Της Τίνας Ιωάννου

Άλλος ξεκίνησε με φόρα, άλλος με πάθος, άλλος αργά, άλλος διστακτικά. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κανένας από τους υποψηφίους, που συγκεντρώνουν τα υψηλότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, δεν βρήκε τα πράγματα στην κούρσα της διεκδίκησης όπως τα είχε εξαρχής φανταστεί.

Νίκος Ταχιάος

Το επίσημο φαβορί

Η επίσημη υποψηφιότητα της Νέας Δημοκρατίας για το δήμο Θεσσαλονίκης πέρασε από διάφορα στάδια. Έπειτα από αστοχίες κι εμπόδια, ίντριγκα και πισωγυρίσματα, προσκρούσεις και ναυάγια, ο Νίκος Ταχιάος φάνηκε σαν μια πολύ καλή λύση. Παλιός Οννεδίτης από τη δεκαετία του ’80, μητσοτακικός μια ζωή αλλά και με διείσδυση σε ψηφοφόρους του κεντρώου και του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Μπαρουτοκαπνισμένος στα κοινά, με μεγάλη θητεία και έργο στο δήμο Θεσσαλονίκης, αποστασιοποίηση από το «αμαρτωλό» περιβάλλον Παπαγεωργόπουλου και ένσημα στη γνώση περί της λειτουργίας του δήμου και του δημοσίου. Άσε δε που οι ενδιαφερόμενοι νεοδημοκράτες για τη λίστα της Α’ Θεσσαλονίκης ανακουφίστηκαν, επειδή το όνομά του έβγαινε από την ουρά.

Ακόμη και πριν να βγουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, το όνομά του κυκλοφορούσε ως φαβορί. Ο ίδιος σήκωσε με προθυμία το βάρος αυτό και το κουβάλησε, ενώ δεν επαναπαύτηκε στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, έφερε τη δική του. Στάθηκε με σεβασμό απέναντι στο έργο του Μπουτάρη -στο οποίο, έως τη στιγμή της υποψηφιότητας ασκούσε σκληρή κριτική- υποσχέθηκε επιχειρησιακή αναδιάρθρωση του δήμου, υπερασπίστηκε τα δικά του έργα όπως η νέα παραλία κι έταξε ευρωπαϊκή προοπτική σε μια Θεσσαλονίκη με στίγμα μεγαλούπολης. Ενώ οι δημοσκοπήσεις τον προβάλλουν ως πρώτο της πρώτης Κυριακής και σίγουρο νικητή του δεύτερου γύρου, ανεξαρτήτως αντιπάλου, τις τελευταίες δυο εβδομάδες εμφανίζεται μια κάμψη στην πορεία του. Η δραστηριότητά του ως υποψηφίου δημάρχου μοιάζει αναντίστοιχη με την ενασχόληση στο να απαντά σε βέλη που δέχεται κυρίως από το εσωτερικό του κόμματός του. Φαίνεται να ενοχλείται υπερβολικά από συντροφικά μαχαιρώματα και να τα υπερτονίζει, να τα υπερεκτιμά ή να δαπανά μεγάλη ενέργεια σε αυτά. Αυτό τον φρενάρει από δράσεις προώθησης της υποψηφιότητάς του, της πρότασής του για τη Θεσσαλονίκη και του ψηφοδελτίου του, που είναι -κατά γενική παραδοχή- το πληρέστερο όλων.

Βιάστηκε να φανερώσει την προτίμησή του για αναμέτρηση με την Κατερίνα Νοτοπούλου στο δεύτερο γύρο, προδίδοντας το φόβο του για το ενδεχόμενο εμφυλίου στον ιδεολογικό του χώρο, εάν αντίπαλός του είναι ο Γιώργος Ορφανός. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να οδηγήσει σε τερατογενέσεις.

Ο Ταχιάος εισπράττει τον αντιμητσοτακισμό αλλά και την κακή ατμόσφαιρα που επικράτησε στη ΝΟΔΕ Θεσσαλονίκης τον πρώτο καιρό μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ποντάρει, όμως, στη συσπείρωση των ψηφοφόρων του κόμματος, που μπορεί να γίνει τις τελευταίες ημέρες προ των εκλογών. Σε αυτό ευελπιστεί ότι θα συντελέσει η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και η στήριξη που θα του παρέχει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ καθώς και οι βουλευτές και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που θα τον συνοδεύουν.

