Δεκατέσσερα χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2004, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος αποτίει φόρο τιμής στον μακαριστό προκάτοχό του Πέτρο, που χάθηκε στο μοιραίο Σινούκ με την συνοδεία του

«Η Αλεξάνδρεια μνημονεύει και ευγνωμονεί», είναι ο τίτλος του κειμένου που υπογράφει σήμερα ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος, που ανακοίνωσε μέσα από την ιστοσελίδα του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου, αποτίοντας φόρο τιμής στον μακαριστό προκάτοχό του Πατριάρχη Πέτρο που μαζί με την συνοδεία του χάθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2004, με το μοιραίο Σινούκ, που κατέληξε στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, τρία λεπτά πριν προλάβει να προσγειωθεί στο Περιβόλι της Παναγιάς, το Άγιον Όρος.

Μιλώντας στο τρισάγιο που ετέλεσε στην ιστορική Μονή του Αγίου Σάββα Αλεξανδρείας, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος ανέφερε ότι «πριν από δεκατέσσερα ακριβώς χρόνια, την ενδεκάτη Σεπτεμβρίου του 2004, αναχώρησαν για τη Βασιλεία του Θεού δικοί μας άνθρωποι, οι οποίοι υπηρέτησαν με αυταπάρνηση και αγάπη το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας: ο μακαριστός προκάτοχός μου Πατριάρχης Πέτρος ο Ζ΄, ο Πηλουσίου Ειρηναίος, ο Καρθαγένης Χρυσόστομος, ο Μαδαγασκάρης Νεκτάριος, οι Αρχιμανδρίτες Αρσένιος και Καλλίστρατος, ο Αρχιδιάκονος Νεκτάριος».

Μάλιστα, κάνοντας ειδική αναφορά στον προκάτοχό του, ο Πατριάρχης Θεόδωρος τόνισε ότι «ο αοίδιμος Πατριάρχης Πέτρος υπήρξε συνεχιστής μεγάλων Πατριαρχών, στην Αποστολική διαδοχή του Θρόνου του Αγίου Μάρκου. Στα επτά καρποφόρα έτη της Πατριαρχίας του, εργάστηκε ακατάπαυστα για την διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος στην Αφρικανική ήπειρο, χειροτονώντας νέους Αρχιερείς και δημιουργώντας νέες ελπιδοφόρες προοπτικές στην ιεραποστολή. Μέσα στα πολλά έργα του, στο σύντομο διάστημα παραμονής του στο Θρόνο, ξεκίνησε τις ανακαινιστικές εργασίες του Πατριαρχικού Μεγάρου, της Μονής του Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας, της Πατριαρχικής Επιτροπείας Καΐρου και της Μονής του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου».

Ο Πατριάρχης Θεόδωρος αναφέρεται και στην υπόλοιπη τιμία συνοδεία του μακαριστού Πέτρου που χάθηκε με το μοιραίο Σινούκ:

«Ο Πηλουσίου Ειρηναίος, ένας μεγάλος Ιεράρχης με πολλά τάλαντα και ξεχωριστά χαρίσματα, προσέφερε τον εαυτό του στη διακονία της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου μας. Ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής Αφρικής και η Κένυα οφείλουν την γνωριμία τους με την Ορθοδοξία στον ακάματο ποιμένα, μακαριστό Ειρηναίο. Εάν υπάρχει μια πνοή Ορθόδοξης πίστης και ζωής σε αυτά τα μέρη, οφείλεται σε αυτόν.

Ο Καρθαγένης Χρυσόστομος υπήρξε μεγάλος αγωνιστής για τα δίκαια του Θρόνου του Αγίου Μάρκου και ήξερε όσο λίγοι να μάχεται δυναμικά γι’ αυτά. Διέθετε παρρησία, τεράστια ψυχική δύναμη και είχε έναν μοναδικό τρόπο να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες, σε χαλεπούς καιρούς.

Ο Μαδαγασκάρης Νεκτάριος, ο αγαθός λευίτης του Θεού, θεμελίωσε και εργάστηκε αδιάκοπα για το Ευαγγέλιο του Χριστού, στην ταλαιπωρημένη από την ανέχεια Μαδαγασκάρη. Εάν υπάρχει η Ορθοδοξία εκεί, οφείλεται σε αυτόν. Η Παναγία κράτησε το σώμα του κοντά Της, πλάι στο Περιβόλι Της, στα γαλάζια νερά του Άθωνα, ανταποδίδοντας την αγάπη του γι’ Αυτήν. Πάνω απ’ όλα υπήρξε καλός μοναχός, γι’ αυτό η Βασίλισσα του Αγίου Όρους, η Κυρία Θεοτόκος, θέλησε να μείνει κοντά Της.

Ο Διάκονος Νεκτάριος, οι πατέρες Καλλίστρατος κι Αρσένιος, οι συνοδοί του Πατριάρχου και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, των οποίων τα ονόματα ας θυμηθεί ο Κύριος στη Βασιλεία Του. Τους ευχαριστούμε όλους με ευγνωμοσύνη για όσα προσέφεραν στην Εκκλησία, δεν τους λησμονούμε ποτέ στις προσευχές μας, πιστεύοντας ότι ο Θεός της Αγάπης και του Ελέους θα τους αναπαύσει «ἐν κόλποις Ἀβραάμ, Ἰσάακ καὶ Ἰακώβ». Εμείς δε, «οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι», ας έχουμε κουράγιο και δύναμη, συνεχίζοντας το έργο της διακονίας του Ευαγγελίου στη Μαύρη Ήπειρο, η οποία θα αποτελέσει την ελπίδα του μέλλοντος της ανθρωπότητας».

«Η θύμιση αυτών των ανθρώπων σήμερα, είναι έκφραση ειλικρινούς ευγνωμοσύνης για το έργο και την προσφορά τους. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους», κατέληξε ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