Πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι από εμάς ζητούσαμε «κυβέρνηση συνεργασίας», προκειμένου η χώρα να βγει από την κρίση με το μικρότερο δυνατό κόστος και στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Προσωπικά θεωρώ ότι το 2010 έπρεπε να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ειδικού σκοπού, ώστε να αντιμετωπιστεί η επερχόμενη κρίση με εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό, χωρίς μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, χωρίς μικροκομματικό blame game, χωρίς κοντόφθαλμες, αντεθνικές εντέλει, διχαστικές πολιτικές. Αλλά αυτό δεν συνέβη, οι κυβερνήσεις συνεργασίας προέκυψαν από ανάγκη κι όχι από επιλογή και φτάσαμε στο 2019 με την κρίση του 2009 να ορίζει ακόμη τις εξελίξεις…

Παρ’ όλα αυτά η εθνική συνεννόηση παραμένει ζητούμενο, διότι η επόμενη δεκαετία απαιτεί σημαντικές τομές, δομικές αλλαγές στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση, κρίσιμες αποφάσεις για την ανάπτυξη και τις πρακτικές επίτευξης της κτλ. Τέλος, σε μια Ευρώπη που παραμένει σε σύγχυση και αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και αναταράξεις, η Ελλάδα οφείλει να προσέρχεται και να συναποφασίζει με τους εταίρους της με εθνική κι όχι κυβερνητική γραμμή. Τίποτε από τα παραπάνω δεν επιδίωξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, ένα κόμμα με το οποίο θεωρητικά τους χώριζε ιδεολογικοπολιτική άβυσσος, ήταν μια μικροπολιτική επιλογή.

Τώρα, όπως όλα δείχνουν, το μόνο ερώτημα για τη ΝΔ την Κυριακή είναι αν θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή θα πρέπει να αναζητήσει κυβερνητικό εταίρο. Ποιες επιλογές θα έχει σε μια τέτοια περίπτωση; Το ΚΙΝΑΛ άνευ Βενιζέλου, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν βλέπω να παίζει αυτό το ρόλο. Δεν θέλω να υποτιμήσω, το αντίθετο, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της χώρας, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι σε στιβαρή, δυναμική τροχιά ανάκαμψης. Δείχνει να είναι σε τροχιά εσωστρέφειας, αμηχανίας και πολιτικής στασιμότητας σε μονοψήφια ποσοστά.

Η άποψη περί κοινοβουλευτικής στήριξης αλλά όχι συγκυβέρνησης οφείλεται σε αυτό ακριβώς: Ότι η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θεωρεί ότι πλήρωσε ακριβά τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ από τον Οκτώβριο του 2011 μέχρι τον Δεκέμβριο 2014, και ότι έχασε από τον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικότατο τμήμα των κεντροαριστερών ψηφοφόρων όπως παλιά η Ένωση Κέντρου έχασε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Με αυτό το σκεπτικό, αν υπάρξει τελικά ανάγκη συμπόρευσης, θα δούμε το γνωστό χορό «ένα βήμα εμπρός, ένα πλάι, δύο πίσω» όταν η χώρα χρειάζεται άλματα προς τα εμπρός, για να μπορέσει να ορθοποδήσει στα δικά της πόδια κι όχι σε πήλινα για ακόμη μία φορά… Υπ’ αυτήν την οπτική χρειάζεται αυτοδυναμία και με αυτοδύναμη κυβέρνηση NΔ να επιδιωχθούν ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις. Όχι αναγκαστικά, αλλά από επιλογή!

Δικαιολογίες μαθητή…

Ο Νίκος Χατζηνικολάου την επομένη της συνέντευξης του πρωθυπουργού στον ΣΚΑΪ σχολίασε -και ορθά- μόνον τις απαντήσεις κι όχι τις ερωτήσεις ή το σύνολο της εκπομπής. 

Και ήταν εξαιρετικά εύστοχος όταν επεσήμανε ότι «Οι δικαιολογίες του Τσίπρα για την πυρκαγιά στο Μάτι μού θύμισαν παιδικές δικαιολογίες, που λέει ο μαθητής στο δάσκαλό του». Ενώ επισήμανε ότι γενικά πολλές απαντήσεις του πρωθυπουργού δεν ήταν πειστικές.

