της Μαρίας Καραγιάννη, αντιδημάρχου Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Θεσσαλονίκης

Ζήσαμε μια περίεργη χρονιά, μια χρονιά φόβου και διλημμάτων, αγωνίας και κοινωνικής απομάκρυνσης. Μια χρονιά που άλλαξε την καθημερινότητά μας και ακόμα δεν έχουμε μετρήσει όλες τις συνέπειες. Και με τη νέα αυτή καθημερινότητα μπήκαμε στο 2021.

Υποδεχτήκαμε τη νέα χρονιά με το διαδίκτυο να έχει «το πάνω χέρι». Viral videos, εικονικές περιηγήσεις, live streaming, τηλεσυναντήσεις, τηλεδιασκέψεις, και άλλα παρόμοια… Όλοι μιλάμε για κάτι «smart…» και είμαστε πιο «συνδεδεμένοι με τις συσκευές μας» από ποτέ. Η καθημερινότητά μας αποτυπώνεται πλέον στους τοίχους των social media που έχουν μετατραπεί στο προσωπικό μας ημερολόγιο. Τα πάντα βρίσκονται ένα «βίντεο» μακριά και κάθε σημαντική είδηση ή πληροφορία ξεχνιέται εύκολα με κάτι που γίνεται «viral»

Μέσα σε αυτή τη διαδικτυακή καθημερινότητα ο πολιτισμός ζει; δημιουργεί; παράγει; καταναλώνεται; ικανοποιεί; ψυχαγωγεί;… είναι μερικά από τα ρωτήματα που περιμένουν απάντηση.

Η κρίση της πανδημίας προκάλεσε μεγάλους τριγμούς στο χώρο του πολιτισμού και των τεχνών. Τα Μουσεία και τα θέατρα σε όλο τον κόσμο έκλεισαν τις πόρτες τους, παραστάσεις ακυρώθηκαν, παραγωγές σταμάτησαν και οι καλλιτεχνικές σκηνές γίνανε ψηφιακές. Και μέσα από αυτές τις ψηφιακές σκηνές ξεπετάχτηκαν και αρκετά αριστουργήματα, εκπέμποντας αισιοδοξία. Για μια ακόμη φορά, ο πολιτισμός απέδειξε ότι διαθέτει δυνάμεις που μπορούν να είναι παραγωγικές και δημιουργικές μέσα στη χειρότερη κρίση.

Ταυτόχρονα, όλοι ελπίζουμε ότι η κρίση αυτή θα τελειώσει γρήγορα. Και στο σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα για τους φορείς του πολιτισμού. Πόσο εύκολο άραγε είναι να ξεπεράσεις το φόβο και τις συνήθειες μιας ολόκληρης χρονιάς και να ξαναμπείς σε μια αίθουσα; Πόσο εύκολο είναι να πείσεις το κοινό, ότι για τον καλλιτέχνη πιο σημαντικό είναι το ζεστό χειροκρότημα από τα likes και τα views. Και τελικά πόσo πολιτισμό είναι διατεθειμένος κάποιος να καταναλώσει μετά από ένα ολόκληρο χρόνο εγκλεισμού;

Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν και οι προβληματισμοί στον τομέα του πολιτισμού πρέπει να συζητηθούν. Και εδώ ακριβώς έρχεται η τοπική αυτοδιοίκηση, που στόχος της είναι να υπηρετεί τον πολίτη, να αναλάβει ένα ρόλο συντονιστή, να υιοθετήσει πρωτοβουλίες, να στηρίξει και να ενισχύσει συνέργειες. Το οφείλει στον πολιτισμό, το οφείλει στις τέχνες που πάντα λειτουργούν ως αντίδοτο σε κάθε μεγάλη κρίση.

Η επόμενη μέρα για την αυτοδιοίκηση αποτελεί μεγάλη πρόκληση και πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την …μεταcovid εποχή. Οι στόχοι της είναι πολύ συγκεκριμένοι: βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών μέσα από πολιτιστικές παραγωγές, στήριξη των καλλιτεχνών και των δημιουργών και φυσικά αποτελεσματικές συνέργειες με φορείς.

Όταν υλοποιήσουμε τους στόχους αυτούς τότε, πράγματι θα μπορούμε να μιλάμε για μια νέα περίοδο στην πολιτιστική ανάπτυξη αυτής της πόλης.

Καιρός λοιπόν να σηκώσουμε τα μανίκια. Ο διάλογος και η διάθεση συνεργασίας δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν, πόσο μάλλον τον πολιτισμό που αποτελεί δικαίωμα κάθε ελεύθερου ανθρώπου.