Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις σειρές, οι κάλπες έχουν ανοίξει και ουσιαστικά… ο κύβος έχει ριφθεί, καθώς οι τελευταίοι ταλαντευόμενοι έχουν ήδη αποφασίσει αν εμφανιστούν στα εκλογικά κέντρα και ποιο ψηφοδέλτιο θα βάλουν στο φάκελό τους.
Είναι το τέλος μιας μακράς προεκλογικής περιόδου, που ευτυχώς- παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις- δεν συνοδεύτηκε από τα γνωστά από το παρελθόν πάθη κι έτσι δεν ζήσαμε ακραίες καταστάσεις. Ακόμη και στο κομμάτι της «μαύρης προπαγάνδας», των επικριτικών δηλαδή για τον αντίπαλο τηλεοπτικών σποτ και σκληρών δημοσιευμάτων, τα πράγματα δεν ξέφυγαν στο μη παρέκει.
Όχι πως γίναμε Ευρώπη, αλλά σε τούτην την προεκλογική περίοδο νιώθω πως κάναμε ένα μεγάλο βήμα απομάκρυνσης από το… κακό μας παρελθόν. Βλέπω αυτά που έχουν διαμειφθεί κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών στην Τουρκία και λέω: Θεέ μου από τι γλιτώσαμε…
Καλά φτάσαμε ως εδώ, αλλά αυτή η πορεία, θα πρέπει να συνεχιστεί.
Τέσσερις είναι οι μεγάλες διαφοροποιήσεις που απέμειναν σε μας, σε σύγκριση με αυτά που επικρατούν στις χώρες της δυτικής Ευρώπης.
Πρώτη, ότι εδώ τα κόμματα επιμένουν σε μια μανιχαϊστική λογική του καλού και του κακού, του φωτός και του σκότους, του αναμάρτητου και του αμαρτωλού, του σωστού και του λαθεμένου, του έντιμου και του λαμογιού, αποδίδοντας στους αντιπάλους του τις δεύτερες ιδιότητες και κρατώντας αποκλειστικά για τους ίδιους τις πρώτες. Το κάθε ελληνικό κόμμα θεωρεί δηλαδή αδιανόητο να υπάρχουν έστω ψήγματα των πρώτων ιδιοτήτων σε άλλο κόμμα, στα στελέχη και την ηγεσία τους.
Δεύτερη, ότι στην Ελλάδα επιμένουμε ακόμη να ετεροπροσδιοριζόμαστε και να επιλέγουμε με βάση τον φόβο αντί να διαλέγουμε αυτό που είναι πιο κοντά σε μας στα πιστεύω, τα συμφέροντά μας, την άποψή μας για το καλό της χώρας.
Ακούω πολλούς να λένε ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει ο Μητσοτάκης και περισσότερους να λένε ψηφίζω ΝΔ για να μην ξαναέρθει ο Τσίπρας. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως η επίκληση του φόβου για τον αντίπαλο και η επιδίωξη προσέλκυσης της λεγόμενης αρνητικής ψήφου, δεν γίνεται μόνον από τα χαμηλά στελέχη και τους… προπαγανδιστές, αλλά από τους πολιτικούς ηγέτες στις επίσημες ομιλίες τους.
Τρίτη διαφορά, ότι επιτρέπουμε στα κόμματά μας αντί να καταθέτουν προτάσεις και προγράμματα αντιμετώπισης προβλημάτων και βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών, να μεταφέρουν την συζήτηση σε ένα νεφέλωμα γενικών κι αόριστων υποσχέσεων, δίχως κοστολόγηση και οδικό χάρτη εφαρμογής. Έτσι, δεν ξέρουμε τι περιμένουμε από αυτόν που θα νικήσει ούτε τι χάνουμε επειδή έχασε εκείνος που έχασε.
Τέταρτη διαφορά, η παντελής απουσία κουλτούρας συνεργασιών και προγραμματικών συγκλίσεων συγγενών ή και διαφορετικών κομμάτων. Όλη η Ευρώπη έχει κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά εμείς εδώ επιμένουμε πως ενδεδειγμένες είναι μόνον οι αυτοδυναμίες, ασχέτως αν ταυτόχρονα επικρίνουμε με σφοδρότητα τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις εκτιμώντας πως σε αυτές ευδοκιμούν φαινόμενα άκρατου ρουσφετιού, ευνοιοκρατίας, κομματικοποίησης του κράτους, αυταρχισμού, αδιαφάνειας…
Θέλω να πιστεύω πως η πορεία… εξευρωπαϊσμού μας δεν θα ανακοπεί και πως σε κάθε επόμενη προεκλογική περίοδο, θα κάνουμε κι ένα ακόμη βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Μήπως και μπορέσουμε κάποτε να χαρούμε μια κοινωνία που ξέρει να συνδιαλέγεται, να επιβάλει συγκλίσεις, να ελέγχει ουσιαστικά, να επιλέγει για εκπροσώπους της όχι τους λαοπλάνους και χαρισματικούς δημεγέρτες, αλλά τους οραματιστές, τους αποτελεσματικούς, τους χρήσιμους.
