Η ομάδα σύγχρονου χορού “Χορευτές του Βορρά” υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Τατιάνας Παπαδοπούλου και σε μουσική του εξάρχοντα βιολιστή της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης Αντώνη Σουσάμογλου , σκιαγραφούνε τη βαθιά ανθρώπινη και εύθραυστη πλευρά της Μέδουσας με οδηγό το ανθρώπινο σώμα και τη μουσική.Η Μέδουσα δεν είναι το ‘’τέρας’’, αλλά ένα από τα πιο διαχρονικά σύμβολα της Γυναίκας- θύματος, η οποία καλείται να βρει την ταυτότητά της και να επιβιώσει σε μια κοινωνία που είναι θεμελιωμένη με βάση τις πατριαρχικές επιταγές και η οποία δεν διστάζει να δαιμονοποιήσει την ομορφιά της και να την τιμωρήσει για αυτήν.
Θα αναπαραστήσουνε τον ‘’βιασμό’ ’που υφίσταται η Μέδουσα, κινούμενοι σε δυο χρονικά επίπεδα,της αρχαιότητας που γέννησε το μύθο και στη συνέχεια μεταφερόμενοι στο σήμερα, δίνοντας τη δική τους σύγχρονη οπτική. Στόχος τους είναι να απονείμουνε συμβολικά δικαιοσύνη για το αποτρόπαιο έγκλημα του βιασμού που συντελείται στο μύθο της Μέδουσας και εκτενέστερα για τον ηθικό ‘’βιασμό’’ που διαχρονικά υφίσταται η Γυναίκα ως υπόσταση και ως σύμβολο, αλλά και ο κάθε Άλλος, μέσω της διαρκούς περιθωριοποίησής και δαιμονοποίησής τους από την πατριαρχική κοινωνία.
Ποια είναι η Μέδουσα σήμερα; Είναι τέρας ή αιθέρια ύπαρξη; Μήπως συμβολίζει κάθε γυναίκα που από θύμα αποκτά θέση ισχύος; Ή μήπως εκτενέστερα συμβολίζει τον Άλλον, τον αδύναμο που ξαφνικά αποκτά την δύναμη να εκδικηθεί αυτόν που τον καταδυναστεύει; Πόσο ρευστά είναι τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος; Μήπως όλοι διαθέτουμε κάποιο από το πολλαπλά πρόσωπα της Μέδουσας; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που εγείρει ο εν λόγω μύθος και που τον καθιστούν εξαιρετικά σύγχρονο.
Σύμφωνα με τη μυθολογία και την εκδοχή που παρουσιάζει ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του, η Μέδουσα ήταν μια πανέμορφη ιέρεια της Θεάς Αθηνάς, η οποία καταδιώχθηκε και βιάστηκε από τον Ποσειδώνα στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι εκδικήθηκε τη Μέδουσα. Τη μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Έκτοτε όποιος την κοιτούσε πέτρωνε. Εν τέλει ο Περσέας έκοψε το κεφάλι της με τη βοήθεια της Αθηνάς. Το περίφημο «Γοργόνειο» κεφάλι, η Θεά το τοποθέτησε στην ασπίδα της, επειδή ακόμη και νεκρό είχε την ιδιότητα να πετρώνει όποιον το κοιτούσε.
“Μέδουσα ...σαν ραγισμένη από το χρόνο πέτρα….’’
Καλλιτεχνική Διεύθυνση :Τατιάνα Παπαδοπούλου
Χορογραφία: Τατιάνα Παπαδοπούλου,Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Μουσική Σύνθεση- Επιμέλεια: Αντώνης Σουσάμογλου
Δραματουργία: Εύα Τζιαμίχα
Σκηνογράφος-Ενδυματολόγος: Αθανάσιος Κολαλάς
Ενδυματολόγος : Francesco Infante
Video installation-Φωτογραφίες :Nectario
Χορεύουν : Γαλήνη Γυρτάτου,Δέσποινα Λαγουδάκη, Δημήτριος Μαργαρίτης, Μπαγεώργος Ηλίας, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Μουσικοί: Σίσσυ Μακροπούλου (άρπα),Αντώνης Σουσάμογλου (βιολί)