Δεν έχουν καταλάβει στην κυβέρνηση πώς σκέπτεται η κοινωνία σήμερα
Κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντας αρχικώς στην ελληνική κοινωνία ένα εναλλακτικό αφήγημα και μια ελπίδα που έμοιαζε εφικτή. Το όχι στα μνημόνια και στη «βαρβαρότητα της Ευρώπης», η δυνατότητα ανάκτησης της «λαϊκής κυριαρχίας» και η πιθανότητα να μπει φραγμός στη λιτότητα, κινητοποίησαν την κοινωνία και οδήγησαν ένα σημαντικό μέρος της στο να υπερψηφίσει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Ήταν τέτοια η εμπιστοσύνη στη δυνατότητα αυτού του κόμματος να συγκρουστεί με την Ευρώπη και να εφαρμόσει όσα υποσχόταν, που ακόμη και τον Σεπτέμβριο του 2015, και ενώ είχε μεσολαβήσει η συνθηκολόγηση του Ιουλίου, μπόρεσε να κερδίσει τις εκλογές. Μόνο που μετά ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόστηκε στην εφαρμογή των μνημονίων, στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα λιτότητας και κατάφερε να οδηγήσει στην ολοκλήρωση του «ελληνικού προγράμματος».
Τώρα, όμως, το «πρόγραμμα» έκλεισε και αργά ή γρήγορα έρχονται εκλογές. Δεν έχουμε μνημόνια (παρότι έχουμε επιτήρηση) και άρα η πολιτική αντιπαράθεση δεν είναι πια στο «ναι ή όχι στα μνημόνια», «ναι ή όχι στην Ευρώπη», ούτε καν στο «ποιος μπορεί να εφαρμόσει και παράλληλο πρόγραμμα μαζί με τα μνημόνια».
Τώρα η αντιπαράθεση αφορά αυτά που έχουν να πουν τα κόμματα για την επόμενη μέρα. Για την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα εφαρμοστεί μετά το τέλος των μνημονίων, για το πώς θα σταθεί στα πόδια της η παιδεία, για το τι θα γίνει με την υγεία, για το εάν θα υπάρξει ανάπτυξη που να συνδυάζεται με την κοινωνική δικαιοσύνη.
Κανονικά, μια τέτοια συζήτηση θα μπορούσε να ευνοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, μια που ένα, υποτίθεται, αριστερό κόμμα πιθανότατα θα υποσχόταν περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, έστω και μέσα στα στενά μεταμνημονιακά όρια. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατεβαίνει στις εκλογές λέγοντας «έχω την προοδευτική πρόταση για την επόμενη μέρα των μνημονίων».
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει στις εκλογές, καταρχήν στις ευρωεκλογές, επιλέγοντας να κατασκευάσει «εχθρούς», ναζιστικά φαντάσματα και «ακροδεξιές συμμαχίες». Αντί να επεξεργάζεται πολιτικές προτάσεις και ιδέες για την οικονομία, την ανάπτυξη και μια δημοκρατική Ευρώπη «των πολλών και όχι των λίγων», το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται κατά των πολιτικών του αντιπάλων και (ξανα)ονειρεύεται να χτυπήσει τη «διαπλοκή» και στην Ευρώπη, με ανθρώπους που κάποτε βάφτιζε διαπλεκόμενους.
Το μόνο που τους νοιάζει τώρα είναι να πάνε στις εκλογές, λέγοντας «ή εμείς ή αυτοί» και το «αυτοί» να φαντάζει αρκούντως διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο και υπόδικο. Δεν έχουν καταλάβει όμως πώς σκέπτεται η κοινωνία σήμερα, η οποία δεν θέλει κατασκευασμένους εχθρούς, αλλά απαντήσεις, προτάσεις ,προγράμματα και λύσεις σε προβλήματα. Και όταν η κοινωνία δεν βρίσκει αυτά που ζητά, μπορεί να είναι πολύ σκληρή. Και θα είναι απέναντι σ’ αυτούς που την κοροϊδεύουν...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Μαρτίου 2019
