Η έκφραση έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για λάθος λόγους και λάθος πρόσωπα. Σε μία χώρα όμως σαν την Ελλάδα, η οποία σπανίως διανύει ανέφελες και ήρεμες δεκαετίες, μία χώρα σε μόνιμα «ευαίσθητη» γεωστρατηγικά περιοχή, αυτήν της ΝΑ λεκάνης της Μεσογείου και της Βαλκανικής χερσονήσου, μία χώρα με πολυεπίπεδα θέματα στην εξωτερική της πολιτική, σε μία τέτοια χώρα λοιπόν χρειάζεται να υπάρχει «πολιτικό κεφάλαιο». 

Κεφάλαιο που δεν θα ξοδεύεται βλακωδώς για λόγους άσχετους ή κατώτερους των περιστάσεων. Κεφάλαιο πραγματικό κι όχι εικονικό ή κίβδηλο ή στο μυαλό κάποιων, που πράγματι έχει αντίκρισμα. Κεφάλαιο που θα το διαχειρίζονται με σύνεση, σοβαρότητα αλλά και δυναμισμό, οι κατάλληλοι άνθρωποι στο κατάλληλο timing. Με άλλα λόγια, το όποιο εθνικό μας κεφάλαιο πρέπει να νοείται σαν ένα πολύτιμο στοιχείο στο χρηματοκιβώτιό μας, που θα το ανοίγουμε σπάνια αλλά πάντα αποτελεσματικά. Σ’ αυτό το σημείο να πω ότι στην Ελλάδα, διαχρονικά, σπανίως ασχολούμαστε με τη δημιουργία «αποθεματικού», αλλά αντιθέτως είμαστε πρώτοι και χειρότεροι στην ανάλωση δυνάμεων και την κατασπατάληση πόρων… 

Έχουμε μεγάλη παράδοση στην πολιτική του άρπα κόλα και των ατελείωτων διχασμών, στην πολιτική των πυροτεχνημάτων και του απόψε αυτοσχεδιάζουμε, αλλά είμαστε γυμνοί όσον αφορά την πολιτική της δημιουργίας στέρεων εθνικών δομών, το μακρόχρονο σχεδιασμό και υλοποίηση εθνικών στόχων, τη σοβαρή και μεθοδική ισχυροποίησή μας στο βαθμό που είναι εφικτή. Κάπως έτσι τη μία παριστάνουμε τα θύματα των ισχυρών και την άλλη την ισχυρή χώρα της περιοχής, τη μία κλαιγόμαστε γιατί όλοι μας κατατρέχουν και την άλλη λεονταρίζουμε, χωρίς όλο αυτό να υπηρετεί κάποια συγκεκριμένη πολιτική. 

Αλλά αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά… Ήταν θέμα χρόνου πότε η Τουρκία θα έφερνε στο προσκήνιο ακόμη ένα «χαρτί», όπως οι χαρτοπαίχτες που κρύβουν άσους στο μανίκι, για να κλιμακώσει τις ενέργειές της στην περιοχή, με επίκεντρο φυσικά την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων.

Η συμφωνία με τη Λιβύη είναι μία θνησιγενής συμφωνία, η οποία έγινε δεκτή με πρωτοφανή αρνητική… σύμπνοια! Από την Ευρωπαϊκή Ένωση έως τις ΗΠΑ και από τη Ρωσία έως το Ισραήλ, όλα τα άμεσα ή έμμεσα ενδιαφερόμενα μέρη αντέδρασαν επίσημα και αρνητικά. Αρκεί αυτό; Ασφαλώς όχι και να είστε σίγουροι ότι ο Ερντογάν γνώριζε πολύ καλά τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε. Αλλά προχώρησε, διότι αυτό που πραγματικά επιδιώκει είναι να προσθέσει στη διαπραγματευτική του φαρέτρα ακόμη ένα όπλο κι όχι να δημιουργήσει μία βιώσιμη συμφωνία. Με αυτό το δεδομένο είναι προφανές ότι τους επόμενους πολλούς μήνες και ίσως χρόνια θα βρεθούμε ξανά σε μία διαχείριση εθνικού προβλήματος. 

