ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χρυσές Σφαίρες: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας έκπληξης

Πώς η Ρόζαμουντ Πάικ κατέκτησε το περίβλεπτο βραβείο και έστρεψε πάνω της όλα τα φώτα, παρότι συνήθως η έμφαση δίνεται στην κατηγορία "δραματική ταινία"

 01/03/2021 15:24

Χρυσές Σφαίρες: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας έκπληξης

Αλέξης Δερμεντζόγλου

Ενώ όλα τα προγνωστικά έδιναν φαβορί για την Χρυσή Σφαίρα Α’ γυναικείου ρόλου σε δράμα στην Φράνσις Μακντόρμαντ για το «Nomadland», το βραβείο τελικά πήγε στην Άντρα Ντέι για το «The United States Vs. Billie Holiday», όμως όλα τα βλέμματα έπεσαν στην αντίστοιχη κατηγορία της κωμωδίας/μιούζικαλ όπου η Ρόζαμουντ Πάικ κέρδισε άνετα για την εμφάνιση της στο «Μα φυσικά και νοιάζομαι» (I care a lot) μια παραγωγή του Netflix.

Μάλιστα, παρότι οι δυο τους διαγωνίζονταν σε διαφορετική κατηγορία δεν έλειψαν οι συγκρίσεις από τους κριτικούς. Κι αυτό καθώς είναι φανερό ότι εκτιμήθηκε ότι η Μακντόρμαντ που παίζει στα όρια της τραγωδίας θεωρήθηκε στυλιζαρισμένα αντιφωτογενής. Αντίθετα η Ρόζαμουντ Πάικ με τον γκλάμουρους φωτογενή ρόλο της στο «Μα φυσικά και νοιάζομαι» εκτιμήθηκε ότι αποδίδει λειτουργικά και πειστικά τον ρόλο του σύγχρονου γυναικείου, αριβιστικού, executive στελέχους. Είναι ένας λειτουργικός σηματοδότης σύγχρονων αμοραλιστικών συμπεριφορών με αντιουμανιστικούς διαχωρισμούς των ανθρώπων σε προβατάκια και λέοντες, σε αυτούς που αρπάζουν και σε αυτούς που τους αρπάζουν. Η συμπεριφορά της κυρίας είναι, επίσης, ένα κήρυγμα ζωής με πολύ χρήμα, άνεση, με πλήρη κατάργηση των σεξουαλικών ορίων, με «λάδωμα» κρατικών λειτουργών και εκμετάλλευση κάθε αξίας της ζωής, ακόμα και της αγάπης μάνας παιδιών. 

Η Πάικ αποδίδει εκπληκτικά αυτόν τον γεμάτο διακυμάνσεις, τελετουργίες αριστοκρατικού στυλ, βαθύτατα περιφρονητικό προς την μάζα τύπο γυναίκας. «Πλέει» μέσα σε ένα πέλαγος χρωμάτων, μουσικών, γυάλινων επιφανειών, πανάκριβων εσωρούχων και ντεκόρ. Είναι ένα κινούμενο βλήμα, ένα βέλος που κατευθύνεται στην καρδιά (colpire al cuore) που χτίζει ακάθεκτη την δική της αυτοκρατορία και δεν την σταματάει τίποτα. Ή μήπως την σταματάει; Σύμφωνα με την θεωρία των παιγνίων, κάνει ένα μοιραίο λάθος. Δεν δίνει καθόλου σημασία σε ένα ασήμαντο χαρτί της τράπουλας, ένα παραπεταμένο δυαράκι. Αυτό θα είναι και το τέλος της. Είχα προβλέψει την νίκη της Ρόζαμουντ Πάικ γιατί ακριβώς η ταινία διαγράφει μια πορεία που προσομοιάζει πολύ το σήμερα και με την ηθοποιό να είναι σε απόλυτο συγχρονισμό.


Ενώ όλα τα προγνωστικά έδιναν φαβορί για την Χρυσή Σφαίρα Α’ γυναικείου ρόλου σε δράμα στην Φράνσις Μακντόρμαντ για το «Nomadland», το βραβείο τελικά πήγε στην Άντρα Ντέι για το «The United States Vs. Billie Holiday», όμως όλα τα βλέμματα έπεσαν στην αντίστοιχη κατηγορία της κωμωδίας/μιούζικαλ όπου η Ρόζαμουντ Πάικ κέρδισε άνετα για την εμφάνιση της στο «Μα φυσικά και νοιάζομαι» (I care a lot) μια παραγωγή του Netflix.

Μάλιστα, παρότι οι δυο τους διαγωνίζονταν σε διαφορετική κατηγορία δεν έλειψαν οι συγκρίσεις από τους κριτικούς. Κι αυτό καθώς είναι φανερό ότι εκτιμήθηκε ότι η Μακντόρμαντ που παίζει στα όρια της τραγωδίας θεωρήθηκε στυλιζαρισμένα αντιφωτογενής. Αντίθετα η Ρόζαμουντ Πάικ με τον γκλάμουρους φωτογενή ρόλο της στο «Μα φυσικά και νοιάζομαι» εκτιμήθηκε ότι αποδίδει λειτουργικά και πειστικά τον ρόλο του σύγχρονου γυναικείου, αριβιστικού, executive στελέχους. Είναι ένας λειτουργικός σηματοδότης σύγχρονων αμοραλιστικών συμπεριφορών με αντιουμανιστικούς διαχωρισμούς των ανθρώπων σε προβατάκια και λέοντες, σε αυτούς που αρπάζουν και σε αυτούς που τους αρπάζουν. Η συμπεριφορά της κυρίας είναι, επίσης, ένα κήρυγμα ζωής με πολύ χρήμα, άνεση, με πλήρη κατάργηση των σεξουαλικών ορίων, με «λάδωμα» κρατικών λειτουργών και εκμετάλλευση κάθε αξίας της ζωής, ακόμα και της αγάπης μάνας παιδιών. 

Η Πάικ αποδίδει εκπληκτικά αυτόν τον γεμάτο διακυμάνσεις, τελετουργίες αριστοκρατικού στυλ, βαθύτατα περιφρονητικό προς την μάζα τύπο γυναίκας. «Πλέει» μέσα σε ένα πέλαγος χρωμάτων, μουσικών, γυάλινων επιφανειών, πανάκριβων εσωρούχων και ντεκόρ. Είναι ένα κινούμενο βλήμα, ένα βέλος που κατευθύνεται στην καρδιά (colpire al cuore) που χτίζει ακάθεκτη την δική της αυτοκρατορία και δεν την σταματάει τίποτα. Ή μήπως την σταματάει; Σύμφωνα με την θεωρία των παιγνίων, κάνει ένα μοιραίο λάθος. Δεν δίνει καθόλου σημασία σε ένα ασήμαντο χαρτί της τράπουλας, ένα παραπεταμένο δυαράκι. Αυτό θα είναι και το τέλος της. Είχα προβλέψει την νίκη της Ρόζαμουντ Πάικ γιατί ακριβώς η ταινία διαγράφει μια πορεία που προσομοιάζει πολύ το σήμερα και με την ηθοποιό να είναι σε απόλυτο συγχρονισμό.


ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία