ΑΠΟΨΕΙΣ

Το πρώτο πρωϊνό tweet του συμπαθούς Κώστα Ζαχαριάδη στις 30 /9 έγραφε: «Σήμερα στις 19.30 η ΟΜ Άργους-Μυκηνών οργανώνει συνέλευση με θέμα: «Η ανασυγκρότηση και διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία σαν όρος για την αντιμετώπιση της επερχόμενης κοινωνικής και πολιτικής κρίσης».

 Στον θερινό κινηματογράφο ΣΙΝΕ ΒΑΛΙΑ, μαζί με τον @TTheoharopoulos». Επτά ώρες αργότερα που τσέκαρα, είχε 35 likes , 12 rt και 22 σχόλια εκ των οποίων τα 21 επιθετικά ή ειρωνικά. Μην μπερδευτείτε! Ένα τέτοιο «υποχρεωτικό» tweet σε οποιοδήποτε κόμμα θα πήγαινε άκλαυτο από πλευράς ενδιαφέροντος κοινού. Δεν είναι δηλαδή περίεργο επικοινωνιακά αλλά είναι ενδεικτικό των χαμηλών επιδόσεων στην κάποτε κραταιή σχέση κοινωνίας -ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου πείτε με ομιλητή έναν ανύπαρκτο από κάθε άποψη πολιτικό και με το εν λόγω θέμα στο τραπέζι, τι δυναμική να περιμένει κανείς. Ακριβώς αυτό! Ο ΣΥΡΙΖΑ για λόγους που μόνον τα ηγετικά του στελέχη γνωρίζουν, έχει επιλέξει να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πιάσει το αντιπολιτευτικό νήμα από το 2009. Έντεκα χρόνια μετά και με 4,5 χρόνια διακυβέρνησης, κάτι τέτοιο φαντάζει και είναι, εξωφρενικό πολιτικά.

  Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπό το βάρος μιας τρομακτικής έντασης σκανδαλολογίας και με κλονισμένη την υγεία του έχασε την εξουσία, δύο πυλώνες στάθηκαν ακλόνητοι και 3 χρόνια μετά τον επανέφεραν: Ο κομματικός μηχανισμός υπαρκτός και ενεργός ως το τελευταίο χωριό . Η ηγετική εικόνα του Παπανδρέου που προφυλάχθηκε όπως στο σκάκι ο βασιλιάς... Κανείς δεν ασχολήθηκε με τον τετραγωνισμό του κύκλου ούτε με την ανασυγκρότηση και τη διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν δίστασε να στηρίξει το ’91, το ‘92 και το ‘93 τον καθόλα στραπατσαρισμένο αρχηγό προκειμένου να διατηρηθεί η μαγική ιδιότητα της «κυβερνησιμότητας». Υπό συνθήκες αδιανόητες για εκείνη την εποχή, το μισογκρεμισμένο κάστρο αναστηλώθηκε και το 1993 κέρδισε τις εκλογές. Όσοι θυμούνται ότι οι τότε Αμερικανοτραφείς επικοινωνιολόγοι είχαν στήσει καμπάνια για τα δεινά που θα έφερνε ένας πρωθυπουργός με σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, θα θυμούνται ότι κανείς δεν έδωσε σημασία (παρότι ως νέες Κασσάνδρες δικαιώθηκαν με τα όσα ακολούθησαν ως το 1996).

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι φυσικά Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλά αρέσει δεν αρέσει αμφότεροι εκφράζουν την κεντροαριστερά /αριστερά ή όπως λέει ένας καλός μου φίλος «αυτούς που δεν ψηφίσουν ποτέ μα ποτέ ΝΔ που να τους πατάς κάτω». Και το ερώτημα είναι: Πώς στις σημερινές συνθήκες ο χαμένος κεντροαριστερός ψηφοφόρος θα επανέλθει δυναμικά στο μόνο κόμμα εξουσίας του χώρου; Η απάντηση της Κουμουνδούρου είναι απλή ή απλοϊκή: Πού αλλού να πάει; Εδώ θα έρθει και επίσης θα έρθουν οι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση τη ΝΔ... Προσωπικά πάλι πιστεύω ότι με τον Θεοχαρόπουλο στο Σινέ ΒΑΛΙΑ πιο πιθανό είναι να φύγουν κι όσοι απέμειναν, αλλά δεν μου πέφτει λόγος...

Τα απομεινάρια μιας γενιάς

Όχι δεν είναι τα απομεινάρια μιας μέρας αλλά μιας γενιάς, της μεταπολιτευτικής γενιάς... Κι επειδή δεν έχουν βρει στον 21οαιώνα ένα νέο σημαντικό raison d etre , προκρίνουν το όπισθεν ολοταχώς. «Οι μαθητές δεν είναι υποκινούμενοι, για πρώτη φορά γίνονται καταλήψεις με ομογενοποιημένα αιτήματα» δήλωσε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ και επικεφαλής της παράταξης της ΔΑΚΕ Θεόδωρος Τσούχλος, μιλώντας στον ρ/σ «Στο Κόκκινο». 

Τι άλλο είπε; Ότι η Υπουργός Παιδείας «διολισθαίνει συνέχεια, εκβιάζοντας εκπαιδευτικούς για υποχρεωτική τηλεκπαίδευση εν μέσω καταλήψεων και μαθητές για καθημερινές απουσίες». Επίσης ότι «παρεμβαίνει ζητώντας αναπλήρωση με εκβιαστικό τρόπο, προσπαθώντας έτσι να επαναφέρει από το παράθυρο την διαγωγή για τους μαθητές, αλλά και παραβιάζοντας την εργατική νομοθεσία για τους καθηγητές τους οποίους υποχρεώνει να εργαστούν Σάββατο». 

Αν δεν ήταν για κλάματα -με μαύρο μάλιστα δάκρυ διότι ο άνθρωπος αυτός με αυτά τα μυαλά και ανάλογα επιχειρήματα εκπροσωπεί τον εκπαιδευτικό κλάδο το σωτήριον έτος 2020- θα ήταν για ατελείωτα γέλια. Αλλά δεν μπορώ να γελάσω μπορώ μόνον να πω ότι όλοι αυτοί κατάντησαν τη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση ένα θλιβερό παράδειγμα προς αποφυγή και υποχρέωσαν όλους εμάς ως γονείς να πληρώνουμε από την τσέπη μας χιλιάδες ευρώ αθροιστικά, σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια από την Πρώτη ή Δευτέρα Γυμνασίου και μετά, μπας και μάθουν πέντε κολλυβογράμματα τα παιδιά μας. Γι’ αυτό το κατάντημα βέβαια δεν λέει κάτι η ΟΛΜΕ ή μάλλον λέει: Προσλήψεις !

Βυθίσατε το... Drone!

Δεν μπορεί, όλοι τελικά θέλουν να μιμηθούν κάπως τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλιώς δεν εξηγείται η τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά για το drone που πέταξε κόκκινη μπογιά στην ζωγραφιστή ελληνική σημαία σε μια πλαγιά στο Καστελόριζο. Κατά το ιστορικό « Βυθίσατε το Χόρα» του 1976 στο «Καταρρίψατε το drone» του 2020, μια ανάσα πολιτικός δρόμος!

«Τι ακριβώς έγινε στο Καστελόριζο; Γιατί επιτρέψαμε στο drone να καταφέρει τον στόχο του; Δεν είχαμε τη δυνατότητα να το καταρρίψουμε ή να το μπλοκάρουμε;», είπε η Φ. Γεννηματά και τόνισε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει «λευκή επιταγή» από την αντιπολίτευση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και για τα εθνικά μας θέματα. Και έθεσε το εξής ερώτημα: «είχαμε τις τεχνικές δυνατότητες να το καταρρίψουμε και αν τις είχαμε γιατί δεν το κάναμε;»