Γιώργος Ορφανός

Χωρίς ξεκάθαρο κίνητρο και στίγμα

Από το περασμένο καλοκαίρι εκδήλωνε την επιθυμία του να διεκδικήσει το δήμο Θεσσαλονίκης. Το ανακοίνωσε τον Οκτώβριο κι ενώ ήταν γνωστό ότι ο Ιγνάτιος Καϊτεζίδης είχε δεχτεί την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι ο υποψήφιος για το δήμο. Μάλιστα, ένας από τους λόγους που δεν δέχτηκε ο κ. Καϊτεζίδης ήταν η εκφρασμένη πρόθεση του Γιώργου Ορφανού να είναι είτε επίσημος υποψήφιος της ΝΔ είτε «αντάρτης». Δεν έκανε πίσω ούτε όταν η Νέα Δημοκρατία ανακοίνωσε επισήμως τον Ταχιάο και ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία, διαφημίζοντας ότι έχει τη στήριξη πανίσχυρου επιχειρηματικού -και εσχάτως μιντιακού- παράγοντα. Εφόσον αυτό ισχύει, πολλοί αναρωτιούνται εάν πρόκειται για κάποιο σχέδιο«άλωσης» της Θεσσαλονίκης αλά Πειραιά, όπου ο διευθυντής του Ολυμπιακού έγινε δήμαρχος με δημοτικό σύμβουλο τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και άλλους φανατικούς φιλάθλους και παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους ο Πέτρος Κόκκαλης, νυν υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα σχέδιο που θα μπορούσε να συνοψιστεί παραφράζοντας Λίοναρντ Κοέν ως «First we take the super league, then we take the city». Όμως η Θεσσαλονίκη δεν είναι Πειραιάς όπου όλη η πόλη είναι μια ομάδα. Αλλά ούτε είναι ξεκάθαρο εάν ο Γιώργος Ορφανός απλώς εκμεταλλεύεται τις συνθήκες χωρίς να έχει κάποια ουσιαστική και ιδιοτελή στήριξη. Αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί από «τους έξω». Ο ίδιος, πάντως, ως απάντηση στα παραπάνω, έφερε στο συνδυασμό του τον Γιώργο Κούδα.

Ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κινείται σε ένα κλασικό πλαίσιο αλίευσης ψήφων από παραδοσιακούς καραμανλικούς και από φανατικούς αντιμητσοτακικούς. Πιστεύει ότι έχει πιάσει το αντιμητσοτακικό ρεύμα κι ότι σε συνδυασμό με την παοκτσίδικη ορμή της εποχής θα κερδίσει. Πιστεύει ότι η διαδρομή του στη Νέα Δημοκρατία μαζί με την πολύ οικογενειακή εικόνα που προβάλλει θα βγουν υπέρ του. Αλλού επιχειρεί να εμφανιστεί ως ανεξάρτητος κι ως άνθρωπος της αυτοδιοίκησης. Έχοντας, όμως διατελέσει υπουργός, δεν τα καταφέρνει να πείσει. Δεν δείχνει, όμως, κανένα στίγμα και, εδώ που τα λέμε, δεν έδειξε ποτέ κάποιο διακριτό στίγμα πολιτικής. Παρά την πορεία του στην κεντρική πολιτική σκηνή, δεν έχει να επιδείξει μεγάλες μάχες για την πόλη, ισχυρές θέσεις, πείσμα και αντιθέσεις. Έτσι, στο βιογραφικό του για το δήμο Θεσσαλονίκης αναφέρει ως επιτεύγματα ότι έβαλε χλοοτάπητες σε γήπεδα κι ότι συμμετείχε σε εκθέσεις τουρισμού. Αποφεύγει να δημοσιοποιεί τις θέσεις του ακόμη και για βαριά θέματα της Θεσσαλονίκης όπως ο ΟΑΣΘ ή το μετρό. Μόνο για το μακεδονικό είναι σαφής (φυσικά εναντίον της Συμφωνίας). Υπόσχεται να ενώσει την πόλη, αλλά προς ποια κατεύθυνση; Στο πρόγραμμά του έχει όλες τις τυπικές υποσχέσεις ενός δημοτικού συμβούλου: καθαρή πόλη, μεγάλοι δρόμοι, πάρκα, σχολεία και χαρούμενοι άνθρωποι. Πώς θα γίνουν όλα αυτά;

