ΑΠΟΨΕΙΣ

Όταν επισκέπτεσαι το ίδιο μέρος πολλές φορές ποτέ δεν είναι ίδιο. Αυτά που ψάχνεις να ξαναβρείς δεν τα βρίσκεις και βρίσκεις άλλα.

Έχω πάει στην Τήνο τρεις φορές. Η πρώτη ήταν για ένα τάμα πριν από 25 χρόνια. Πήγα με μία φίλη μου με έπιασε στο λιμάνι μόλις φτάσαμε ένας άντρας που είχε ενοικιαζόμενα δωμάτια εκεί και μου είπε «Είσαι δημοσιογράφος, ε; Γράψε για την Τήνο και θα σε γυρίσω σε όλα τα χωριά». Και το έκανε. Μας πήγε στην Παναγιά ανάψαμε τη λαμπάδα και μετά, με το αυτοκίνητό του, μας πήγε σε όλα τα μαγικά ορεινά χωριά από τα οποία εγώ περιέργως θυμόμουν μία πέτρινη βρύση έξω από την Καλλονή. Ο άνθρωπος λάτρευε το νησί, μας είπε τις ιστορίες πίσω από όλα τα τάματα και όλα τα προβλήματα της τουριστικής σεζόν.

Η δεύτερη φορά ήταν πριν από τρία χρόνια. Πήγα πολύ προβληματισμένη για διάφορα προσωπικά μου θέματα, λάτρεψα τα χωριά, ιδιαίτερα την Καρδιανή και τα Υστέρνια. Στο Βολάξ μπήκα σ’ ένα εργαστήριο καλαθοπλεχτικής, όπου ο μπαμπάς έπλεκε καλάθια μαζί με την κόρη του που ήταν ΑμεΑ. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και οι δυο τους μαζί με τη μαμά έβλεπαν ΕΡΤ3. Με γνώρισαν, πιάσαμε κουβέντα, ενώ γύρω μας έτρεχαν τα εγγόνια τους και τα κυνηγούσε η νύφη τους από τη Σερβία.

Η τρίτη φορά ήταν φέτος και ήταν και για ένα διπλό τάμα. Και ήταν άκρως επεισοδιακή. Στο πήγαινε ταξιδέψαμε μαζί με την σύζυγο ενός πρώην πρωθυπουργού. Πιο προσηνής και αληθινή από ποτέ, μας μιλούσε για το αγαπημένο της νησί, που δεν ήταν η Τήνος και μας έλεγε ότι από τότε που το αγαπημένο τους ξενοδοχείο σε αυτό το νησί, που δεν είχε ρεύμα έκλεισε και μετατράπηκε σ’ ένα άλλο πολυτελές κατάλυμα, δεν ξαναπήγε στο νησί γιατί πληγωνόταν.

Στο Βολάξ ξαναμπήκα στο εργαστήριο καλαθοπλεκτικής και ήταν μόνο η κυρία. Το κοριτσάκι στο αναπηρικό αμαξίδιο έλειπε. Μετά από λίγα λεπτά η κυρία με γνώρισε και μου είπε πως το κοριτσάκι πέρασε μεγάλη περιπέτεια με τον κορονοϊό, νοσηλεύτηκε και τώρα πρόσφατα επέστρεψε στο σπίτι. Όσο για τον σύζυγο και αυτός άρρωστος. Πόνεσε η ψυχή μου. Μόνο η Σέρβα νύφη ήταν εκεί με τα δύο παιδάκια που είχαν μεγαλώσει και είχαν ομορφύνει.

Στην Αγάπη αυτή τη φορά δεν είδαμε τους περιστεριώνες. Είδαμε όμως μία εκπληκτική έκθεση στο πρώην δημοτικό σχολείο με μουσική από το Μαέστρο. Μαγική στιγμή.

Στη Μονή των Ουρσουλίνων δεν είδαμε πάλι τη Μονή αλλά είδαμε το νέο μουσείο των Ιησουιτών. Ο εθελοντής που το συντηρεί, μας είπε να ανέβουμε στο Ξωμβούργο. Ανεβήκαμε λοιπόν στην τέταρτη πιο ψηλή κορυφή της Τήνου και είδαμε όλο το νησί.

Στο Μουσείο του Τσόκλη ο ίδιος μας εξήγησε πώς κάποια στιγμή μέσα στη ζωή όλα αποκτούν νόημα. Ετοιμάζει μία εξαιρετική έκθεση.

Στην Παναγιά ανέβασα τις δύο λαμπάδες που αγόρασα, ενώ δύο γυναίκες ανέβαιναν με τα γόνατα. Όταν έφτασα οι λαμπάδες μου είχαν λυγίσει και ήταν αδύνατο να τις κρατήσω αναμμένες. Αγχώθηκα αλλά ευτυχώς μου έδωσαν άλλες δύο. Άναψα κεράκια και για όσους αγαπώ. Έφυγα αλλά μετά ξανα-αχγώθηκα ότι επειδή δεν άφησα ξανά χρήματα δεν μετράει το τάμα. Τηλεφώνησα σε μία συνάδελφο που τα ξέρει και μου είπε ότι δεν πειράζει.

Στον γυρισμό ταξιδέψαμε με έναν καινούριο πρόεδρο κόμματος. Σίγουρα δεν ήταν όπως νόμιζα ότι θα είναι.

Υ.Γ. Όταν ξαναπηγαίνεις στα ίδια μέρη καταλαβαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου.