Άλλες χρονιές και υπό άλλες συνθήκες, το εννιαήμερο από χθες Σάββατο 23 Οκτωβρίου, μέχρι την επόμενη Κυριακή 31 του μήνα, η μισή Θεσσαλονίκη θα γιόρταζε και η άλλη μισή θα ήταν εκδρομή.

Οι μισοί θα αρπάζαμε την ευκαιρία του γιορταστικού τριήμερου 26, 27 και 28 Οκτωβρίου και κολλώντας δύο μέρες άδειας -Δευτέρα και Παρασκευή- θα ταξιδεύαμε για εξωτερικό- κυρίως Ιταλία, Κεντρική Ευρώπη, Βαλκάνια- ή για τις τους ημιορεινούς τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας, όπου κυριαρχούν τα κιτρινοκαφετιά χρώματα του φθινοπώρου και οργιάζει η σταδιακή προέλαση του χειμώνα (Πήλιο, Κίσαβος, Καστοριά, Φλώρινα κ.ά).

Οι άλλοι μισοί πάλι, θα φορούσαμε τα καλά μας και θα σπεύδαμε σε παρελάσεις και επετειακές εκδηλώσεις, θα απολαμβάναμε τις βόλτες μας στην πόλη και στα πέριξ, θα γλεντούσαμε με τις παρέες μας στην γιορτή κάποιου Δημήτρη ή μιας Δήμητρας που έχουν την τιμητική τους.

Ας όψεται ο κορονοϊός -και δευτερευόντως τα οικονομικά ζόρια που έφερε η απραγία των lockdown και η ακρίβεια που μας απειλεί- αλλά φέτος όλα θα είναι κολοβά.

Τα ταξίδια, μόνον για ελάχιστους. Τους τολμηρούς, τους ατρόμητους, ή τους απτόητους. Μάταια κοιτούσα για διαφημίσεις ταξιδιών από τουριστικά γραφεία: ελάχιστες και φτωχικές…

Οι υπόλοιποι στις έδρες μας. Άντε και καμιά κοντινή βολτίτσα για να ξεσκάσουμε ή να ικανοποιήσουμε την ψευδαίσθηση της... εξόδου.

Ο φόβος φυλάει τα έρμα που λέει η παροιμία, ή για να κυριολεκτώ, ο τρόμος βασιλεύει στην πόλη αλλά και σε όλην την κεντρική Μακεδονία.

Ο ιός, όχι μόνον είναι εδώ, αλλά χτυπάει αδιακρίτως. Μικρούς, μεγάλους, επιβαρυμένους ή απολύτως υγιείς, εμβολιασμένους κι ανεμβολίαστους. Απλά οι εμβολιασμένοι κατά τεκμήριο αποφεύγουν βαριά νόσηση και θάνατο, σε αντίθεση με τους… αρνητές και τους δύσπιστους προς την επιστήμη, που πληρώνουν βαρύ το τίμημα των φόβων, της αφέλειας ή των εμμονών τους.

Μπροστά σε αυτό το κακό, οι αντιεμβολιαστές σιωπούν για να μην ομολογήσουν πως με την αβελτηρία τους πεθαίνουν κόσμο -ομοϊδεάτες τους κυρίως, ενώ οι εμβολιασμένοι σιωπούν είτε επειδή κουράστηκαν να μιλούν σε…τοίχους, είτε επειδή αρκούνται να παρατηρούν χαιρέκακα τους αρνητές των εμβολίων να πληρώνουν -αυτοί ως επί το πλείστον- το βαρύ το τίμημα των επιλογής τους.

Το πιο ανησυχητικό των γιορταστικών ημερών που έρχονται, είναι πως τείνουμε να γίνουμε όλοι μας... στρουθοκάμηλοι. Παριστάνουμε πώς δεν βλέπουμε τον ιό που κάνει πάρτι καθημερινά, κλείνουμε τα μάτια μπροστά στους τριάντα- σαράντα νεκρούς και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Ίσως είναι η ανάγκη της ανθρώπινης φύσης αυτό, το να εθελοτυφλεί μπροστά σε απειλές που νιώθει αδύναμος να κατανοήσει ή να αντιπαλέψει. Πολλοί μάλιστα είναι έτοιμοι να στοιβαχτούν σε λιτανείες, σε δοξολογίες και παρελάσεις, άλλοι πάλι κλείνουν τραπέζια σε ξενυχτάδικα για να διασκεδάσουν και να ξεφαντώσουν σαν παλιά…

Χρόνια πολλά και καλά μυαλά

**************************************************************************

Από την πρώτη στιγμή που ο κορονοϊός αποφάσισε να κάνει άνω κάτω τις ζωές μας, από τούτη τη σελίδα και από τη «ΜτΚ» δε διστάσαμε να πάρουμε θέση. Κι αυτή ήταν ξεκάθαρη: υπέρ της επιστήμης και τελικά, υπέρ της ζωής. Έτσι, παρότι ούτε καταλάβαινα τι ακριβώς είναι το lockdown είπα κι εγώ δημοσίως πολλά «μπράβο» στην κυβέρνηση για τα απίστευτα αντανακλαστικά της που μας έσωσαν από μια κατάσταση... Μπέργκαμο, ξαναείπα «μπράβο» που παρά τις πιέσεις δε χαλάρωνε τα μέτρα, έγραψα ξανά και ξανά και με στοιχεία που προέκυπταν από καλό ρεπορτάζ για τα ευεργετικά αποτελέσματα των εμβολίων, «τσίμπησα» πρώτος πρώτος το μπράτσο μου και φρόντισα να εμβολιαστούν από την ηλικιωμένη μητέρα μου μέχρι την έφηβη κόρη μου.

