Όσοι περίμεναν πως προϊόντος του χρόνου η δυσφορία του κόσμου για την τραγωδία των Τεμπών και η διαπίστωση πως αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να αποφευχθεί αν είχαν γίνει κάποια απλά πράγματα, θα ατονήσει έπεσαν τελείως έξω.

Ο κόσμος έστειλε και συνεχίζει να στέλνει βροντόφωνα και οργισμένα το μήνυμά του. Δεκάδες χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κοινωνικής θέσης, βγήκαν στους δρόμους συγκροτώντας τεράστιες ειρηνικές συγκεντρώσεις με περιορισμένες ακρότητες.

Απαίτησή τους, η αλήθεια, ο επιμερισμός και η απόδοση ευθυνών, η υλοποίηση λύσεων τάχιστα και η προώθηση αλλαγών στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

Τόσες ημέρες μετά το πολύνεκρο δυστύχημα και η Ελλάδα παραμένει σοκαρισμένη. Θαρρείς κι ο χρόνος σταμάτησε εκεί.

Για να μην με πει κανείς υπερβολικό, δε θα ισχυριστώ πως τίποτα δεν είναι ίδιο μετά από αυτό, αλλά υποστηρίζω με βεβαιότητα πως πολλά πράγματα άλλαξαν έκτοτε.

Το παρήγορο είναι ότι η κυβέρνηση δείχνει πως έλαβε το μήνυμα και πως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πλήρη επίγνωση της αλλαγής που έχει συντελεστεί στον τρόπο που σκέφτεται η κοινή γνώμη μετά το τραγικό γεγονός και τις αντικειμενικές ευθύνες που οδήγησαν στην καταστροφή.

Γι’ αυτό και προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση με ψυχραιμία κι επαγγελματισμό όσο και αν αυτό είναι δύσκολο στην προκείμενη περίπτωση. Η παραίτηση του Κ Καραμανλή, η διολίσθηση από την αρχική δήλωση για το ανθρώπινο λάθος σε μια πιο καθαρή συγγνώμη, η διαβεβαίωση για επιμερισμό κι απόδοση ευθυνών και κατάρτιση σχεδίου άμεσης προώθησης όσων έπρεπε να είχαν γίνει- πράγμα που εμμέσως αποτελεί ομολογία αναγνώρισης της υπαιτιότητας, είναι ξεκάθαρα βήματα.

Παρήγορο είναι επίσης το γεγονός πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης- ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν επιχειρούν να … σκυλεύσουν την ιστορία. Σηκώνουν μεν τους τόνους της κριτικής για τις ευθύνες της κυβέρνησης, αλλά δεν χρησιμοποιούν τους σκληρούς χαρακτηρισμούς για δολοφόνους, για κρεμάλες κλπ ούτε στήνουν λαϊκά δικαστήρια σε πλατείες όπως έκαναν το 2010 απέναντι στο Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

Να σημειώσω επίσης ότι προκειμένου να ενισχυθεί το (αρχικό) κυβερνητικό αφήγημα για «ανθρώπινο λάθος» ως μοναδικό υπεύθυνο της τραγωδίας, βγήκαν στο ξέφωτο οι διάλογοι του σταθμάρχη, τα μπλάνκο, η άδεια του επόπτη και γενικά όλο το δήθεν απόρρητο υλικό της προανάκρισης.

Πάνω σ’ αυτά έχω δύο παρατηρήσεις.

Πρώτον, όλοι καταλαβαίνουμε την σκοπιμότητα της διαρροής, τους υπαίτιούς της και το με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν οι αποδέκτες (συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης). Εκείνο ωστόσο που ενοχλεί είναι το γεγονός ότι η δικαιοσύνη που σε κάθε παρόμοια αποκάλυψη απόρρητου υλικού διατάσσει έρευνα και απειλεί με ποινές σε όσους το δημοσιοποιούν (υποκλοπές, δικογραφίες «διάσημων» ποινικών υποθέσεων κλπ) στην προκειμένη περίπτωση είναι τυφλή και κουφή.

Δεύτερον, εκτός από τους εργαζόμενους, μήπως θα έπρεπε να βγάλουν και τους διαλόγους των κυβερνητικών και κρατικών παραγόντων μετά το γεγονός όπως και τους αντίστοιχους των στελεχών της ιταλικής εταιρείες, της ΕΡΓΟΣΕ και του ΟΣΕ;

Η εξέλιξη της υπόθεσης θα έχει πολλά ημίχρονα ακόμη. Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να φτάσει στις κάλπες αφού έχει καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός και έχουν παρασχεθεί οι δυνατές εγγυήσεις στους πολίτες πως κράτησε τις δεσμεύσεις που έδωσε από τον τόπο της καταστροφής και με το διάγγελμά του που ακολούθησε κάποιες μέρες μετά, οδηγούν στην επιλογή του για εγκατάλειψη της σκέψης για προκήρυξη των εκλογών πριν τον Πάσχα.

Βέβαια το πόσο πίσω θα πάνε, δεν εξαρτάται μόνο από τα θέλω του γκουβέρνου, αλλά και από το κλίμα που υπάρχει στον κόσμο και τις αντοχές της εθνικής οικονομίας που δεν μπορεί να σηκώσει μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με παροχές, επιδόματα, στηρίξεις και τους υπουργούς να έχουν κατεβάσει τα μολύβια και να τρέχουν για σταυρουδάκια.

Και θα επισημάνω και κάτι ακόμα. Πώς για όλους εμάς και πάνω απ’ όλα όσους ζουν εκείνο που δε θέλει ούτε η φύση, το να χάνουν δηλαδή τα παιδιά τους, η έλευση της άνοιξης από εδώ και πέρα θα φέρνει μαύρες μνήμες αντί για σκιρτήματα. Όμως, δε μπορούμε να εμποδίσουμε το καλοκαίρι να έρθει. Και καλώς ή κακώς η οικονομία μας βασίζεται σ’ αυτό και τα εκατομμύρια των τουριστών που κάθε χρόνο συρρέουν.

Με δεδομένο, λοιπόν, πως ο διεθνής Τύπος από την πρώτη στιγμή όχι μόνο μετέδωσε το ελληνικό δράμα, αλλά επέρριψε ευθύνες, ανέλυσε, βρήκε τα κακώς κείμενα και συνεχίζει με αμείωτο ενδιαφέρον να παίζει ψηλά το θέμα της (αν)ασφάλειας της Ελλάδας, πρέπει να ξέρουν όλοι και να το εμπεδώσουν πως τα όποια μέτρα, το όποιο επικοινωνιακό «παιχνίδι», οι όποιες κινήσεις, δεν έχουν αποδέκτες μονάχα τους ντόπιους, αλλά όλους όσοι μας... ζούνε. Και ο νοών νοείτο...

* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 12.03.2023