Για τη λογική που επιχειρεί να φέρει το ΚΙΝΑΛ στην πολιτική μιλά στη «ΜτΚ» η υποψήφια βουλευτής Επικρατείας του κόμματος, επισημαίνοντας παράλληλα ότι το Κίνημα, σε αντίθεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις, δεν απέφυγε την αυτοκριτική. Επιπλέον, μιλά για την πόλωση της προεκλογικής περιόδου αλλά για τους φόβους της για το ενδεχόμενο αδυναμίας κυβέρνησης της χώρας.

Γιατί είναι η ψήφος στο Κίνημα Αλλαγής «χρήσιμη», όπως τονίζει η Φώφη Γεννηματά;

Γιατί είναι ψήφος επιστροφής της λογικής. Και της πολιτικής και της κοινής λογικής. 

Η απλουστευτική και ναρκισσιστική αντίληψη των δύο μεγάλων κομμάτων ότι ο παράδεισος μας περιμένει με την αλλαγή ή την παραμονή αντίστοιχα προσώπων στις κυβερνητικές θέσεις δεν βοηθά τη χώρα. Η ανάπτυξη δεν θα μας κάνει την τιμή να μας επισκεφθεί εάν ο δημόσιος λόγος μας εξαντλείται στη μείωση των φορολογικών συντελεστών που υπόσχεται η ΝΔ, ή στην επιδοματική πολιτική της επαιτείας που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από σχέδια θεματικά και γεωγραφικά. Από τα Ρίζια του Έβρου μέχρι τη Γαύδο και από τα Διαπόντια μέχρι το Καστελλόριζο, οι δυνατότητες ανάπτυξης είναι αμέτρητες όπως και οι κίνδυνοι ερημοποίησης. Το Κίνημα Αλλαγής αντιμάχεται την άγονη πολιτική, μιλά με συγκεκριμένα σχέδια για τις ανάγκες εθνικής αγροτικής πολιτικής, σποροπαραγωγής, αξιοποίησης των ιαματικών πηγών, στρατηγικής ενέργειας, κλαδικών σχεδιασμών για τη μεταποίηση. Κατέθεσε το «Σχέδιο Ελλάδα», που αποτελεί κυβερνητική πρόταση μετρήσιμων στόχων. 

Για ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Το brain drain δεν αντιμετωπίζεται στο κομματικό φαντασιακό, αλλά στο πεδίο της εκπόνησης προγραμμάτων και επανασχεδιασμών εθνικών στόχων εκπαιδευτικής και ερευνητικής πολιτικής, φιλικού περιβάλλοντος στο επιχειρείν, προστασίας της εργασίας, αυτογνωσίας στην απόσταση που μας χωρίζει από τις χώρες που έκαναν άλματα στην ψηφιακή τους οργάνωση.

Χρήσιμη είναι η ψήφος στο Κίνημα Αλλαγής, γιατί είναι η μόνη πολιτική δύναμη που θέτει στο δημόσιο διάλογο με επιμονή την αυτονόητη, για όλες τις αναπτυγμένες χώρες, ανάγκη της εθνικής συνεννόησης για τα μεγάλα εθνικά ζητήματα.

Εάν ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς βλέπετε να εξελίσσεται η μάχη για την κυριαρχία στο χώρο της κεντροαριστεράς;

Η «κυριαρχία», όπως λέτε, ή καλύτερα η διάκριση στον κεντροαριστερό χώρο θα κριθεί από τη συνέπεια, από την επιμονή στις αλήθειες που δεν χαϊδεύουν αυτιά, από την καθαρότητα του πολιτικού λόγου, από τη συμβολή στη διαμόρφωση των μεγάλων εθνικών συνεννοήσεων, αλλά και από τη προσφορά στην ανάγκη αποτοξίνωσης της δημόσιας ζωής. 

Το Κίνημα Αλλαγής δεν φοβήθηκε την αυτοκριτική, που στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει άγνωστη λέξη, αλλά και δεν απεκδύθηκε ούτε στιγμή την κληρονομιά των ιστορικών αλλαγών που έφερε στη δημόσια ζωή το ΠΑΣΟΚ, που τελευταία πολλοί άκαιρα μνημονεύουν. Έχουμε μάθει να κερδίζουμε, να χάνουμε και να σηκωνόμαστε ξανά.

Προσωπικά πιστεύω ότι πλησιάζει ο καιρός που θα ξεχωρίσει αυτός που θα δώσει προοπτική εθνικού στόχου και ενότητας. Η χώρα δεν αντέχει άλλο διχασμό. Δεν υπάρχει «μάχη», αλλά δουλειά για την πολιτική του συγκεκριμένου. Για τη δημιουργική Ελλάδα.

Φοβάστε συρρίκνωση της δύναμης του ΚΙΝΑΛ λόγω της πόλωσης μεταξύ των δυο μεγαλύτερων κομμάτων;

Η πόλωση, που εκ των πραγμάτων αναπαράγεται και από τα Μέσα Ενημέρωσης, αφαιρεί χώρο από την αντιπαράθεση ουσίας και την αντιπαραβολή εκλογικών προγραμμάτων. Έχουμε ωστόσο ως Κίνημα Αλλαγής πίστη στην αλήθεια και τη χρησιμότητα του πολιτικού μας σχεδίου και κοιτάζουμε στα μάτια τους πολίτες, από τους οποίους ζητάμε την εμπιστοσύνη τους.

Με συναίσθηση των εθνικών απαιτήσεων, δηλώνουμε ότι θα τιμήσουμε μέχρι κεραίας την εντολή ευθύνης μετά την 7η Ιουλίου και προσδοκούμε σε σημαντική αύξηση των δυνάμεών μας.

Ανήκετε σ’ αυτούς που φοβούνται «ακυβερνησία» αν γίνουν εκλογές με απλή αναλογική;

Δεν φοβάμαι αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης, αλλά αδυναμία διοίκησης της χώρας.

Όπως και στην αυτοδιοίκηση, όπου νικητές και μη τρομάζουν στις συνέπειες της αναλογικής σε ό,τι αφορά την έγκαιρη λήψη αποφάσεων, στις παρενέργειες των άδηλων συναλλαγών, στις συγκολλήσεις αντιφατικών προτάσεων αντί σοβαρού σχεδιασμού, στην υπερπαραγωγή παραγόντων και παραγοντίσκων που καθημερινά μπορούν να εκβιάζουν ποικιλοτρόπως. Και με την ευκαιρία να θέσω και το θέμα της μη λειτουργίας των κομμάτων στην Ελλάδα.

Επικαλούμαστε συχνά παραδείγματα συνεργασιών όπως της Γερμανίας, παραβλέποντας ότι εκεί προκαλούνται ακόμα και εσωκομματικά δημοψηφίσματα αναφορικά με τις τελικές αποφάσεις συνεργασιών. Η ποιότητα της δημοκρατίας δεν είναι ευθέως ανάλογη της αναλογικότητας του εκλογικού συστήματος.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6-7 Ιουλίου 2019