Η ώρα της κάλπης, λοιπόν, έφτασε και στο παιχνίδι δεν έχουν μπει μονάχα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, οι πολίτες δηλαδή που από τις 7 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα θα κρίνουν με μία και μόνη κίνηση το μέλλον της χώρας, αλλά και άλλοι που δραστηριοποιούνται γύρω απ’ αυτούς.
Ο λόγος για τους δημοσκόπους αλλά και τις εταιρείες στοιχημάτων που καιρό τώρα μετράνε και ξαναμετράνε τις προθέσεις των ψηφοφόρων, επιχειρώντας να αποκωδικοποιήσουν το τι θα συμβεί το βράδυ της Κυριακής.
Οι πρώτοι βέβαια διαφέρουν από τους δεύτερους. Γιατί οι δημοσκόποι είναι πολιτικοί αναλυτές, σπουδαγμένοι και πλήρως καταρτισμένοι, ενώ οι μπουκμέικερς χρησιμοποιούν την τεχνολογία και τις δυνατότητες που αυτή δίνει ως προς τις αναλύσεις, αλλά και τα ευρήματα των πρώτων για να δώσουν τα δικά τους προγνωστικά, τα οποία όμως επηρεάζουν και τις τσέπες των θιασωτών-πελατών τους.
Οι δημοσκόποι, λοιπόν, έχουν αποφανθεί: η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτο κόμμα την Κυριακή με τις διαφορές από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ να κυμαίνονται ανάμεσα στο 5-7%.
Όμως, τι λένε οι στοιχηματικές, οι οποίες στην πράξη έχει αποδειχτεί πως ακριβώς επειδή χρησιμοποιούν πολλαπλούς παράγοντες για να βγάλουν αποδόσεις, συνήθως δεν πάνε... κουβά, σε αντίθεση με τους δημοσκόπους που στο παρελθόν πέρασαν πολύ δύσκολα, με αποτέλεσμα να έχουν απαξιωθεί σε μεγάλο βαθμό;
Πως η εκλογική μάχη θα είναι λίγο πιο σκληρή απ’ ό,τι δείχνουν τα γκάλοπ. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Παρασκευής η εκτίμηση βάσει των στοιχηματικών αποδόσεων των κορυφαίων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα δείχνει πως η Νέα Δημοκρατία θα κινηθεί γύρω στο 35%, ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει το 31%, ενώ το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται να ξεπερνά το 10%. Στα ίδια πάνω κάτω εκτιμούν οι μπουκμέικερς πως θα κινηθεί στην κάλπη το ΚΚΕ με ποσοστό λίγο άνω του 6%, η Ελληνική Λύση εμφανίζεται να συγκεντρώνει ποσοστό λίγο πάνω από 4%, ενώ το ΜέΡΑ25 λίγο κάτω από το 4%.
Όσο για την τελική διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την οποία υπάρχουν ειδικά στοιχήματα, αυτή σύμφωνα με τις αποδόσεις θα «κάτσει» γύρω στο 4,5%, ενώ ενδιαφέρον είναι το ποσοστό της αποχής, το οποίο ουσιαστικά και θα κρίνει τις εκλογές.
Βάσει αυτού και σύμφωνα πάντα με τις εταιρείες στοιχημάτων, γύρω στο 41% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δε θα προσέλθει στην κάλπη, κάτι που σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων και πολιτικών αναλυτών, θα επηρεάσει επί πραγματικού το αποτέλεσμα.
Στο σημείο αυτό, όμως θέλω να σταθώ λίγο παραπάνω και να πω σε κάθε τόνο πως είναι απαράδεκτο να συμβεί κάτι τέτοιο. Όσο και εάν ακούγεται τετριμμένο, ανήμερα της κορυφαίας στιγμής της δημοκρατίας, θα θυμίσω πως γι’ αυτή τη δημοκρατία και για το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε το μέλλον μας άλλοι έδωσαν τις ζωές τους, άλλοι υπέστησαν βασανιστήρια, άλλοι άφησαν τα καλύτερά τους χρόνια στα ξερονήσια, άλλοι πάλεψαν και παλεύουν κάθε μέρα από τα μετερίζια τους τα καθημερινά.
Και αν δεν σας πείθουν αυτά, πάρτε το πιο... πατριωτικά. Στη γειτονική μας Τουρκία που κατακρίνουμε ως αντιδημοκρατική, το 94% των ψηφοφόρων πήγε ακόμα και με φορείο στην κάλπη. Εμείς;
* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 21.05.2023