Αισθητική
#μένουμε_ασφαλείς και εμβολιαζόμαστε!
Όπως θα αντιληφθήκατε διαβάζοντας τον τίτλο του σημερινού Χρονικού φίλτατες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες ο επιφυλλιδογράφος της καρδιάς σας δεν πτοείται από τα θέματα τα μεγάλα και τα φιλοσοφικά και με προθυμία περισσή αναλαμβάνει να τα εκλαϊκεύσει για εσάς. Η Αισθητική λοιπόν που από τα μέσα του 18ου χάρις στο έργο του Γερμανού φιλόσοφου Αλεξάντερ Γκότλιεμπ Μπαουμανγκάρτεν παύει πια να αφορά μόνο στο ό,τι μπορεί να γίνει αισθητό με τις πέντε αισθήσεις μας, αυτό δηλαδή που ίσχυε για τους αρχαίους φιλοσόφους, και γίνεται ιδιαίτερος κλάδος της Φιλοσοφίας που ασχολείται με την γεύση ή την «αίσθηση» του κάλλους. Κι έτσι στα τέλη του 19ου αιώνα ο Νίτσε θα συνενώσει την Αισθητική με την Ηθική. Αλλά στις αρχές του 21ου αιώνα, στην πόλη μας, την όοομορφη Θεσσαλονίκη, που επιτέλους έχει τον εκλεπτυσμένο Δήμαρχο που της αξίζει, μετά τον αγροίκο, αγρότη κι έμπορο προκάτοχό του, οι λαμαρίνες που περιστοίχιζαν την πλατεία Ελευθερίας -αυτή την ανοιχτή πληγή στο κέντρο της πόλης και την μνήμη όσων επιμένουν να θυμούνται το τι συνέβη στην πόλη μας πριν 80 χρόνια, πόσο αναχρονιστικοί μπορούν να είναι ορισμένοι;- οι λαμαρίνες λοιπόν στην πλατεία Ελευθερίας προσέβαλαν την Αισθητική των εκλεπτυσμένων αστών που είμαστε εμείς οι Θεσσαλονικείς. Και ορθά πράττοντες τις αφαιρούμε, όχι για να κάνουμε πάρκο μνήμης κι αναψυχής, αλλά ένα μοντέρνο και υπερσύγχρονο και καλαίσθητο(;) δημοτικό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Διότι από πάρκα η πόλη είναι γεμάτη! Δεν τα απαριθμώ όλα επειδή η μισή σελίδα που ευγενικά με παραχωρεί η «ΜτΚ» κάθε εβδομάδα εδώ και πάνω από δυόμιση χρόνια δεν θα μας έφτανε. Ενδεικτικά σας αναφέρω το πάρκο της ΧΑΝΘ κι αυτό μπροστά από το Γ’ Σώμα Στρατού, πάρκα τεράστια, σωστοί πνεύμονες για την πόλη μας με τους 325.000 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011). Πέρα από τους λόγους αισθητικής είμαι σίγουρος ότι στην απόφαση του Δήμαρχου πρυτάνευσαν και λόγοι πρακτικοί. Στη Θεσσαλονίκη κυκλοφορούν καθημερινά περί τα 500.000 (πεντακόσιες χιλιάδες, καλά διαβάσατε) αυτοκίνητα, τουλάχιστον, κι όπως και να το κάνουμε ένα ακόμη πάρκινγκ με θέσεις για 150 (εκατόν πενήντα, καλά διαβάσατε) θα δώσει μια τεράστια ανάσα στην πόλη και θα λύσει το κυκλοφοριακό της πρόβλημα που εδώ και χρόνια χρονίζει κι όλο κι οξύνεται.
Βέβαια θα μου πείτε, και θα έχετε απόλυτο δίκιο, ότι τέτοιες μέρες που είμαστε με τις μεταλλάξεις «Δ» και «Ο» του κορονοϊού να έχουν σαρώσει, και να έχουμε ξεπεράσει από την αρχή της πανδημίας τις 21.500 νεκρούς και να οδεύουμε σταθερά και σίγουρα στις 22.000 νεκρούς, και τους αντιεμβολιαστές να διαδηλώνουν τις σκοταδιστικές απόψεις τους κάθε Κυριακή στον Λευκό Πύργου, τι μας ενδιαφέρει η Αισθητική του Δήμαρχου; Έτσι κι αλλιώς έχουμε απτά δείγματά της στην διαχείριση της Νέας Παραλίας και της προβλήτας Α στο λιμάνι, όπως και στον στολισμό και τον σχεδιασμό της μελλοντικής όψης της πλατείας Αριστοτέλους. Και θα σας απαντήσω, και είμαι σίγουρος ότι κι εγώ έχω δίκιο, ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με Αισθητική αλλά με σκόπιμη ενέργεια που αποσκοπεί στο να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη κάποια γεγονότα της Ιστορίας της πόλης μας που, όπως φαίνεται, ενοχλούν.
Κι όντως άκουσα κι εγώ την διαβεβαίωση του Δήμαρχου ότι η πλατεία Ελευθερίας έγινε πάρκινγκ «προσωρινά». Με κοντά εβδομήντα χρόνια πολίτης του Ελληνικού κράτους και κάτοικος Θεσσαλονίκης, ένα πράγμα μόνο έχω μάθει, αλλά τουλάχιστον το έμαθα καλά: «Τίποτε το Οριστικότερο του Προσωρινού».
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16.01.2022
