Του Νίκου Ασλανίδη
Το επάγγελμά του είναι σιδεράς. Η μεγάλη του αγάπη όμως είναι το μπαλέτο... Ο Σάββας Χωλίδης γεννήθηκε στη Γερακαρού Θεσσαλονίκης το 1964. Από οικονομική αδυναμία της οικογένειάς του βρέθηκε στο οικοτροφείο «Αριστοτέλης», το 1976.
Εκεί γνώρισε τον άνθρωπο που του άλλαξε τη ζωή. Ήταν ο Νίκος Μπαζάκας, χορευτής, σκηνοθέτης και χορογράφος διεθνούς φήμης, που διέπρεψε καλλιτεχνικά στην Ευρώπη. Εγκατέλειψε όμως τις δάφνες μιας λαμπρής σταδιοδρομίας και ήρθε στην Ελλάδα για να πραγματοποιήσει το όραμά του για ένα εθνικό ελληνικό μπαλέτο, εκπαιδεύοντας δωρεάν παιδιά σε οικοτροφεία και ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης.
Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και ο Σάββας, ο οποίος εκπαιδεύτηκε σ’ αυτήν την πανέμορφη τέχνη στη σχολή του Μπαζάκα. «Από το 1976 έζησα το όνειρο του χορού και αυτό το χρωστάω στο μεγάλο μου δάσκαλο τον Νικόλαο Μπαζάκα» λέει ο Σάββας και συνεχίζει: «Την ευγνωμοσύνη και την αγάπη που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο, την κάνω πράξη σήμερα με μία πρωτοβουλία που πήρα πριν από οκτώ χρόνια».
Αντίσταση στην κρίση
Ο Σάββας Χωλίδης επέστρεψε στο χωριό του και άνοιξε ένα σιδηρουργείο. Το πρωί δουλεύει σκληρά στο σιδηρουργείο και το απόγευμα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Η οικονομική κρίση εμπόδιζε τα παιδιά του χωριού του να ασχοληθούν με το χορό. Έτσι ο Σάββας δημιούργησε μία μεγάλη αίθουσα χορού δίπλα στο σιδηρουργείο και εκεί παραδίδει δωρεάν μαθήματα μπαλέτου στα παιδιά του χωριού του, δύο έως τέσσερις φορές την εβδομάδα.
«Μπορεί οι συγκυρίες της ζωής και οι προσωπικές καταστάσεις να μη μου επέτρεψαν να ασχοληθώ επαγγελματικά με την τέχνη του χορού, η οικονομική κρίση όμως με οδήγησε σε αυτήν την απόφαση» λέει ο Σάββας και προσθέτει:
«Γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι εμείς που έχουμε ιδρώσει για πολλά χρόνια στην μπάρα του χορού ότι το μπαλέτο είναι τρόπος έκφρασης και φλόγα ψυχής, και όταν για κάποιους λόγους αφήσουμε το χορό, η φλόγα σιγοκαίει μέσα μας ασταμάτητα. Έτσι πήρα την απόφαση να συνεχίσω ό,τι άφησα πριν από αρκετά χρόνια. Δημιούργησα σε δικό μου χώρο, με προσωπική εργασία και χωρίς την παραμικρή συνδρομή από κανένα φορέα μια αίθουσα μπαλέτου, όπου εκεί διδάσκω κλασικό μπαλέτο στα παιδιά της περιοχής. Διδάσκω δύο έως τέσσερις φορές την εβδομάδα εντελώς δωρεάν, μόνο και μόνο για να εμφυσήσω σε αυτά τα παιδιά την αγάπη για τον κλασικό χορό. Μέχρι τώρα πέρασαν από τη σχολή μου περίπου 110 παιδάκια και έχω κάνει δωρεάν 10.500 ώρες μαθήματα μπαλέτου...». Αυτήν την περίοδο ο Σάββας έβαλε ακόμη έναν στόχο. Έκανε μια χορογραφία με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος.
Μήνυμα για το περιβάλλον
«Εδώ και αρκετό καιρό είχα μια ιδέα για μια παράσταση μπαλέτου. Αφετηρία και κίνητρο ήταν η ευαισθησία μου για το περιβάλλον, το μέλλον του πλανήτη, το μέλλον των παιδιών μας και φυσικά η αγάπη μου και το μεράκι μου για το χορό. Έτσι κάθισα και έγραψα ένα σενάριο μπαλέτου για τον πλανήτη, το περιβάλλον, το παιδί, διανθισμένο με παγκόσμια μουσική και κίνηση. Ο στόχος μου είναι να βρω την κατάλληλη όπερα που θα δεχτεί τη χορογραφική μου ιδέα και να ανέβει η παράσταση στη σκηνή για να τη δουν όλα τα παιδιά της Γης. Με αυτό το έργο θέλω να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλους τους λαούς, μέσα από την τέχνη: Ότι ο πλανήτης ανήκει σε όλους και ότι η Ελλάδα, αυτή η μικρή χώρα από όπου ξεκίνησε ο πολιτισμός, η τέχνη, τα γράμματα, η φιλοσοφία και τόσα άλλα, αντέχει ακόμη παρά την οικονομική κρίση και παλεύει για ένα καλύτερο αύριο»...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"