Για την προεκλογική του καμπάνια πρέπει να έχει ως πρότυπο την οικογένεια Ομπάμα, πάντως. Διοργανώνει εκδηλώσεις μαζί με τη σύζυγό του Μερόπη, την προβάλλει σε κάθε ευκαιρία, παρουσιάζει το πρόγραμμα συνοδευόμενος από εκείνη, καταθέτει το ψηφοδέλτιο μαζί με τα παιδιά του. Εάν, όμως, στις ΗΠΑ αυτό φαίνεται φυσικό, στην Ελλάδα θέλει προσοχή για να μην ξεπεραστεί η γραμμή του κιτς.

Από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας του το περιβάλλον του διαδίδει ότι είναι πρώτος, επικαλούμενο «μυστικές δημοσκοπήσεις», που για άγνωστο λόγο δεν δημοσιοποιούνται. Το τελευταίο διάστημα εμφανίζει μία δημοσκοπική ώθηση, κάτι που του ανεβάζει την αυτοπεποίθηση.

Κατερίνα Νοτοπούλου

Χορεύοντας στο ρυθμό ενός girly lifestyle

Έγινε υποψήφια σχεδόν με το ζόρι. Ελλείψει πρωτοκλασάτων στελεχών αλλά και «πάγκου» στον ΣΥΡΙΖΑ, επιστρατεύτηκε η Κατερίνα Νοτοπούλου για το δήμο Θεσσαλονίκης. Στην περίοδο αιχμής της Συμφωνίας των Πρεσπών, η μάχη για το κυβερνών κόμμα έμοιαζε εξαρχής χαμένη. Δεν μπορούσε, όμως, να αρνηθεί στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πόνταρε επάνω της χρίζοντάς την διευθύντρια του πρωθυπουργικού γραφείου και κατόπιν υφυπουργό Εσωτερικών (Μακεδονίας - Θράκης).

Μπαίνοντας στο χορό, άρχισε να χορεύει. Το πήρε επάνω της και κατά γενική ομολογία στέκεται καλύτερα του αρχικώς αναμενομένου. Μαθαίνει γρήγορα, ενώ η παρουσία της είναι γλυκιά και πράα. Το ψηφοδέλτιό της, όμως, είναι πολύ φτωχό, ενώ δεν κατεβάζει υποψηφίους στις κοινότητες. Μάλλον αυτό οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ιστορικά δεν έχει κάποια σπουδαία διαδρομή στην αυτοδιοίκηση. Δεν είχε με Κουράκη ούτε με Μηταφίδη και Καλφακάκου. Οι παρεμβάσεις ήταν πάντοτε ιδεολογικής φύσεως, δηλαδή η αλλαγή κάποιου ονόματος οδού ή η ανάδειξη της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ.

Την περασμένη εβδομάδα η Κατερίνα Νοτοπούλου κατάφερε να «κλέψει» μέσα από την παράταξη Λεκάκη την Έλλη Χρυσίδου και τη Μαρία Πασχαλίδου, δίνοντάς τους γη και ύδωρ. Η υποψηφιότητα των δυο κυριών μαζί με εκείνη του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης Χρήστου Δουίτση δίνουν μια τόνωση.

Το κενό αυτό προσπαθεί να καλύψει η Νοτοπούλου, υιοθετώντας το έργο και το πρόγραμμα του Μπουτάρη. Γι’ αυτό και λέγεται ότι έταξε ανταλλάγματα, προκειμένου να προσεγγίσει ανθρώπους του Μπουτάρη, για να μπορεί να επικαλείται έστω το έργο τους. Το πρόγραμμά της είναι δομημένο με τρόπο που δεν καταλαβαίνεις εάν οι υποσχέσεις της αφορούν το δήμο ή το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, το κράτος ή κάποιο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκμεταλλεύεται την προϋπηρεσία της στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο υπουργείο, δέχεται αβάντα από προέδρους κρατικών οργανισμών, πολιτιστικών ή με τεχνικά έργα και ελπίζει ότι η πολυδιάσπαση του χώρου της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να τη φέρει στο δεύτερο γύρο. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της.

