ΑΠΟΨΕΙΣ

Ανέκαθεν σ’ αυτήν τη χώρα παρουσιάζονταν ανεξήγητα φαινόμενα στο χώρο της πολιτικοοικονομικής δραστηριότητας, κάποια των οποίων κατέληγαν και στη δικαιοσύνη που, ως γνωστόν, είναι «τυφλή»… 

Αλλά ούτε εκεί μπορούσαν να εξηγηθούν και να διαλευκανθούν ικανοποιητικά, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να θεωρείται και να είναι η πλέον διεφθαρμένη, οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως, χώρα της Ε.Ε. Πρωτιά που μαζί με άλλες αρνητικές επιδόσεις συνθέτουν έναν δυσοίωνο καμβά για το μέλλον μας.

Αν το 2004, πριν από 15 χρόνια δηλαδή, το πιο σωστό και απολύτως αληθινό προεκλογικό σλόγκαν ήταν εκείνο για την ανάγκη «επανίδρυσης του κράτους», σήμερα το ίδιο σλόγκαν είναι επιτακτική, ζωτική ανάγκη επιβίωσης μας. 

Ο Κώστας Καραμανλής μου είχε πει πολύ αργότερα ότι ίσως ήταν «υπερβολική» εκείνη η διατύπωση. Δεν ήταν… Απλά δεν είχε υπολογίσει πόσο τεράστιο, πόσο θηριώδες είναι αυτό το «κράτος,» υπό την έννοια της ανάμειξης του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα σε κάθε πιθανή ή απίθανη δραστηριότητα. 

Κάθε «χτύπημα» στο σκουριασμένο αναποτελεσματικό και βαθιά σάπιο μηχανισμό προκαλούσε και προκαλεί τέτοιες αλυσιδωτές αντιδράσεις, ώστε το κόστος της πολιτικής παρέμβασης να είναι εξωφρενικά πολλαπλάσιο.

Σήμερα με αφορμή το διεθνές σκάνδαλο Novartis, το οποίο και υπαρκτό είναι και σημαντικό ως προς την οικονομική του διάσταση, για ακόμη μία φορά βλέπουμε ένα έργο σε δύο επίπεδα: Αυτό της ουσίας κι εκείνο των εντυπώσεων. 

Και για ακόμη μία φορά το σκάνδαλο αντί να εξιχνιαστεί από τη βάση προς την κορυφή -όποια κι αν είναι η κορυφή- χρησιμοποιείται ως πολιτικό όπλο εναντίον αντιπάλων. Προστατευόμενος μάρτυρας -αξιόπιστος μέχρι χτες για την κυβέρνηση ή κουκουλοφόρος για την αντιπολίτευση- μετατρέπεται σε κατηγορούμενο, επειδή άλλοι μάρτυρες έκαναν… συμπληρωματικές καταθέσεις.

Οπότε αλλάζει άρδην η εκτίμηση: Αναξιόπιστος και εμπλεκόμενος τώρα για την κυβέρνηση, αλλά αξιόπιστος για την αντιπολίτευση, καθώς, όπως ο ίδιος κατήγγειλε, πιέστηκε από τις εισαγγελικές αρχές να καταθέσει εναντίον του πρώην πρωθυπουργού και πρώην υπουργών. 

Η δε δικαιοσύνη χάνει με ταχύτατους ρυθμούς την αξιοπιστία και το κύρος της, καθώς εμφανίζεται ξανά και ξανά διαπλεκόμενη με την πολιτική εξουσία. Αν αυτό θεωρείται ευνομούμενο δημοκρατικό ευρωπαϊκό κράτος, αν νομίζουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι στον 21ο αιώνα, τότε θα είμαστε άξιοι της θλιβερής μας μοίρας που θα είναι και μοίρα των παιδιών μας. 

Αν όχι, ας αποδείξουμε στις επόμενες εκλογές ότι η «επανίδρυση του κράτους» δεν ήταν υπερβολική θέση, ήταν ακόμη «άγουρη» και τώρα, έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, ωρίμασε…

Κουίζ

Ποιος έλεγε τον Φεβρουάριο του 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά, ότι «έχουμε πιάσει πάτο σε όλους τους υγειονομικούς δείκτες, παρότι σε κάποιους τομείς η χώρα εξακολουθεί και ξοδεύει πολλά». 

Ότι, έπειτα από 3-4 χρόνια περικοπών, φαίνεται πως «κάναμε μια τρύπα στο νερό, αφού τελικά καμία μεταρρύθμιση δεν έχει προχωρήσει και τα μόνα αποτελεσματικά μέτρα που έχουμε πάρει είναι να μειώσουμε οριζοντίως τους μισθούς και τις τιμές χωρίς τελικά να ωφελούμαστε δημοσιοοικονομικά». 

