Εμβόλιο!
Με την εκτίμηση ότι μέχρι τέλος Μαΐου θα έχει εμβολιαστεί πλήρως το 25% του συνόλου του προς εμβολιασμό πληθυσμού (σχεδόν 9 εκατομμύρια κάτοικοι από 18 ετών και πάνω) έχοντας εμβολιαστεί με δύο δόσεις μέχρι σήμερα το 15,6% και με μία δόση μέχρι σήμερα το 13,7%, ελπίζοντας ότι θα προχωρήσουμε τον Ιούνιο με τους ίδιους ρυθμούς (δηλαδή ολοκλήρωση εμβολιασμών για το 20% περίπου του πληθυσμού ανά μήνα) αρχίσαμε να γυρίζουμε σε μια κατάσταση που ξέραμε πριν.
Το σαββατοκύριακο -επειδή σχεδόν όλοι νόμισαν ότι το πρόβλημα μας τελείωσε, ξεχύθηκαν όλοι όπου μπορούσαν. Πιθανόν διαβάζετε -και καλά κάνετε, την εφημερίδα πλάι στην θάλασσα ή σε κάποια εξοχή βλέποντας γύρω σας ανθρώπους σε ομάδες, χωρίς αποστάσεις και χωρίς μάσκες που έχουν την ίδια εκτίμηση με εσάς. Εμβόλιο για τον κορονοϊό βρήκαμε, για τον ατομισμό και την αντικοινωνική συμπεριφορά ακόμη όχι…
Σκέφτεστε τι έγινε και πως θα ξεπεραστούν οι επιπτώσεις χωρίς να κατανοείτε ότι το πρόβλημα παραμένει με 250 χιλιάδες ενεργές μολύνσεις στην xώρα (35 χιλιάδες περίπου στην Θεσσαλονίκη) και 60 θανάτους κατά μέσο όρο την ημέρα για το επόμενο διάστημα μέχρι τέλους του μήνα.
Όπως είναι φανερό το θέμα δεν έληξε και το χειρότερο που μπορούμε σαν κοινωνία να κάνουμε είναι ότι κάνουμε συνήθως. Προτάσσει ο καθένας και η καθεμιά την προσωπική του βούληση που την ονομάζει νόμο και κανονικότητα και αδιαφορεί για το συλλογικό καλό. Ο φοιτητής και η φοιτήτρια που νομίζει ότι τον Σεπτέμβριο με το πτυχίο ανά χείρας θα τρέξει να κάνει μεταπτυχιακό ή θα μπει στην αγορά εργασίας, ο μαγαζάτορας που θέλει επιτέλους να έρθουν να ξοδέψουν οι πελάτες του, ο ελεύθερος επαγγελματίας που θέλει να ανοίξει η δουλειά του, αυτή και αυτός που θέλει να ταξιδέψει και να επισκεφτεί και άλλοι πολλοί. Εμβολιασμένοι και μη αγωνιούν και απαιτούν την γρήγορη επιστροφή.
Δεν θα με παραξενέψει αν τεθεί θέμα που κλείνουν τα μαγαζιά στις 12μιση το βράδυ ή ότι δεν μπορεί να παίζει μουσική. Πιθανόν να το δούμε να συμβαίνει μέσα στον Ιούνιο ή τον Ιούλιο με την είσοδο στην xώρα τουριστών και τουριστριών.
Σε ένα θέμα που δεν υπάρχουν προβλεπτικά μοντέλα (παρά τους διάφορους προφήτες έχω πει ότι η προβλεπτική ικανότητα είναι 30% -δηλαδή μόνο με 30% πιθανότητα επιτυχίας μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει) η μόνη δυνατότητα ενεργειών είναι η τακτική «δοκιμάζω παίρνοντας μέτρα και διορθώνω το λάθος που διαπιστώνω». Δυστυχώς στην περίπτωση μας τα λάθη (που είναι αδύνατον να αποφευχθούν) κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές και έχουν οικονομικές επιπτώσεις.
Θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ορθολογικά τις επιπτώσεις; Στην xώρα του «εγώ τα έλεγα, αλλά δεν με ακούγατε» είναι αμφίβολο. Σε πρώτη φάση ας κλείσει νωρίτερα τα Λύκεια για να γίνουν με ηρεμία οι ιερές πανελλήνιες και να μην υποχωρήσει στα αιτήματα μουσικής μέχρι πρωίας…
Για τα άλλα (εκλογές, εργασιακά, εκπαίδευση κ.λπ.) θα τα πούμε εν καιρώ!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16 Μαΐου 2021
