ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΡΘΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πέτρος Κόκκαλης: Η κυβέρνηση επιστρέφει στο λιγνίτη για να καλύψει το ενεργειακό κενό των πολιτικών και των επιλογών της

Δήμητρα Τσαμποδήμου26 Σεπτεμβρίου 2022

Για το μεγάλο ζήτημα των ημερών, την ενεργειακή καταιγίδα αλλά και το πώς αυτή επηρεάζει εκτός από την κοινωνία και το περιβάλλον, τον τομέα στον οποίο έχει εστιάσει από την εκλογή του στο Ευρωκοινοβούλιο το 2019, μιλά στη «ΜτΚ», ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πέτρος Κόκκαλης. Μεταξύ άλλων, σχολιάζει το πακέτο Τσίπρα στη ΔΕΘ, τα όσα έγιναν στη Δυτική Μακεδονία με την απολιγνιτοποίηση αλλά και τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη, όπως καταγράφονται από τις σουηδικές και τις σημερινές ιταλικές εκλογές.

Ήρθατε στη Θεσσαλονίκη για το σαββατοκύριακο του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παρουσίασε την κυβερνητική του ατζέντα. Πώς κρίνετε τις εξαγγελίες του, οι οποίες επικρίθηκαν έντονα από την κυβέρνηση κυρίως όσον αφορά τα «νούμερα», τα οποία οι επικριτές λένε πως δεν βγαίνουν. Ακόμα και εάν είναι κοστολογημένο με ακρίβεια το πρόγραμμα, με δεδομένο πως το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» το «έκοψε» εν πολλοίς και η Ευρώπη και οι δανειστές, είναι τελικά το «Θεσσαλονίκη 2» υλοποιήσιμο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκε το 2015 να αντιμετωπίσει τις εξής δύο κρίσεις, για τις οποίες είχαν αποκλειστική ευθύνη όσοι σήμερα μας ρωτούν για τα νούμερα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε αντιμέτωπη αφενός τις συνέπειες της χρεοκοπίας της χώρας και αφετέρου της φτωχοποίησης που έφερε η εσφαλμένη αντιμετώπιση της με λιτότητα, αντί με μεταρρυθμίσεις. Έτσι, μερικά χρόνια μετά βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με τις ίδιες πρακτικές από μεριάς της Νέας Δημοκρατίας, με κίνδυνο για τη χώρα και τους πολίτες.

Οι πράξεις έχουν σημασία, όχι τα λόγια. Στην πράξη λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ρύθμισε το χρέος, δημιούργησε ένα μαξιλάρι ασφαλείας 36 δισεκατομμυρίων ευρώ και έβγαλε τη χώρα από το μνημόνιο, διασφαλίζοντας συγχρόνως την κοινωνική συνοχή, επαναφέροντας το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ ενισχύοντας παιδεία και πολιτική προστασία, παρά τη μέγγενη της Τρόικας. Αυτά είναι τα «νούμερα» του ΣΥΡΙΖΑ και τα έκανε με πολιτικό κόστος. Τα νούμερα όσων μας ερωτούν, τα ζουν οι Έλληνες πολίτες καθημερινά. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του, γιατί τελικά δεν είναι τα νούμερα το ζητούμενο, αλλά οι προτεραιότητες και οι επιλογές που αυτές επιφέρουν.

Αφήνοντας πίσω το καλοκαίρι και μπαίνοντας σιγά σιγά σ’ έναν χειμώνα που ακόμη και για τους υπεραισιόδοξους θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολος, η Ε.Ε. προχώρησε σε μέτρα-προτάσεις ώστε αφενός να γίνει η δυνατή εξοικονόμηση ενέργειας, αφετέρου να προφυλαχτούν σε ένα βαθμό τα νοικοκυριά από τις αδιανόητες αυξήσεις. Θεωρείτε πως τα μέτρα είναι αρκετά; Και σε ποιο βαθμό θεωρείτε πως θα τα υιοθετήσουν οι εθνικές κυβερνήσεις;

Η Κομισιόν άργησε να πάρει τις αποφάσεις της, ενώ αν ισχύσει το εξαγγελθέν πλαίσιο, θα σημάνει πως η βοήθεια θα έρθει προς το τέλος αυτού του δύσκολου χειμώνα. Στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιταχύνουμε τις διαδικασίες και να ενισχύσουμε τις παρεμβάσεις με τρόπο που θα φτάσουν στα νοικοκυριά και ειδικά στους πιο ευάλωτους σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και πιθανής επισιτιστικής κρίσης. Αντίστοιχη ενεργοποίηση θα πρέπει να δούμε σύντομα και από τα κράτη-μέλη, που για την ώρα δεν έχουν αξιοποιήσει το πλήρες περιθώριο παρέμβασής τους.

