Επιτέλους! Κανονικότητα και στο σύνταγμα
Αναμφίβολα, η αναθεώρηση του συντάγματος δεν ήταν ολοκληρωμένη, καθώς δεν δόθηκε η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και δεν συνταγματοποιήθηκε η υποχρέωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Όμως απάλλαξε την πολιτική ζωή της πατρίδος μας από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, λόγω αδυναμίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτήν την πρόνοια του μεταπολιτευτικού μας συντάγματος την πλήρωσε ο τόπος δύο φορές.
Μία το 2009 και μία το 2015. Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, ποια συγκυρία από τις δύο ήταν πιο κρίσιμη.
Την άνοιξη του 2009 και ενώ το έλλειμμα της οικονομίας είχε εκτροχιασθεί, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δήλωσε πως δεν θα συναινέσει στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Το αίτημά του ήταν εκλογές.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, λόγω της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, για την οποία είχε σοβαρότατες ευθύνες, πρότεινε τα δύο μεγάλα κόμματα να συναινέσουν σε ένα πακέτο μέτρων περιορισμού του ελλείμματος. Μάλιστα, για να υπογραμμίσει το κλίμα συναίνεσης είχε προτείνει την επανεκλογή του Κ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Κ. Καραμανλής, με δεδομένο πως δεν θα απέφευγε τις εκλογές τον Μάρτιο του 2010, τις προκήρυξε τον Οκτώβριο του 2009, ενώ το έλλειμμα έτρεχε με 1% τον μήνα. Το τι έγινε στη συνέχεια είναι γνωστό.
Σήμερα, με την ασφάλεια της ύστερης γνώσης, μπορούμε να πούμε πως αν ο Γ.Α. Παπανδρέου συναινούσε στην εκλογή του Κ. Παπούλια από την υπάρχουσα Βουλή, δεν θα ζούσαμε αυτά τα δέκα δύσκολα χρόνια. Όλη η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική.
Η Νέα Δημοκρατία θα είχε άλλα δύο χρόνια διακυβέρνησης και αυτή θα ήταν υποχρεωμένη να λάβει τα μέτρα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Το 2015, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως δεν θα συναινέσει στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ακόμα και αν αυτός προέρχεται από την αριστερά. Η εθνική οικονομία είχε περάσει από το στάδιο της παρατεταμένης ύφεσης σε αυτό της σταδιακής ανάκαμψης και η Ελλάδα το μόνο που δεν χρειαζόταν ήταν πρόωρες εκλογές. Αν η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την τετραετία τότε, πολύ πιθανόν οι ρυθμοί ανάπτυξης να παγιώνονταν.
Προφανώς, αυτό φοβήθηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και με όχημα την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας εκβίασε τις πρόωρες εκλογές. Και σε αυτήν την περίπτωση η συνέχεια ήταν καταστροφική για την Ελλάδα.
Δηλαδή, παρατηρούμε πως στις δύο κρισιμότερες στιγμές της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας, το σύνταγμα λειτούργησε αρνητικά. Αντί να συμβάλει με τις πρόνοιές του στην κοινοβουλευτική σταθερότητα, μέσω του άρθρου 32, συνέδεσε τη μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας με την προσφυγή στις κάλπες.
Έτσι, δεν δόθηκε η δυνατότητα τόσο στον Κ. Καραμανλή όσο και στον Αντ. Σαμαρά να ολοκληρώσουν το κυβερνητικό τους έργο. Βέβαια, στην πρώτη περίπτωση η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες λειτούργησε λυτρωτικά για τον Κ. Καραμανλή και καταστροφικά γι’ αυτόν που τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία.
Αυτά είναι τα παιχνίδια της μοίρας.
Σήμερα, με την αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου, η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας δεν πρόκειται να ανακόψει την πορεία του κυβερνητικού έργου.
Δύο φορές πλήρωσε η Ελλάδα τις πρόνοιες του άρθρου 32. Επιτέλους αποκαταστάθηκε η κανονικότητα και στο σύνταγμα.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019