Δεν ξέρω ποια είναι η αντίληψή της ή των συμβούλων της, για το πώς κινείται και τι κάνει ένα απλό drone και κυρίως πότε καταλαβαίνει κανείς ότι δεν είναι ένα αθώο gadget αλλά θα ρίξει... μπογιά. Αν π.χ. ήταν στρατιωτικό ή άλλου τύπου να το συζητούσαμε, αλλά τώρα τι ακριβώς να πούμε; Για την ιστορία πάντως στο πολύ πιο σημαντικό «Βυθίσατε το Χόρα» ο Πέτρος Μολυβιάτης έχει εξιστορήσει «Ήταν Παρασκευή 6 Αυγούστου όταν διαπιστώθηκε ότι οι Τούρκοι μπήκαν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ο Καραμανλής μου ζήτησε να ενημερώσω τους Γεώργιο Μαύρο και Ανδρέα Παπανδρέου. Μου είπαν ότι ο Παπανδρέου βρίσκεται σε περιοδεία στη Θράκη. Καθώς δεν υπήρχαν κινητά, παρακάλεσα τη Χωροφυλακή να τον αναζητήσει για να του μιλήσω... Με ευχαρίστησε και με ρώτησε: “Ο πρόεδρος πιστεύει ότι πρέπει να επιστρέψω στην Αθήνα; «Αυτό είναι δική σας απόφαση”, του απάντησα. “Όταν επιστρέψετε θα σας ενημερώσει πλήρως ο πρωθυπουργός”. Καμία άλλη επικοινωνία δεν έγινε. Ο Καραμανλής δεν μίλησε μαζί του τηλεφωνικά και ο Παπανδρέου έκανε τη δήλωση αυτή ενώ βρισκόταν ακόμα στη Θράκη. ….»

Με όλο τον σεβασμό ….

Με όλο τον σεβασμό στο επιστημονικό έργο και την πορεία του Μανώλη Δερμιτζάκη (Διευθυντής του Κέντρου του Γονιδιώματος Health 2030, Καθηγητής Γενετικής στο Τμήμα Ιατρικής Γενετικής και Ανάπτυξης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης) θεωρώ ότι ο τρόπος που επικοινωνεί τα όποια μηνύματα του για τον Covid-19 μέσω των ΜΜΕ αλλά και των social media, δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα από όσα θέλει να επιλύσει.

 Η πρόσφατη παραίτησή του από τη θέση του Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας για τους λόγους που ανέλυσε δημιούργησε σε όλους μας μια βαθιά λύπη... Γιατί όλοι θέλουμε τους κορυφαίους Έλληνες να αναλαμβάνουν εξέχοντες ρόλους και να μετέχουν στην προσπάθεια ανάταξης της χώρας. Όμως ειλικρινά, τι ακριβώς εισφέρει στην διαχείριση της κρίσης; Πέρα από το αναφαίρετο δικαίωμα του να λέει δημόσια τις απόψεις του, άλλαξε κάτι από τον Απρίλιο π.χ. που στην ερώτηση «Πιστεύετε ότι είναι καλό για τον κόσμο να ακούει πολλές διαφορετικές απόψεις από τους επιστήμονες, όταν υπάρχει αυτή η αβεβαιότητα για έναν ιό, για τον οποίο μαθαίνουμε συνεχώς κάτι καινούργιο;» είχε απαντήσει επί λέξει «Οι επιστήμονες έχουν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτή την κρίση: 

Να ενημερώσουν, να εξηγήσουν τις οδηγίες των αρχών, και να εκπαιδεύσουν το κοινό, σε σχέση με τον νέο αυτό ιό. Αυτό όμως που πρέπει να αποφευχθεί είναι να εκφράζονται διχογνωμίες δημόσια και με έντονο τρόπο. Οι επιστημονικές διαφωνίες πρέπει να εκφράζονται σε επιστημονικούς κύκλους και να μην αποτελούν μέσο προβολής στα ΜΜΕ. Φυσικά οι διαφωνίες αυτές είναι πάντα ευπρόσδεκτες και αποτελούν τη βάση της διαδικασίας παραγωγής γνώσης. Όμως δεν μπορούμε να εκθέτουμε τους μη ειδικούς πολίτες σε συνεντεύξεις 5-10 λεπτών στα κανάλια και να δημιουργούμε στους πολίτες σύγχυση και αμφιβολία για τα μέτρα της κυβέρνησης, τα οποία έχουν παρθεί με βάση αποδεκτά επιστημονικά συμπεράσματα.»