως έχουμε ένα μοντέλο για την ανάπτυξη όπου τα εργασιακά δικαιώματα, οι συλλογικές συμβάσεις και ο κόσμος της εργασίας είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Δημιουργήσαμε μια καλή ισορροπία ανάμεσα σε φοροελαφρύνσεις και κοινωνικό κράτος. Βγήκαμε από το μνημόνιο, έχουμε τους βαθμούς ελευθερίας, έχουμε το διάδρομο που μας έδωσε η ελάφρυνση του χρέους» Και σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, μιλώντας για μια 4ετή συνεχή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τόνισε: 

«Η αριστερά δεν είναι να κάνει κριτική αλλά όταν είναι δύσκολα τα πράγματα, να είναι εκεί και να δίνει λύσεις». Και στο τέλος είπε αφοπλιστικά « Είχα χαμηλότερες προσδοκίες το 2015 σε σχέση με αυτά που επιτύχαμε. Εάν μου το λέγατε, δεν θα το πίστευα».

Το ερώτημά μου είναι ένα: Έχει κάποια επαφή με την πραγματικότητα όπως εμείς τη βιώνουμε ή έχει πάθει -όπως και πολλοί προκάτοχοί του, να το πούμε κι αυτό- υπουργικό ιδρυματισμό;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30 Ιουνίου 2019