Δεν ξέρω ποιοι και τι σκέφτονται στο ΚΙΝΑΛ, δεν ξέρω τι μυαλά κουβαλάνε και ποια μηνύματα θέλουν να δώσουν σε πρώην… λακίσαντες ψηφοφόρους τους. Δεν ξέρω επίσης πώς σκέφτονται οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που πέρασαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες και κόλλησαν στον χαρισματικό Αλέξη - Αντρέα κι όχι φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που ξέρω διότι το έχω δει κατ΄ ανάλογα βλακώδη τρόπο να συμβαίνει και στην ΝΔ σε διάφορες περιόδους, είναι το «ανθ’ ημών, Βάνα».

Και να με συγχωρεί η γνωστή ηθοποιός την οποία χρησιμοποιώ λίγο άδικα ως παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε διάσημη persona που μεταπηδά στην πολιτική και μπαίνει στα ψηφοδέλτια κομμάτων γιατί «φέρνει ψήφους». Τι ψήφους; Νεολαιίστικους, απολιτίκ ψηφοφόρους, ψηφοφόρους της τηλεθέασης και της light λογικής «Ο glamour ωραίος είναι σίγουρα σπουδαίος».

Η Βάνα λοιπόν απλά έτυχε… Έτυχε να ανακοινωθεί λίγο μετά την ανακοίνωση για την αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθώς η Φώφη αποφάσισε να σηματοδοτήσει με το Επικρατείας την απαλλαγή του ΚΙΝΑΛ από τους... Σαμαροβενιζέλους.

Αυτό θα κριθεί στις εκλογές και προσωπικά επειδή θέλω να υπάρχει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με αξιοπρεπή ποσοστά, εύχομαι να μην πατώσει στις εθνικές εκλογές αλλά να πάει ψηλά -με διψήφια ποσοστά ει δυνατόν.

Αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ όταν από τη μία ακούω τον Βενιζέλο να κεντάει κοινοβουλευτική ταπισερί στο νομοσχέδιο για τον ποινικό κώδικα κι από την άλλη να ξέρω ότι δεν θα τον ξανακούσω στη Βουλή, εκεί που ασυζητητί ήταν κορυφαίος όλων –δεξιών, κεντρώων κι αριστερών. Θυμώνω! Όχι γιατί εκτιμώ και θαυμάζω τον Βενιζέλο, αλλά γιατί τον έχω ανάγκη.

Τον έχουμε ανάγκη με όλα τα στραβά κι ανάποδά του, μ’ όλη την οίηση της ιδιοφυΐας του και τη θυμική του αυτοκαταστροφική εντέλει αντίδραση.

Τον έχουμε ανάγκη γιατί η Δημοκρατία δεν στέκει στα πόδια της με δημοφιλείς περσόνες αλλά με θηριώδεις πολιτικές προσωπικότητες. Και η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλά ως προς την ποιότητά της, ως προς τους εκπροσώπους του λαού αλλά και ως προς τη θεσμική αξιοπιστία της.

Ποσώς με ενδιαφέρει η επίσημη ανοησία των κομματικών επιτελείων -και η ΝΔ τέτοια έλεγε και λέει- ότι ψηφίστηκε ο Τάδε από τον λαό. Στο ψηφοδέλτιό σου όμως, κανονικό ή Επικρατείας, πώς μπήκε ο Τάδε και δεν μπήκε ο Δείνα που αξίζει πολιτικά όσο δέκα; Μπήκε διότι επικρατεί η λογική του υποψήφιου «κράχτη» κι όχι των αρίστων κι ας επιλέξουν ανάμεσά τους οι πολίτες…

Για να επανέλθω: Η Φώφη μπορεί να μαζέψει ψηφαλάκια, το κύρος όμως που σε ένα μικρό κόμμα είναι ακόμη πιο πολύτιμο κεφάλαιο, το έχασε.

