Ο Ιός μας επέβαλε έναν νέο τρόπο ζωής και καθημερινής ρουτίνας. Ενώ πολλά μας δυσαρεστούν, το σταθερότερο είναι η αβεβαιότητα του μέλλοντος και της ζωής μας. Το καταλαβαίνουμε πως μετά τον ιό, όποτε θα είναι αυτό, τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. Παρά την τεράστια προσαρμοστικότητα του ανθρώπου οι προσαρμογές που θα κληθούμε να κάνουμε και οι προσδοκίες μας είναι ασαφείς. Σ’ αυτό το περιβάλλον καλούνται όσοι σχεδιάζουν την οικονομία να πάρουν αποφάσεις δεσμευτικές για μας, και το μέλλον μας.

Συγκεκριμένα το υπουργείο Παιδείας, σχεδιάζει να συντάξει ένα Νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Κατάρτιση. Φιλοδοξεί με αυτό να ρυθμίζει, προγράμματα, δεξιότητες και τρόπους λειτουργίας στον ευαίσθητο και καίριο τομέα της παιδείας και της οικονομίας. Το κίνητρο για αυτόν το σχεδιασμό φαίνεται να είναι και πάλι Επιδοτήσεις, Επιδοτήσεις. Ο στόχος μοιάζει ξανά να είναι το πως θα μοιραστούν οι επιδοτήσεις, με διάφορα αμφίβολα κίνητρα, και όχι οι δεξιότητες και κατά συνέπεια η Οικονομία και η Ανάπτυξη. Αυτό πάντα επιτυγχάνονταν με δήθεν «αυστηροποίησεις» που κατάφερναν να δημιουργούν τεχνητούς αποκλεισμούς Με τέτοιο σχεδιασμό τα πρώτα θύματα ήταν, και πάντα είναι η Οικονομία, και η ποιότητα των προγραμμάτων, και του αποτελέσματος.

Πώς λοιπόν θα καταπολεμηθεί η καταστροφική διαφθορά, και τα λάθη των τελευταίων δεκαετιών. Οι συνέπειες του ιού στην οικονομία , σε μια κρίση που σιωπηλά σερνόταν τα τελευταία χρόνια παγκόσμια, δεν μας επιτρέπει άλλες τέτοιες συμπεριφορές. Η ανάγκη για επάρκεια δεξιοτήτων σε όλους τους τομείς σε υψηλό επίπεδο είναι καταφανής και επείγουσα. Αυτό είναι κάτι που είναι οδυνηρά κατανοητό , σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες με πρώτες τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Είναι γνωστό πως, έχουν δραματικές ελλείψεις δεξιοτήτων, όπως και εμείς. Το γεγονός αυτό, ήδη τις τελευταίες δεκαετίες τους οδήγησε, στο να καταφύγουν σε διάφορες Ασιατικές χώρες για να μπορούν να έχουν τα προϊόντα που χρειάζονται οι αγορές τους, και να διατηρήσουν το επίπεδο ζωής και πολιτισμού τους. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το πόσο αποδεδειγμένα αποτυχημένο είναι αυτό το μοντέλο κατάρτισης. Η επιβίωση μας με μιά μορφή βιώσιμης αγοράς αγκαλιάζοντας κάποιες κόγχες της (niche markets), θα πρέπει να γίνει με προσεχτική μελέτη και γνώση. Εδώ έρχεται η μεγάλη ευθύνη του σχεδιασμού της κατεύθυνσης, για το νέο Ανθρώπινο Κεφάλαιο και δυναμικό. Για να αποδώσει θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένο σε δεξιότητες, διατηρώντας την ευελιξία και την ικανότητα κρίσης. Με την δυσκολία καθαρής οικονομικής κατεύθυνσης , ένα στοιχείο μπορεί να δώσει ελπίδα για επιβίωση, και Ανάπτυξη. Η ευελιξία των επιλογών, η εφευρετικότητα και η σπιρτάδα του Έλληνα σε συνδυασμό με ένα φιλικό και στηρικτικό περιβάλλον καλλιέργειας των ικανοτήτων αυτών. Αυτό μπορεί να απαντηθεί μόνο με έντιμη, καθαρή και περιεκτική συζήτηση, χωρίς αποκλεισμούς. Ας σκεφτούμε τις σεισμικές αλλαγές και τις αναδιαρθρώσεις που έρχονται στα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά, Αμερικανικά και άλλα Ιδρύματα και Εταιρείες, και ας αποφύγουμε δογματισμούς και αποκλεισμούς.