«Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει» λέει η παροιμία για αυτόν που θέλει να αποφύγει μια ενέργεια που ενδεχομένως θα τον φέρει σε δύσκολη θέση.

Κάτι ανάλογο που περιγράφουμε στο ποδόσφαιρο με την φράση «πετάει την μπάλα στην κερκίδα» για κάποιον που θέλει να ξεφύγει από δυσάρεστες ερωτήσεις.

Στην πολιτική ωστόσο, η οποία αποτελεί την κορυφή της κοινωνικής δραστηριότητας, η καθυστέρηση και το να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι σε ρωτάνε, δεν είναι αποδοτικό, ούτε φυσικά τιμητικό.

Επιπλέον, η υπεκφυγή γίνεται εύκολα αντιληπτή και εκθέτει αυτόν που την επιχειρεί.

Ωστόσο, επειδή η δουλειά πρέπει να γίνει -της υπεκφυγής εννοώ- οι πολιτικοί ανακάλυψαν τον… συμψηφισμό. Όποτε δηλαδή ένα κόμμα έρχεται σε δύσκολη θέση και πρέπει να απολογηθεί, απαντάει στην πίεση, προβάλλοντας την υπεκφυγή του αντίπαλου κόμματος, όταν αυτό βρέθηκε σε παρόμοιας δυσκολίας θέση.

«Δεν έχετε δικαίωμα δια να ομιλείτε» ήταν η χαρακτηριστική φράση του Μένιου Κουτσόγιωργα, που αντιδρούσε πάντα στην κριτική αρνούμενος να απαντήσει επί της ερώτησης κι επιτιθέμενος στον ερωτώντα.

Δεκαετίες τώρα, ο συμψηφισμός έχει γίνει δεύτερη φύση των πολιτικών. «μιλάτε για σκάνδαλα εσείς, που…», «αναφέρεστε σε πυρκαγιές εσείς που κάψατε τόσους…», «υπερασπίζεστε δήθεν το σύνταγμα εσείς, που…» και πάει λέγοντας.

Όσα χρόνια κι αν περνούν, η συνταγή φαντάζει αποτελεσματική. Ο εκάστοτε κρινόμενος, καταφέρνει να κρύβεται πίσω από τα λάθη που σε προγενέστερο χρόνο έκανε ο επικριτής του, πετυχαίνοντας στην χειρότερη γι’ αυτόν περίπτωση να λειανθούν οι ευθύνες του έστω πίσω από το επιχείρημα: όλοι ίδιοι είναι, και οι άλλοι τα ίδια και χειρότερα έκαναν…

Ένα ακόμη επεισόδιο συμψηφισμού, θα ζήσουμε το επόμενο διάστημα με την εξεταστική επιτροπή που θα διερευνήσει την υπόθεση-σκάνδαλο των υποκλοπών. Μπορεί η αιτία για την ανάγκη έρευνας να προέκυψε από την ομολογημένη παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη και την παραίτηση-αποπομπή των Δημητριάδη και Κοντολέοντος που ανέλαβαν έτσι την πολιτική ευθύνη, αλλά η εξεταστική επιτροπή της Βουλής, θα ερευνήσει τι έχει γίνει σε βάθος δέκα χρόνων, ώστε να πιάσει κυβερνητικές θητείες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε μέσω της τεχνικής του συμψηφισμού, να χαθεί η μπάλα και να θολώσει η εικόνα για το ποιος παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη, γιατί το έκανε, τι ευρήματα είχε και πώς τα αξιοποίησε, αλλά και ποιος ευθύνεται για την ενεργοποίηση του διαβόητου λογισμικού Predator.

Με αυτά ως δεδομένα, θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο να λάμψει η αλήθεια και να απαντηθούν τα ερωτήματα του σήμερα.

Θέλω να πιστεύω ωστόσο, ότι η όλη συζήτηση που θα γίνει και τα στοιχεία που θα κατατεθούν, θα βοηθήσουν αν όχι στο να διαλευκανθεί η εν λόγω υπόθεση, τουλάχιστον στο να αντιληφθούν άπαντες, πως με τα θέματα της δημοκρατίας και των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, δεν μπορεί να παίζει κανείς, ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον.

Ό,τι έκαναν μέχρι τώρα έκαναν. Από εδώ και πέρα το πολιτικό κόστος θα είναι βαρύ και θα αποδοθεί επί το όλον, χωρίς συμψηφισμούς με το χθες και δίχως τις υπεκφυγές του είδους «ήταν νόμιμη αλλά αν το ήξερα δεν θα το επέτρεπα»…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 21.08.2022