Δέχεται, ωστόσο, έντονη κριτική από τους συντρόφους της για το ότι η προεκλογική της εκστρατεία είναι τελείως girly, ιδανική ίσως για το instagram, αλλά τελείως ασύμβατη με την ακτιβιστική προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κωνσταντίνος Ζέρβας

Πλούσια δράση χωρίς μεγάλο στόχο

Προετοίμαζε την κάθοδό του από χρόνια. Ήταν ο πρώτος που εξέφρασε την επιθυμία να διεκδικήσει τη δημαρχία το 2019 και είχε μεγάλη οικονομική άνεση, για να προετοιμαστεί. Ανακοίνωσε πρώτος την υποψηφιότητά του στο τέλος Οκτωβρίου κι άρχισε το τρέξιμο.

Έχοντας από νωρίς γραφείο, συνεργάτες και τον αέρα του χρήματος, παρουσίασε ένα δομημένο σχέδιο για το δήμο, που όμως στερείται οράματος. Έχει τη γνώση του δήμου λόγω θητείας του σε αντιδημαρχίες κι έτοιμες επεξεργασμένες θέσεις για την καθαριότητα, την αποκατάσταση των δρόμων και των πεζοδρομίων ή για τις αναπλάσεις. Ωστόσο, αν και επικαλείται τον κοσμοπολιτισμό της οικογενείας του, δεν έχει πει κάτι μεγάλο, κάτι που να υπερβαίνει το όριο της οδού Λαγκαδά. Η προεκλογική του καμπάνια θα ήταν ιδανική για αντιδήμαρχο με αρμοδιότητες στην αστική ανάπλαση και το περιβάλλον. Στο ψηφοδέλτιό του έχει συγκεντρώσει πολύ ετερόκλητο κόσμο χωρίς κάποια εμφανή συγκολλητική ουσία.

Έχοντας εξασφαλίσει στήριξη από επιχειρηματία στο χώρο του τουρισμού με δραστηριότητα σε τουριστικές μονάδες στη Χαλκιδική καθώς και την οικογενειακή περιουσία, έχει την άνεση να κάνει παιχνίδι με ΜΜΕ και εταιρείες δημοσκοπήσεων, που πουλούν ή νοικιάζουν τα πρωτοσέλιδά τους. Ανταγωνίζεται για τις ψήφους του λαού του ΠΑΟΚ με τον Γιώργο Ορφανό. Συνεπής στα αθλητικά του αλλά όχι στα πολιτικά του πιστεύω. Ενώ στη δεκαετία του ’00 ήταν πολύ ΠΑΣΟΚ, τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν σε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

Σπύρος Βούγιας

Ο επίμονος υποψήφιος

Τρωγόταν από χρόνια να διεκδικήσει ξανά το 2019 τη δημαρχία. Έκανε συζητήσεις, ζυμωνόταν, διοργάνωσε εκδήλωση στο «Ολύμπιον», όπου ζήτησε από ανθρώπους με τους οποίους πίστευε ότι θα μπορούσε να συνεννοηθεί να καταθέσουν το όραμά τους για την πόλη. Κάτι σαν ένα TedXμε θέμα «I loveThessaloniki». Δήλωνε «παρών» σε όλους τους τόνους, αλλά φαινόταν ότι στην πραγματικότητα ήθελε να χρίσει τον Νίκο Νυφούδη «The new Boutaris».

Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο Βούγιας ήταν Μπουτάρης πριν από τον Μπουτάρη. Είναι ο υποψήφιος με τα περισσότερα χαρακτηριστικά με τον απερχόμενο δήμαρχο, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά αυτό το χαρακτηριστικό του. Αντιθέτως, θέλησε να φέρει την καινοτομία του «είμαστε δίδυμο με τον Νυφούδη», κάτι που δεν πέρασε στον κόσμο, μπέρδεψε και τον έκανε να χάσει χρόνο. Από τα γερά χαρτιά του είναι ο Ανδρέας Κουράκης, που όμως έχει προσωπικά με τον Μπουτάρη, κι αυτό πιέζει τον Βούγια να μην ταυτίζεται σε τίποτα με τον Μπουτάρη.