Μπορούμε αυτήν τη φορά να μην ακολουθήσουμε το μοντέλο του 2010; Να σχηματίσουμε μια εθνική ομάδα αντί μιας κυβερνητικής ομάδας διαχείρισης κρίσης; Να χρησιμοποιήσουμε εθνικό κι όχι κομματικό κεφάλαιο; Να γίνουν συνετές επιλογές σε θέσεις κλειδιά και να χρησιμοποιηθεί σωστά το δυναμικό μας; Θα δείξει…

Η έρευνα της ΜRB

Τα ευρήματα της νέας έρευνας τάσης της MRB δεν εξέπληξαν σε γενικές γραμμές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία διατηρούν, και σε ποσοστά και σε επίπεδο ποιοτικών χαρακτηριστικών, καθαρή υπεροχή έναντι του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Περίπου έξι μήνες μετά τις εθνικές εκλογές αυτό ήταν αναμενόμενο και επίσης αναμενόμενη ήταν και η δημοφιλία των υπουργών. Όπως πάντα, κανείς δεν έχει θετικό ισοζύγιο -δηλαδή σε όλους υπερτερούν οι αρνητικές γνώμες -ωστόσο οι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Νίκος Δένδιας και Βασίλης Κικίλιας είναι στο top 3 με μία μικρή…. 

Έκπληξη, τον ΥΠΟΙΚ Χρήστο Σταϊκούρα να φιγουράρει στην 6η θέση! Αυτό που πρέπει όμως να προβληματίσει την κυβέρνηση είναι ότι το κλίμα στην κοινωνία δεν αλλάζει Στο ερώτημα «πώς πιστεύετε ότι πάνε τα πράγματα γενικά στη χώρα μας;», το 56,1% απαντά «Πολύ άσχημα - Αρκετά άσχημα», ενώ το 16,9% απαντά «Πολύ καλά - Αρκετά καλά». Στο ερώτημα «πώς κρίνετε σε γενικές γραμμές σήμερα την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας;», το 59,4% απαντά «Πολύ κακή - Κακή» και το 12,9% απαντά «Πολύ καλή -Καλή». Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αλλάξει, όχι διότι παραγνωρίζω το γεγονός της μόνιμης γκρίνιας μας -γκρινιάζαμε και τις χρυσές εποχές σε σύγκριση με σήμερα- αλλά διότι οι δείκτες αυτοί έχουν μια πραγματική αντιστοίχιση με το πώς ζει και πώς νιώθει η κοινωνία. Δεν είναι δηλαδή φαντασιακή γκρίνια…. Κατά τα λοιπά, εγώ εξεπλάγην με την περίεργη, αντιφατική θα έλεγα, αντίληψη σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά: Μόλις το 7,3% θεωρεί σημαντικά τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής αλλά την ίδια στιγμή το 59,2% θεωρεί πιθανό ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας!

Στράτευση στα 18, αλλά….

Η πρόταση του πρώην υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη για την ισχυροποίηση του αξιόμαχου των ενόπλων μας δυνάμεων περιλαμβάνει δύο σκέλη. Την αγορά σμήνους F-35, τα οποία, όπως είπε, «και τα έξι μαζί με τον οπλισμό τους δεν θα ξεπεράσουν τα 6 δισ. ευρώ» και τη στράτευση στα 18. Πρότεινε δε η στράτευση να συνοδεύεται από κίνητρα, δηλαδή όποιος στρατεύεται στα 18 να κάνει κατά έναν μήνα μειωμένη θητεία. Επικαλέστηκε δε την αντίστοιχη πολιτική που εφαρμόζουν τόσο η Κύπρος όσο και το Ισραήλ. Προσωπικά θεωρώ ότι η υποχρεωτική στράτευση στα 18 είναι εξαιρετική επιλογή, καθώς τα παιδιά θα δίνουν τις εξετάσεις τους σε ΑΕΙ και μετά θα υπηρετούν πριν από τη φοίτησή τους. 