**************************************************************************************************************************************

O υπέροχος Ξανθούλης

Ο Γιάννης Ξανθούλης διαθέτει αυτό το λεπτό πλην διεισδυτικά οξύ χιούμορ που σωστά επισημαίνει, «δεν μαθαίνεται». Και ακόμη σωστότερα, ότι δεν είναι δημοφιλές στην νεοελληνική κοινωνία: «Στην Ελλάδα είναι μάλλον επικηρυγμένο ή συμπλέει τραγικά με την βαρυστομαχιά των ανεκδότων, που είναι κατασκευές. Δεν έχω απάντηση, ξέρω όμως ότι οι Έλληνες αποπροσανατολίζονται αν δεν τους δηλώσεις πως αυτό που λες είναι αστείο…» Όσο για τα κοινά; «Είμαι 72 ετών και δεν επενδύω και τόσο στην τελειότητα ώστε να απογοητεύομαι με τα κοινά. Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα. Απλώς τώρα είναι πιο τρομακτικά χυδαία. Ώσπου να το συνηθίσουμε. Σαν τις μόδες που είναι αφόρητες και γελοίες δυο φορές, όταν πρωτοεμφανίζονται κι όταν γίνονται ντεμοντέ. Δυστυχώς και η Αριστερά που είχε τόσα αισθηματικά προνόμια στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 σήμερα θυμίζει… τα παντελόνια καμπάνα»….

Και ο fashion αναλυτής Ευκλείδης

Μια που μιλήσαμε για παντελόνια καμπάνα, να πάμε στην κατά σημεία απολαυστική συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Έλλη Στάη -και πιο ειδικά στο σημείο «εγώ και η μόδα». Είπε λοιπόν ο Ευκλείδης: «Έχω ένα dress code ενός πανεπιστημιακού αριστερού. Σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους δεν αρέσει. Υπάρχουν 3 κατηγορίες στη μόδα. Είναι οι άνθρωποι που είναι πάντα εντός της μόδας. Είναι οι άνθρωποι που θέλουν να είναι πάντα εντός της μόδας και είναι πάντα από πίσω και άρα δεν είναι ποτέ στη μόδα. Και είναι η τρίτη κατηγορία που είμαι εγώ, που φοράω πάντα τα ίδια πράγματα και, σαν το ρολόι που δύο φορές δείχνει πάντα τη σωστή ώρα, πότε είμαι στη μόδα, πότε δεν είμαι».

Προσωπικά δεν ξέρω ποιο είναι το dress code του αριστερού πανεπιστημιακού σήμερα. Πριν 30 χρόνια σίγουρα ήταν αυτό, αλλά σήμερα το casual επιμελώς ατημέλητο είναι το dress code των νέων πετυχημένων καπιταλιστών της ψηφιακής επανάστασης.

Η… υποτακτική Αρβελέρ!

Νέα κωμικοτραγική ανάρτηση του Σφακιανού αριστερού ήρωα Παύλου Πολάκη. Αυτή τη φορά όχι απρόκλητη -για να είμαστε δίκαιοι- αλλά όπως πάντα με την σφραγίδα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ».

Η ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκατζη–Αρβελέρ -πρώτη γυναίκα πρύτανης του πανεπιστημίου της Σορβόννης- σε συνέντευξή της είπε μεταξύ άλλων πως «όταν στέλνουμε στο Ευρωκοινοβούλιο ανθρώπους που δεν ξέρουν όχι μόνο τι είναι η Ευρώπη και πώς δουλεύει αλλά ούτε μία ξένη γλώσσα, η αναξιοπιστία της πολιτικής μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Όταν στέλνουμε στο εθνικό Κοινοβούλιο Πολάκηδες, συμβαίνει το ίδιο πράγμα…» Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας απάντησε: «Είπε η κυρία Πρύτανης που έχει δηλώσει "υποταγή" στον Κυριάκο Μητσοτάκη από το Νοέμβρη του ‘15 -και με ποίημα μάλιστα... αφού είχε στηρίξει και το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για να μας σώσει... ΟΛΕΣ οι εφεδρείες του συστήματος στη μάχη για να βγει ο Κυριάκος... ΥΓ: Με ξέρατε και χθες κυρία Πρύτανη όσον αφορά τη μόρφωση, τις σπουδές μου, τους βαθμούς μου, τη δουλειά μου ως γιατρός; Διαβάσατε τι έχουμε καταφέρει 4 χρόνια στο χώρο της δημόσιας υγείας που παραλάβαμε σε αποσύνθεση ή ενημερώνεστε μόνο από τα ρεπορτάζ των σταθμών Σκάι και Σταρ;»

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 9/6/2019.