Ο Σπύρος Βούγιας είναι εξαιρετικά πράος, πολιτισμένος άνθρωπος, με κοσμοπολίτικο αέρα. Του καταλογίζεται, όμως, η κάθοδος στην κεντρική πολιτική σκηνή, λες και είναι αμάρτημα. Ίσως να μην του συγχωρέθηκε η αποδοχή της βουλευτικής έδρας Επικρατείας από τον Κώστα Σημίτη το 2000. Βεβαίως, το 2002 διεκδίκησε εκ νέου το δήμο Θεσσαλονίκης (η πρώτη φορά ήταν το 1998), αλλά για κάποιο λόγο είχε ήδη χριστεί «Αθηναίος».

Cool τύπος και πολύ κοντά στην mentality Μπουτάρη, πόνταρε όλες του τις κινήσεις στο ότι ο Μπουτάρης δεν θα διεκδικήσει νέα θητεία, κι ας έλεγε εκείνος «θα είμαι δήμαρχος ώς τα 100». Ο Βούγιας, παρόλο που έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα κλέος που διέθετε πριν από 20 χρόνια. Εάν κόμιζε κάποιες νέες ιδέες κι έδειχνε ότι ξεκολλά από τα περασμένα μεγαλεία κι αν μπορούσε να εκφράσει την κατακερματισμένη πλέον παράταξη Μπουτάρη, θα μπορούσε άνετα να χτυπήσει τη δεύτερη θέση. Όμως προς το παρόν δεν δείχνει να μπορεί να ξεφύγει από μονοψήφια ποσοστά.

Πέτρος Λεκάκης

Το άλογο που φρέναρε

Η ορμή του στην αρχή ήταν μοναδική. Σαν έτοιμος από καιρό, άδραξε την ευκαιρία της αποχώρησης της Γούλα από τη διεκδίκηση της δημαρχίας για λογαριασμό της παράταξης Μπουτάρη καθώς και το ότι η Έλλη Χρυσίδου είχε καεί στην εσωκομματική διαδικασία, χάνοντας από τη Γούλα. Πήρε μαζί του Ζαχαριάδη, Χρυσίδου, Δημαρέλο, Πασχαλίδου, Μπαρμπουνάκη, Παπαναστασίου κι ανήγγειλε την υποψηφιότητα για το δήμο.

Η εκδήλωσή του στο «Ολύμπιον» ήταν εντυπωσιακή κι ο Μπουτάρης του έκλεισε το μάτι. «Σε στηρίζω, μαγκάκι», ήταν σαν να του έλεγε. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, στάθηκαν αδιάφορες και τον έφερναν να εκλέγει με το ζόρι έναν μόλις δημοτικό σύμβουλο. Ένας ένας οι αρχικοί πρωτεργάτες άρχισαν να λακίζουν για άλλους συνδυασμούς: για τη Νοτοπούλου και για τον Βούγια. Από την αρχική ομάδα έμεινε μόνο ο Λάζαρος Ζαχαριάδης. Ωστόσο, ο Λεκάκης επιμένει να κατεβεί και να θυμίζει στους αποστάτες τα καλά λόγια που έλεγαν για εκείνον στην αρχή της προσπάθειας, κάνοντάς τους να φαίνονται αφερέγγυοι και οπορτουνιστές.

Οι άλλοι υποψήφιοι

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης κατέληξε να βάλει «Παρατράγουδα» στο ψηφοδέλτιό του. Το ΚΚΕ έχει εντελώς δικό του κοινό, το οποίο το ακολουθεί πιστά και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος έχει περάσει από το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης και τώρα προτίθεται να επιστρέψει στην πόλη, έπειτα από μία θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο ως ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Οι Χάρης Αηδονόπουλος, Μάκης Κυριζίδης, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης έχουν κάποιο δικό τους κοινό και αναμένεται να εκλεγούν οι ίδιοι δημοτικοί σύμβουλοι, με στόχο στη συνέχεια να διαπραγματευτούν την ψήφο τους με το δήμαρχο που θα εκλεγεί.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12 Μαΐου 2019