Από την πρώτη ημέρα της θητείας σας στην Ευρωβουλή, ασχοληθήκατε επισταμένως με την κλιματική κρίση. Μετά από την πρόσκαιρη ανάσα που πήρε το περιβάλλον λόγω των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας, ο πόλεμος στην Ουκρανία μάς φέρνει προ αποφάσεων που είναι αναμφισβήτητα βλαβερές για το περιβάλλον (επιστροφή στο πετρέλαιο κλπ). Η κατάσταση, όπως θα διαμορφωθεί για το κλίμα, θα είναι αναστρέψιμη. Και τι παράπλευρα μέτρα πρέπει να ληφθούν εδώ και τώρα ώστε όταν τελειώσει ο βαρύς χειμώνας, να μην ξυπνήσουμε σ’ έναν κατεστραμμένο πλανήτη;

Ο χρόνος για την αναχαίτιση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης είναι «χθες». Πρέπει να αντιληφθούμε το καμπανάκι που μας χτυπάει η φύση, πως δεν είναι φυσιολογικό όταν βρέχει να ξεχύνονται κυριολεκτικά χείμαρροι μέσα στις πόλεις, όπως είδαμε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Η πράσινη μετάβαση είναι ζήτημα υπαρξιακό για την ανθρωπότητα, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις κι αυτό το λέει η επιστήμη - δεν είναι ζήτημα κάποιου δογματισμού. Η επιστήμη μας λέει επίσης πως δεν είναι βέβαιο πως είναι αναστρέψιμη η σημερινή κατάσταση. Για τη σταθεροποίηση παλεύουμε και τη μη επιδείνωση σε επίπεδα που ο πλανήτης θα καταστεί οριστικά αφιλόξενος για τον άνθρωπο.

Στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην περίπτωση της Δυτικής Μακεδονίας η απολιγνιτοποίηση προχώρησε προπολεμικά με ραγδαίους ρυθμούς, με αποτέλεσμα κάτοικοι, μερίδα ειδικών και η αντιπολίτευση να μιλά για «βίαιη απολιγνιτοποίηση» και τώρα πέσαμε ξανά αναγκαστικά στην... ανάγκη του λιγνίτη. Πώς το σχολιάζετε;

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ψευτοδίλημμα. Η κυβέρνηση δεν έκανε τη δουλειά της, δεν σχεδίασε, δεν διαβουλεύτηκε, δεν συζήτησε με την κοινωνία, τους φορείς και τους πολίτες και τώρα καλείται να επιστρέψει στο λιγνίτη για να καλύψει το ενεργειακό κενό των πολιτικών και των επιλογών της, με πρώτη αυτή για την πρόσδεση της χώρας στο φυσικό αέριο την ώρα που ο κόσμος έστριβε στις ΑΠΕ. Οι μονάδες ΑΠΕ αναπτύσσονται ταχύτερα από αυτές που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα και μόλις στηθούν, αποδίδουν καθαρή ενέργεια με κόστη που την καθιστούν δημόσιο αγαθό. Περιμένουμε ακόμα να μάθουμε γιατί αποφάσισαν να πάνε κόντρα σε κάθε τάση, αλλά και ευρωπαϊκή κατεύθυνση, επιλέγοντας το φυσικό αέριο και όσα το ακολουθούν ως συνέπειες, σε επίπεδο τιμολογίων, ασφάλειας και κλίματος.

Και για να πάμε στα της ευρωπαϊκής πολιτικής, πριν λίγες ημέρες η παραδοσιακά σοσιαλιστική Σουηδία ετοιμάζεται για συγκυβέρνηση δεξιάς – ακροδεξιάς, ενώ αυτή την Κυριακή, όπως δείχνουν όλα, η Ιταλία θα περάσει στα χέρια της Μελόνι και της ακροδεξιάς. Πόσο φοβάται η Ευρώπη αυτή την άνοδο που παρατηρείται σε ολοένα και περισσότερες χώρες του μπλοκ και γιατί πραγματικά πιστεύετε πως υπάρχει μία τέτοια στροφή;

Κάποιοι νομίζουν πως η πίστη των πολιτών στη δημοκρατική διαδικασία είναι δεδομένη, πως δεν κερδίζεται καθημερινά με τις πράξεις πρωτίστως ημών των πολιτικών, αλλά εξυπακούεται. Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε όλοι, ειδικά όσοι μετέχουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων, πως το κοινωνικό κόστος υπέρ αφαιρετικών όσο και προσχηματικών αξιωμάτων περί αγορών και αυτορρύθμισής τους, φέρνει τις πραγματικές τερατογεννέσεις, αυτές που θα δούμε και στην Ελλάδα αν συνεχίσει ο κ. Μητσοτάκης την καταστροφική του πορεία στο τιμόνι της χώρας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25.09.2022

This page might use cookies if your analytics vendor requires them.