Θα είναι σε νεαρή ηλικία, θα σταματήσουν οι αναβολές και οι προσχηματικές μέχρι να… 35αρίσουν αναβολές και «θα ξεμπερδεύουν με το στρατό», όπως συνηθίζουν να λένε. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει όμως είναι η μείωση της θητείας, διότι οι 9 μήνες δεν επαρκούν για μία πραγματικά σοβαρή εκπαίδευση. Το Ισραήλ που είναι σε μόνιμο κόκκινο συναγερμό έχει υποχρεωτική θητεία τα 3 χρόνια για τα αγόρια και τα 2 για τα κορίτσια. Εμείς πρέπει να επανέλθουμε στην 12μηνη θητεία στα 18 και το κυριότερο στην ορθολογική εκπαίδευση αντί της κωμικοτραγικής κατάστασης που επικρατεί σήμερα. Τα παιδιά είτε κάνουν ανούσια πράγματα μετρώντας αντίστροφα είτε φεύγουν από τα ειδικά σώματα μόλις είναι κοντά στην τελική φάση μιας ολοκληρωμένης εκπαίδευσης. Και για να είμαστε ειλικρινείς: Η πρόταση είναι τόσο αντιδημοφιλής, ώστε όλοι οι πατριώτες και υπερπατριώτες γονείς που φωνάζουν εκ τους ασφαλούς θα ξεσηκωθούν!

Επιστροφή Καμμένου

Εντυπωσιακά αδυνατισμένος και με… μαχητική διάθεση ο πρώην ΥΠΕΘΑ πρόεδρος των ΑΝΕΛ και πρώην συγκυβερνήτης της χώρας Πάνος Καμμένος αποφάσισε να παρέμβει δημόσια για τα εθνικά θέματα. Αναφέρθηκε λοιπόν λόγω της νέας ελληνοτουρκικής έντασης στον Ανδρέα Παπανδρέου (όχι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή… όπως παλιά), τον οποίο χαρακτήρισε «πιο επίκαιρο από ποτέ, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για γεωπολιτική» και είπε ότι επί πρωθυπουργίας του «αποφύγαμε τον πόλεμο γιατί ήταν σίγουρο ότι θα βυθίσει το ‘Χόρα’», καταλήγοντας στο προφανές: «Δεν φθάνει να το λες, φθάνει να είναι σίγουρο ότι θα το κάνεις». Τι άλλο θυμήθηκε; Κάτι πιο πρόσφατο, τη Συμφωνία των Πρεσπών -που τη χρέωσε φυσικά στον τότε εταίρο του- και προέβλεψε νέα δεινά: «Μετά την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, έρχεται η παράδοση του Αιγαίου με συνεκμετάλλευση και η παράδοση της Κύπρου με ένα νέο σχέδιο Ανάν», καλώντας τον ελληνικό λαό να αντισταθεί με εθνική ομοψυχία, διότι αλλιώς θα έλθουν «τεράστια δεινά για τη χώρα». Και τέλος τα ’βαλε και με την Ιερά Σύνοδο! Γιατί; Διότι, όπως είπε, χάλασε τη συμμαχία με τη Ρωσία: «Εάν συμβεί το οτιδήποτε τους επόμενους μήνες, φέρει ακέραια την ευθύνη η Ιερά Σύνοδος για την άρση των εγγυήσεων που έχουμε από τη Ρωσία για την αναγνώριση της παράνομης Ουκρανικής Εκκλησίας». Έπεται πολιτική συνέχεια όπως καταλαβαίνετε.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15 Δεκεμβρίου 2019