Την περασμένη εβδομάδα απ’ αυτήν εδώ τη σελίδα -σε πείσμα του Αυγούστου που παραδοσιακά καλεί σε χαλάρωση και χαμόγελα- εξέφραζα την έντονη απαισιοδοξία μου για το κοντινό μέλλον, μιας και σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα –τα μεταφορικά, αλλά και τα κυριολεκτικά, αφού όσο και να το ξεχνάμε, υπάρχει και εν εξελίξει κανονικότατος πόλεμος στη γειτονιά- τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Σήμερα, λοιπόν, επιλέγω εκτός από τη θλιβερή επικαιρότητα των γυναικοκτονιών, να ασχοληθώ και με την έτερη πηγή πένθους (επί τριετία κιόλας), τον κορονοϊό. Και αυτό γιατί αδυνατώ να συλλάβω πως μπορούμε με προκλητικό, μάλιστα, τρόπο να κλείνουμε τα μάτια σε αυτό το κακό που συμβαίνει γύρω μας και σ’ αυτή τη φάση, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, αφορά ουσιαστικά μονάχα εμάς.

Στο προηγούμενο, λοιπόν, φύλλο και πριν ανακοινωθούν οι νεκροί της τελευταίας εβδομάδας του μήνα (αυτή η αλλοπρόσαλλη απόφαση του ΕΟΔΥ με την εβδομαδιαία ενημέρωση, μου φαίνεται πως επιτείνει άσχημα το κακό) γράφαμε για τον φονικό Ιούλιο. Και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, με τους νεκρούς από COVID-19 (ή με COVID-19 που επιμένουν κάποιοι, λες και αλλάζει ο θρήνος και η απώλεια) να υπερδιπλασιάζονται σε σχέση με τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού. Και μάλιστα σε μία στιγμή που σε ολόκληρη την Ευρώπη (και τη Δύση) οι καμπύλες του θανάτου έχουν οριζοντιοποιηθεί προς το μηδέν.

Άκρη, ομολογώ, δε βγάζω ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος, μιας και ακόμα και ο αριθμός των διασωληνωμένων που «τσιμπάει» διαρκώς, αλλά δεν είναι εκείνος ο τραγικός που είδαμε δύο χειμώνες, δεν «κολλάει» με τόσο θανατικό (μιλάμε για πάνω από 40 θανάτους την ημέρα).

Και το χειρότερο; Πως μερίδα των επιστημόνων και μάλιστα από εκείνους που ακούγαμε με ευλαβική προσοχή και εμπιστευτήκαμε τις ζωές μας στα προηγούμενα κύματα, όχι μόνο καταθέτει δημόσια απόψεις που μόνο να μπερδέψουν μπορούν (π.χ. με την τέταρτη δόση στο γενικό πληθυσμό), αλλά προκαλεί και από πάνω...

Τελευταίο κρούσμα, αυτό του κ. Μαγιορκίνη, ο οποίος έγινε διάσημος στην πανδημία με τις συνεχείς του δηλώσεις στα κανάλια (εάν κέρδισε κάτι σε προσωπικό-επιστημονικό επίπεδο, όπως γράφεται, δεν το ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή εάν χρηματοδοτήθηκε για την επιστήμη του) και ο οποίος αυτή την εβδομάδα σε απανωτά σχόλιά του στο Facebook προκάλεσε οργή. Και όχι των συνήθων... υπόπτων, δηλαδή όσων αντιδρούν στα μέτρα τρία χρόνια τώρα, αλλά όσων κάνουμε υπομονή, προσέχουμε τον εαυτό μας και τους άλλους και παρά τη χαλαρότητα που επέβαλε η ίδια η κυβέρνηση, ξέρουμε πώς να προστατεύουμε τους εαυτούς μας... Ε, μπήκε στο Facebook, ο κ. Μαγιορκίνης και ειρωνευόταν όσους ανησυχούν για το τι έρχεται από φθινόπωρο αλλά και όσους επιμένουν να φορούν μάσκες για την προστασία τους.

Και δεν του έφτασε αυτό, αλλά το συνέχισε με ένα απίστευτο ποστ που κορόιδευε σαν άλλο τρολ όσους κατηγορούν τα πανηγύρια του Αυγούστου και τον συνωστισμό σε αυτά για την διασπορά του ιού.

Δεν ξέρω τι σχέση έχει ο συγκεκριμένος νεαρός επιστήμων με την παράδοση και τα πανηγύρια, αλλά ξέρω πόσο πόνεσαν όσοι πραγματικά τα αγαπούν και τα τιμούν χορεύοντας μέχρι πρωίας όταν ο κ. Μαγιορκίνης και οι υπόλοιποι της επιτροπής εμπειρογνωμόνων της ελληνικής κυβέρνησης τα απαγόρευσαν δύο συνεχόμενα καλοκαίρια. Έμαθα για ανθρώπους που παρακολούθησαν καθιστοί και με μάσκα «παράξενες» συναυλίες στα νησιά (πέρσι που υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις στις απαγορεύσεις) και σχημάτιζαν με τα πόδια τους τα βήματα που χρόνια έκαναν ελεύθερα. Και για άλλους που καταστράφηκαν οικονομικά, αφού αυτό ήταν το ετήσιο έσοδό τους. Όμως αυτό έπρεπε να γίνει και καλώς έγινε.

Το να έρχεται τώρα ο οποιοσδήποτε επιστήμονας και να ειρωνεύεται όσους πιστεύουν πως η χαλάρωση θα φέρει (τρισ)χειρότερα δεν τιμά ούτε την επιστημοσύνη του, ούτε τον θεσμικό του ρόλο. Αφήστε που κάτι τέτοια θα αποτελέσουν βούτυρο στο ψωμί του καθενός που από Σεπτέμβρη θα αρχίσει τις διαμαρτυρίες για τον εμβολιασμό, τις μάσκες κλπ.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 07.08.2022