Όμως, στη «ΜτΚ» δε μείναμε μόνο στο προφανές: δηλαδή να ακούμε τους επιστήμονες και να τηρούμε οι ίδιοι κατά γράμμα τις συμβουλές τους και αυτό να ζητάμε και από τους αναγνώστες μας. Μπήκαμε και στο παιχνίδι της «πρόβλεψης» και του χτυπήματος μικρών και μεγαλύτερων καμπανών για τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Όχι επειδή είμαστε τίποτα σοφοί, αλλά επειδή και ξέρουμε την πόλη και τη νοοτροπία της και μιλάμε με τους ειδικούς. Κι έτσι από νωρίς φέτος ξεκινήσαμε τα ρεπορτάζ και τα πρωτοσέλιδα για τις σκιές του «μαύρου Νοέμβρη», για τα σύννεφα που ξαναμαζεύονται και παίρνουν σχηματισμούς που θυμίζουν την περσινή τραγωδία και δώστου ρεπορτάζ και δώστου καμπανάκια και δώστου εκκλήσεις.

Όμως για μια ακόμη φορά νιώθω απογοητευμένος ή για να χρησιμοποιήσω μια εκκλησιαστική φράση, μιας και ο εορτασμός του πολιούχου είναι μια από τις επικίνδυνες «βόμβες» της άλλης εβδομάδας, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Και τα όσα έγιναν την Παρασκευή, λίγα εικοσιτετράωρα δηλαδή πριν τους εορτασμούς, δείχνουν πως πάμε ντουγρού για τα χειρότερα, αφού για μία ακόμη φορά επικρατεί αλαλούμ.

Ενώ, λοιπόν, η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού Βορίδη είχε σπεύσει πολύ καιρό τώρα να προαναγγείλει την κανονική διεξαγωγή των παρελάσεων χωρίς να εξετάσει τα επιδημιολογικά δεδομένα τα οποία δυστυχώς δείχνουν ραγδαία επιδείνωση, άρχισε το πίσω μπρος και τα «πασαλείμματα» και οι διαρροές στον Τύπο και φυσικά εμφανίστηκε το μπαλάκι των ευθυνών που άρχισε να πετιέται μεταξύ ΥΠΕΣ και ΠΚΜ ήδη, χωρίς καν να έχουμε το αποτύπωμα της διεξαγωγής των εκδηλώσεων σε ΜΕΘ και διασωληνώσεις.

Θα γίνει κανονικά η στρατιωτική παρέλαση; Ναι θα γίνει αλλά θα κόψουμε τους μαθητές και τους συλλόγους, ναι αλλά τους μαθητές που παρελαύνουν μια μέρα πριν τους ξεχάσαμε, ναι εγώ στο είχα πει από τις 13 Οκτώβρη, ναι αλλά εγώ έραψα στολή και έκανα πρόβα και τώρα με κόβεις, ναι θα πάρω έκτακτα μέτρα αλλά δεν αφορούν κανέναν, ναι αλλά εις την ν, που λέγαμε και στο Φυσικό.

Το μπάχαλο της Παρασκευής είναι ανεπίτρεπτο γενικώς, ακόμη και σε καιρό... ειρήνης. Όταν, όμως είσαι σε ένα κρίσιμο σημείο του πολέμου και τα περσινά μπάχαλα στέρησαν δεκάδες συμπολίτες μας από τις οικογένειές τους και βύθισαν την πόλη σε πένθος, είναι πολλά περισσότερα. Και το χειρότερο; Βάζω στοίχημα πώς μέχρι την τελευταία στιγμή θα συζητάνε, θα ξανασυζητάνε, θα γράφουν και θα σβήνουν, θα διαρρέουν στον Τύπο πώς άλλος είναι αρμόδιος, θα προσπαθούν με λίγα λόγια και να έχουν την πίτα ολόκληρη (δηλαδή τους φωνασκούντες ευχαριστημένους με κανονική διεξαγωγή των παρελάσεων) και τον σκύλο χορτάτο (δηλαδή να πάρει άλλος την ευθύνη όταν έρθει ο λογαριασμός).

Και για να μην τα βάζω μόνο με τους εκπροσώπους του λαού, να προσθέσω στο εκρηκτικό μείγμα που διαμορφώνεται και τους εκπροσώπους του Κυρίου. Η εκκλησία, λοιπόν, διά των αρμοδίων της Μητρόπολης και των ιερέων του Αγίου Δημητρίου έχει επίσης αγνοήσει τις πολλές εκκλήσεις των γιατρών, δηλώνοντας πώς θα κάνει κανονικά το πρόγραμμά της με τα... όλα του (λιτανείες, δοξολογίες, κόσμος) κι εμείς που δεν τρέφουμε αυταπάτες για τις εικόνες που θα δούμε μέσα κι έξω από τον Οίκο του Πολιούχου, τρέμουμε για την επόμενη ημέρα και για την καταστροφή που έρχεται...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 24.10.2021