«Για παράδειγμα στο θέμα Πετσίτη είναι δυνατόν να ακούς από το στόμα του Τσίπρα ότι στο Μαξίμου μπαινοβγαίνει όποιος θέλει και ότι ήταν της προσκολλήσεως; Τι θα πει αυτό που είπε ο πρωθυπουργός;». Τέλος επέκρινε αυτό που συνέβη το πρώτο ημίωρο της εκπομπής, όπου ακούσαμε το… καβγαδάκι κυβέρνησης - media, λες και αυτό ήταν το μείζον θέμα των εκλογών! Ειδικότερα, ο Ν. Χατζηνικολάου είπε ότι κακώς ασχολήθηκε ο πρωθυπουργός με τη «γραμμή» ΣΚΑΪ. «Ήταν επίσης λάθος ο αρνητικός σχολιασμός της στάσης που ακολουθεί ο τηλεοπτικός σταθμός απέναντι στην κυβέρνησή του. Ήταν λάθος του αυτή η τακτική». Φυσικά και ήταν λάθος για έναν ηγέτη, αλλά είναι φανερό ότι το επικοινωνιακό επιτελείο του κάνει πλέον το ένα λάθος μετά το άλλο…

Και ο Γιάνης ΚΚΕ το 2015!

Ότι ο Γιάνης με ένα «ν» ψήφισε… ΚΚΕ και όχι ΣΥΡΙΖΑ το 2015 -προφανώς στις δεύτερες εκλογές- είναι είδηση. Και το αποκάλυψε ο Δημήτρης Κουτσούμπας σε συνέντευξή του, αποκαλώντας τον τυχοδιώκτη: «ο Βαρουφάκης το 2015 μου είχε πει ότι είχε ψηφίσει ΚΚΕ, είναι γνωστός καιροσκόπος και τυχοδιώκτης ο Βαρουφάκης». 

Επίσης εκτίμησε ότι αν του δοθεί η ευκαιρία, δεν θα διστάσει να συνεργαστεί είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «μπορεί να κολλήσει σε κυβέρνηση ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ». Ο γραμματέας του ΚΚΕ θεωρεί ότι η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την περίπτωση μη αυτοδυναμίας και νέες εκλογές τον Αύγουστο με απλή αναλογική είχε στόχο να πολώσει του ψηφοφόρους. Κι αυτό διότι κατά τη γνώμη του η Φώφη Γεννηματά θα δώσει ψήφο ανοχής στη ΝΔ, όπως θα κάνει πιθανόν και ο Γιάνης Βαρουφάκης. Για το τέλος επανέλαβε τη μόνιμη θέση του ΚΚΕ περί μη συνεργασίας με άλλα κόμματα. Αλλά αυτήν τη φορά το έβαλε… ανάποδα! Είπε δηλαδή ότι ασφαλώς θα συνεργαζόταν, αλλά όχι με τα υπάρχοντα κόμματα!

Με την Ευρώπη, αλλά την… «άλλη» Ευρώπη

Οπαδός της «ρεαλιστικής ανυπακοής» δήλωσε η Δανάη Στράτου του ΜΕΡΑ 25, λέγοντας ότι στο κόμμα της «είμαστε φιλοευρωπαϊστες, αλλά για την προοδευτική Ευρώπη, όχι για αυτήν που βλέπουμε τώρα». 

Ποια βλέπουν τώρα; «Είδαμε να υπερισχύουν οι ακροδεξιές δυνάμεις, όπως τον Σαλβίνι στην Ιταλία, τη Λεπέν στη Γαλλία, ή το Brexit». 

Σε αυτό το πλαίσιο είπε τα περί «ρεαλιστικής ανυπακοής», δηλαδή «Να σταματήσουμε αυτό το ‘ναι’ σε όλα, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προτείνουμε πράγματα… Εμείς λέμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, χωρίς να πρέπει να πάρουμε την άδεια από κανέναν. Λύσεις πάντα υπάρχουν… Θέλουμε ακόμα να αγωνιστούμε και θέλουμε να μην παραδώσουμε τα όπλα στο όραμα. Θέλουμε μια ενωμένη διαφανή Ευρώπη, η οποία είναι εφικτή…». Με την Ευρώπη λοιπόν αλλά όχι αυτήν που εκλέγουν οι άλλοι λαοί, μια που οι Σαλβίνι, Λεπέν ή Όρμπαν εκλέγονται… δεν διορίζονται! Με την άλλη Ευρώπη που εμείς θα της λέμε «όχι» και δεν θα ζητάμε την άδεια κανενός, αλλά μόνο… διαγραφή χρέους ή νέα δανεικά! Με την άλλη Ευρώπη που υπάρχει σε έναν άλλον πλανήτη, σε μια άλλη διάσταση, σε ένα άλλο σύμπαν. Διότι αυτή η Ευρώπη, η υπαρκτή, σχηματίζεται πολιτικά από τις επιλογές στην κάλπη των άλλων λαών. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτό συμβαίνει!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6-7 Ιουλίου 2019