«Γιατί γερνάμε και δεν γεννάμε;» είναι η ερώτηση που φαίνεται πως κάνουν πολλοί όταν σκέφτονται το δημογραφικό, μαζί και η παρούσα κυβέρνηση. Ιδεολογική στρατηγική της κυβέρνησης ή άγνοια η μεταφορά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων από το υπουργείο Εσωτερικών στην αρμοδιότητα της υφυπουργού για τη δημογραφική πολιτική και την οικογένεια; Σε κάθε περίπτωση, λάθος κατεύθυνση. Με μία πρόχειρη ματιά που θα οδηγούσε σε λάθος ροπή στην αντιμετώπιση του δημογραφικού είναι να «κατηγορούμε» τις γυναίκες που δεν κάνουν παιδιά και τους ηλικιωμένους πως δεν έχουν «φροντίσει» να αποταμιεύσουν για την υγεία τους.
Στην πραγματικότητα, οφείλουμε να δούμε κάτω από την επιφάνεια και να αποκωδικοποιήσουμε τα ζητήματα που προκύπτουν πέρα από τους αριθμούς. Το δημογραφικό μας αποκαλύπτει μία σειρά από ζητήματα που απαιτούν ολοκληρωμένα σχέδια με έμφαση σε κοινωνικές πολιτικές με συμπεριληπτικό πρόσημο. Φθηνότερη κατοικία, πολιτικές εξισορρόπησης επαγγελματικής-προσωπικής ζωής, ευέλικτα ωράρια με προστασία των εργαζομένων και κίνητρα για τηλεργασία, πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, πρόνοια και εκτεταμένο σύστημα περίθαλψης είναι μόνο μερικά από εκείνα που χρειαζόμαστε για να κινηθούμε στη σωστή κατεύθυνση και να ονειρευτούμε πέρα από αριθμούς. Το δημογραφικό δεν είναι «οι νέοι δεν κάνουν παιδιά» και «οι γυναίκες θέλουν καριέρα».
Το δημογραφικό είναι ένα περίπλοκο ζήτημα και κορυφή ενός παγόβουνου που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα αδυνατώντας να κατανοήσει τις ανάγκες των ανθρώπων. Η σωστή ερώτηση θα ήταν: Πώς να μείνεις σε έναν τόπο που δεν σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς με μια κοινωνία να γερνά και να ζει στην ανασφάλεια;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.01.2023