Ότι για παράδειγμα ο σπάταλος διαγνωστικός τομέας, πριν από την κρίση μάς χρέωνε για… 3,5 εκατομμύρια μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες το χρόνο, όμως ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να έχουμε τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση στις συγκεκριμένες εξετάσεις σύμφωνα με τον ΟΑΣΑ. 

Ότι θα πρέπει «να αναζητηθούν νέα μοντέλα χρηματοδότησης, νέα μοντέλα πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όχι να γυρίζουμε 30 - 40 χρόνια πίσω» αναφερόμενος στο νέο νομοσχέδιο για το ΠΕΔΥ. Ποιος λοιπόν ασκούσε αυτήν τη σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για τον τομέα της υγείας; Μα ο καθηγητής κ. Νίκος Μανιαδάκης, που ήταν, υποτίθεται, «στενός σύμβουλος» των υπουργών Υγείας! Έχετε ξαναδεί εξ απορρήτων να… σκίζουν σε real time τους πολιτικούς τους φίλους;

Καλός άνθρωπος!

Αν κάτι εκτίμησα από τη σύντομη πλην λαμπερή τηλεοπτικά πολιτική παρουσία της, αρχικά Ανελίτισας, στη συνέχεια Συριζαίας, αργότερα Λαϊκή Ενότητα, μετά Πλεύση Ελευθερίας και τώρα επικεφαλής του κόμματος Μέτωπο Νίκης, Ραχήλ Μακρή, είναι η καλοσύνη της ψυχής της.

Η υποψήφια δήμαρχος Παλλήνης - Γέρακα - Ανθούσας, λοιπόν, έστειλε τις θερμές πρωτοχρονιάτικες ευχές της μέσω των social media στους πάλαι ποτέ συντρόφους και συντρόφισσες. Διότι, όπως είπαμε, είναι βαθιά καλός άνθρωπος: «Ευτυχισμένο θα είναι το 2019 όταν πάτε στα τσακίδια από κει που ήρθαν οι επίγονοι και οι πρόγονοι του ενορχηστρωτή του εμφυλίου Ζαχαριάδη κι απαλλαγούμε από την τρίτη φορά προδοτική φασιστερά σας. Πρώτη το μακεδονικό. Δεύτερη ο εμφύλιος. Τρίτη οι Πρέσπες».

Και κάπου εδώ να συγχαρώ για ακόμη μία φορά όχι τους ψηφοφόρους της, αλλά τα τηλεοπτικά κανάλια που είχαν βρει, όπως θυμάστε, την… απόλυτη πολιτική star για τα πάνελ τους και σκοτώνονταν ποιος θα την έχει στην εκπομπή του.

Η Νεκρά Θάλασσα του Ευκλείδη

Παραθέτω αυτούσιο το μήνυμα του ΥΠΟΙΚ Ευκλείδη Τσακαλώτου για το 2019: «Η προσδοκία για το 2019 είναι ο κόσμος, που έχασε τόσα στην κρίση, να πειστεί πως οι άνθρωποι φτιάχνουν την ιστορία τους, αλλά όχι υπό τις συνθήκες που επιλέγουν οι ίδιοι. 

Και εδώ και στην Ευρώπη είναι η χρονιά που εκλογικά πρέπει να ηττηθούν οι δυνάμεις αυτές που ψαρεύουν, όχι σε θολά νερά, όπως συχνά λέγεται, αλλά σε νερά με πίσσα, όπου, όπως έχουμε μάθει από την Ιστορία, δεν επιβιώνουν ούτε φύκια ούτε ψάρια -πόσο μάλλον άνθρωποι. 

Το αντίδοτο επίσης το ξέρουμε: Να πολεμήσουμε τον εθνικισμό και τις ανισότητες που τον καλλιεργούν. Να επινοήσουμε τι σημαίνει στις νέες συνθήκες το κοινωνικό κράτος, η δίκαιη ανάπτυξη και ένας δημόσιος τομέας που σέβεται και υπηρετεί τον πολίτη. Το κόστος μιας αποτυχίας θα είναι μεγάλο». 

Αν αφαιρέσουμε τα περί κοινωνικού, δίκαιου, αποτελεσματικού κράτους, που στην Ελλάδα θυμίζουν πια τα κλισέ των καλλιστείων, «ειρήνη σε όλο τον κόσμο», μένει ο εθνικισμός μαύρος και δηλητηριώδης, που οφείλεται στις… ανισότητες. Ο κόσμος μας μέσα από τα κόκκινα γυαλιά!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5-6 Ιανουαρίου 2019