Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παντελάκη

«Είχα χρόνια να κάνω ένα ατόφιο θεατρικό έργο», μας λέει εν αρχή ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος και δηλώνει ιδιαίτερα χαρούμενος για κάτι που ανυπομονούσε να κάνει. Ο ίδιος από την πρώτη ανάγνωση «ερωτεύτηκε», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά, το κείμενο: «Ήταν γρήγορο, έξυπνο, με τρομερό χιούμορ, ανθρώπινο, αλλά δεν ήταν απλοϊκό».

Επισημαίνει ότι το χιούμορ «είναι το πιο σωστό όχημα όταν θέλεις να περάσεις κάποια μηνύματα» και συμπληρώνει ότι «στην ελληνική συνθήκη το να θέσεις το ζήτημα με μια μαυρίλα και επιθετικότητα, δεν λειτουργεί». Ειδικά, όταν αυτό το έργο «μιλάει για την κοινωνική περιθωριοποίηση, τις ταμπέλες που μας αρέσει να βάζουμε και τη μοναξιά που είναι από μόνα τους βαριά».

Το «ένα μάθημα χορού» του Μαρκ Σαν Ζερμέν, ο οποίος ήταν και ο σεναριογράφος του πολύ πετυχημένου sitcom «Τhe Cosby show», εξιστορεί στο έργο αυτό τη συνάντηση ενός καθηγητή Γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ, με μία χορεύτρια του Μπρόντγουεϊ, για να του κάνει ένα μάθημα χορού, ώστε να μπορέσει να παραστεί σε μια τελετή βράβευσης. Το θέμα είναι ότι η χορεύτρια έχει πάθει ένα σοβαρό ατύχημα και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσει να χορέψει ποτέ. «Μιλάμε για δύο αντιφατικούς ανθρώπους. Κατά το μάθημα αυτό θα δημιουργηθεί μια ενέργεια. Δεν μιλάμε για μια τυπική ρομαντική πορεία, αλλά υπάρχει και το κομμάτι του έρωτα μέσα» αναφέρει ο κ. Μπογδάνος.

Σκηνοθετικά συνάντησε δυο σημαντικές δυσκολίες. «Η χορεύτρια έχει ένα κινησιολογικό ζήτημα, για το οποίο δουλέψαμε πολύ με τη Βίκυ Παπαδοπούλου. Πώς παίζεις σε μια ολόκληρη παράσταση με πατερίτσα, αλλά παράλληλα να περνάς τη δυσκολία και να εκπέμπεις και τον αγώνα μιας χορεύτριας που δεν θα ξαναχορέψει ποτέ. Από την άλλη ο Γιωργής Τσαμπουράκης έπρεπε να προσεγγίσει έναν ρόλο μέσω ενός πρίσματος, αυτού του Άσπεργκερ, που είναι στο φάσμα του αυτισμού, πολύ ευαίσθητο και ιδιαίτερο…» σχολιάζει. «Ήταν αγωνία για εμάς να μη βγει καρικατούρα» αναφέρει.

Ο Δημήτρης Μπογδάνος ένιωσε μεγάλη τιμή όταν τον συνάντησαν άνθρωποι που είδαν την παράσταση, έχοντας το συγκεκριμένο σύνδρομο και τον ευχαρίστησαν για τον τρόπο που προσέγγισαν το ζήτημα.

«Σεβασμός στην ιστορία του άλλου»

Το βασικότερο μήνυμα της παράστασης είναι ότι «η αλλαγή απαιτεί θάρρος» τονίζει. «Κάποια στιγμή λέει το κείμενο ‘το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να αλλάξουμε, το ερώτημα είναι αν θέλουμε να αλλάξουμε. Μπορούμε;’. Υπάρχει αυτή η ειδοποιός διαφορά της ενεργοποίησης ως προς την αλλαγή και αυτό τροφοδοτείται από το θάρρος που μας βοηθά να αλλάξουμε, να εξελιχθούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις και να μπορέσουμε να αφεθούμε σε συνθήκες που δεν μας είναι γνώριμες. Σε ανθρώπους που φαινομενικά δεν μας είναι συμβατοί και αυτό γυρνά και αντίστροφα σε σχέση με τον κοινωνικό σεβασμό προς όποιο μέλος της κοινωνίας», αναφέρει. Για τον ίδιο είναι ένα θέμα που τον απασχολεί πολύ: «Τα τελευταία χρόνια αυτό είναι κάτι που με καίει, με αφορά. Ο σεβασμός στην ιστορία του άλλου». Όπως διαπιστώνει, «έχουμε μάθει κοινωνικά να μας είναι πιο εύκολο να πετάξουμε μια κακία παρά μια φιλοφρόνηση και αυτό είναι αρκετά τρομακτικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας».

Το θέατρο μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα που είναι απαραίτητα για την αλλαγή: «Η κοινωνία είναι πολλές μονάδες μαζεμένες. Όταν κάνεις μια πρόσκληση σε ένα κοινό να έρθει να δει την παράστασή σου, δεν απευθύνεσαι σε έναν μόνο, οπότε υπάρχει ελπίδα για αλλαγή».

Ο Δημήτρης Μπογδάνος απολαμβάνει περισσότερο τη σκηνοθετική του ιδιότητα και αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί σε αυτό: «Υπάρχει μια κεντρομόλος δύναμη που έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία, η οποία κινητοποιεί την έκθεση του ηθοποιού. Αυτό το κομμάτι που κινητοποιεί την έκθεση, αυτό μου έχει φύγει. Το έκανα, το απήλαυσα και νομίζω ότι θα το ξανακάνω με μια διακριτικότητα…».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θέατρο Αθήναιον

«Ένα μάθημα χορού» του Μαρκ Σαν Ζερμέν

Παραστάσεις: 14/2 - 19/2 στις 9 μ.μ.

Σάββατο διπλή (6 μ.μ. και 9 μ.μ.)

Εισιτήρια: 10 ευρώ

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 10 Φεβρουαρίου 2019