Του Αλέξη Δερμεντζόγλου

Πληθωρική η παρουσία των ελληνικών μικρού μήκους φιλμ, μια και τη φετινή χρονιά η συμμετοχή έφτασε στα 67. Είναι γενικά αποδεκτό πως δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τα πενήντα. Τα γενικά συμπεράσματα οδηγούν σε περασμένες χρονιές. Δηλαδή οι ποιοτικοί συσχετισμοί παραμένουν περίπου οι ίδιοι. Το ένα τέταρτο περίπου των εθνικών φιλμ είναι καλό έως πολύ καλό, το άλλο τέταρτο στην περιοχή του συμπαθούς και αξιοπρεπούς, ενώ υπάρχουν και φιλμικές ιστορίες που απέτυχαν αισθητικά και εννοιολογικά. Κλασικά τα πολύ καλά κομμάτια είναι επτά με δέκα. Παράλληλα και φέτος φαίνεται η διαφορά κινηματογραφικής παιδείας σχολών του εξωτερικού με των ελληνικών. Έτσι οι Έλληνες της διασποράς υπέγραψαν και φέτος, σε γενικές γραμμές, ταινίες τεχνικά εξαίρετες αλλά και με πολλή άποψη. Θεματολογικά, πλην λίγων εξαιρέσεων, η οικονομική κρίση εξαφανίζεται και από τα σενάρια. Ωστόσο, λογικά, οι ιστορίες μετατοπίζονται στην καταγραφή της μεγάλης μοναξιάς, της απομόνωσης, της αδυναμίας επικοινωνίας, της αναζήτησης του χαμένου χρόνου, συγχρόνως και του παρελθόντος, των προβλημάτων στις σχέσεις. Ακόμα επίμαχα θέματα, όπως το μπούλιγκ, ο βιασμός, έρχονται σε φως με τολμηρές προτάσεις. Μία ιδιαίτερη κατηγορία είναι οι «μαύρες», δηλαδή οι πεσιμιστικές, ταινίες που καταγράφουν το θέμα τους είτε σουρεαλιστικά είτε με υπόγειο τρόπο, αγγίζοντας τα όρια της διερεύνησης του ίδιου του θανάτου. Ακόμα παρατηρούνται φιλμ ενδοσκοπήσεων, οδοιπορικά συνείδησης και δύσκολης αποδοχής του τέλους της ζωής, πρώτο στάδιο για την ωρίμανση που κάποτε προτείνεται και ως μία προοπτική μετεξέλιξης μέσα στη διείσδυση των καταστάσεων του βίου.

Σε άλλα φιλμ προωθούνται οι προτάσεις για δυναμική και τολμηρή αντιμετώπιση κρίσιμων θεμάτων ή αντιμετώπισης διλημμάτων και η παγίωση ενός υπεύθυνου τρόπου ζωής.

Ορισμένες μικρού μήκους ταινίες αποτελούν ασκήσεις ύφους και αφήγησης για το πέρασμα στα μεγάλου μήκους φιλμ. Ως εκ τούτου, κάποιες απ’ αυτές διαθέτουν μια έλλειψη δομικής ισορροπίας με τελική λειτουργία του καλογυρισμένου ανέκδοτου.

Και φυσικά και φέτος συνεχίζεται και η αισθητική κατασκευαστική άνοδος (κινηματογράφηση, φωτογραφία, δυναμικό μοντάζ, λειτουργική επιλογή χώρων, καλοί ηθοποιοί).

Για να ολοκληρωθούν σπουδαία σύνολα, απαιτείται παιδεία και εμπειρία εφάμιλλη ξένων χωρών. Για την ώρα το ζητούμενο είναι η σταδιακή άνοδος, όποτε κι αν έρθει αυτή.

Το να γράφεις για σινεμά δεν είναι στατιστικά στοιχεία αλλά πάθος αναζήτησης. Δεν λέει τίποτα, αλλά μπορεί να τα περιέχει όλα, ο όρος αναζήτηση.