Η χθεσινή συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης ήταν μια ανόητη συζητηση.
Διότι ήταν μια συζήτηση πολιτικών επιχειρημάτων, οι τεχνικές παράμετροι των οποίων προκαλούν καχυποψία, γιατί είναι παρακολουθήματα των πολιτικών απόψεων.
Το μέτρο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ποτέ ούτε τεχνικό έργο, ούτε κατασκευαστικό. Τεχνικά και κατασκευαστικά όλα λύνονται. Ήταν πάντοτε πολιτικό έργο. Γι' αυτό άλλωστε είχε και τόσα προβλήματα.
Δυστυχώς τώρα έγινε και κομματικό.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το έργο πολύ δύσκολα θα ολοκληρωθεί, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία.
Το ζήτημα είναι να απεμπλακούμε από το αδιέξοδο που έχει προκαλέσει ο διχασμός.
Διότι αναφορικά με τον σταθμό Βενιζέλου τα έχουμε ακούσει όλα, εκτός από τις τεχνικές περιγραφές των λύσεων. Και γι' αυτό η κοινή γνώμη είναι μπερδεμένη.
Χρειαζομαστε μια τεχνική παρουσίαση και των δύο λύσεων με εχέγγυα αμεροληψίας κι ουδετερότητας. Με χρονοδιαγράμματα και κόστος, για να πληροφορηθούν οι πολίτες το πραγματικό διακυβευμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στην καθημερινότητά τους.
Ο μόνος τέτοιος φορέας στις σύγχρονες κοινωνίες είναι η επιστήμη. Δηλαδή το πανεπιστήμιο.
Ας πάρει την πρωτοβουλία ο πρύτανης ή κοσμήτορας της πολυτεχνικής να συστήσει μια τέτοια επιτροπή.
Πριν φέρουμε ξένους διαιτητές και για τον σταθμό Βενιζέλου...