ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μετά από τρεις κρίσεις, τα Λαδάδικα αντέχουν ακόμα! (Φωτ.)

Είναι από τις ιστορικότερες συνοικίες του κέντρου της Θεσσαλονίκης

 03/06/2020 22:18

Μετά από τρεις κρίσεις, τα Λαδάδικα αντέχουν ακόμα! (Φωτ.)

Toυ Ηλία Νικολαΐδη 

Τα Λαδάδικα είναι από τις ιστορικότερες συνοικίες του κέντρου της Θεσσαλονίκης και σίγουρα μια από τις πλέον δημοφιλέστρες επιλογές όπου θα συναντήσεις μια άρτια σύνδεση της Θεσσαλονίκης του σήμερα και μιας ρομαντικότερης εποχής του παρελθόντος.

Η περιοχή χωρίζεται σε δυο μέρη. Τα ιστορικά Λαδάδικα οριοθετούνται από τις οδούς “Ί. Δραγούμη”, “Τσιμισκή”, “Σαλαμίνος” και “Ναυάρχου Κουντουριώτου”ενώ τα Άνω Λαδάδικα έχουν σχηματιστεί άνωθεν της Τσιμισκή. Πήρε το όνομα της από το εμπόριο λαδιού που γινόταν στην περιοχή -κυρίως ελαιολάδου-, ενώ ήταν μεγάλο οικονομικό κέντρο και παλαιά εβραϊκή συνοικία στο παρελθόν. 

Από το 1985 τα Λαδάδικα ανακηρύχτηκαν ως περιοχή με πολιτιστική αξία από το υπουργείο Πολιτισμού. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί τεράστιο πόλο έλξης για τουρίστες και μη, λόγω των πολλών επιλογών διασκέδασης και αναψυχής που υπάρχουν στην περιοχή αλλά και του απαράμιλλου διακόσμου και αίγλης που διαθέτει, που μπορούν να ταξιδέψουν τον καθένα. 

Όμως, δεν ήταν όλα πάντα ρόδινα στην γνωστή περιοχή της Θεσσαλονίκης, καθώς τα Λαδάδικα έχουν περάσει πολλές φουρτούνες και κρίσεις, από τις οποίες πολλές επιχειρήσεις έχουν αντέξει μέχρι και σήμερα. «Το 1991, όταν ανοίξαμε εμείς, είχαν διαφορετική μορφή τα Λαδάδικα. Πιο πολύ εστίαζαν στην διασκέδαση και στο φαγητό. Βέβαια είχαν απομείνει κάποιο λαδέμποροι. Συνυπήρχαμε μαζί τους για τουλάχιστον για 7-8 χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90'» αναφέρει η Φιλιώ Λουμάκου, ιδιοκτήτρια εστιατορίου. «Τα πρωινά υπήρχε πολύ ένταση και μεγάλες εμπορικές συναλλαγές. Εκείνη την εποχή, τα εστιατόρια μονοπωλούσαν το Σαββατόβραδο, δεν υπήρχαν clubs ,ήταν κυρίως εστιατόρια και μπαράκια. Αρχικά ερχόντουσαν μόνο οικογένειες και έπειτα οι νέοι» θυμάται η κ. Λουμάκου. 

Η πρώτη κρίση στα Λαδάδικα, σύμφωνα με την Φιλιώ Λουμάκου, ήρθε το 2002 και διήρκεσε έως το 2008. Την περίοδο αυτή, ο κόσμος είχε πάψει να επισκέπτεται την περιοχή και πολλά μαγαζιά έκλεισαν. «Φτάσαμε στην κρίση των Λαδάδικων επειδή ήταν λίγο άναρχη η κατάσταση, δεν είχαμε σωστές μεταξύ μας σχέσεις τα μαγαζιά, ενώ μεγάλο πρόβλημα ήταν και η ηχορύπανση» δηλώνει η ιδιοκτήτρια εστιατορίου. 

Η οικονομική κρίση, λίγα χρόνια αργότερα, επηρέασε εκ νέου τα Λαδάδικα. Ωστόσο, για ακόμη μια φορά την ξεπέρασαν και η περιοχή ξανά γεννήθηκε, αποτελώντας μια νέα «πρόταση» και πάλι στην πόλη. «Η Κατούνη ήταν πάντα οδός με πολλά εστιατόρια. Πριν λίγα χρόνια ήταν σχετικά πιο ήσυχη και μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μόνο 4-5 μαγαζιά. Πλέον έχουν ανοίξει πολλά περισσότερα και μάλιστα με διαφορετικές κουζίνες. Αυτό είναι πολύ θετικό, διότι κρατάει ζωντανή την εικόνα των Λαδάδικων» αναφέρει Γιώτα Γιαπουτζή υπεύθυνη σε ιρλανδική παμπ, που άνοιξε το 2015.«Τα Λαδάδικα αναγκάστηκαν να εκσυγχρονιστούν κατά κάποιο τρόπο, ωστόσο προσπαθούμε να κρατήσουμε τον παλιό αέρα της περιοχής, προσπαθούν δηλαδή όλοι οι επιχειρηματίες να κρατήσουν αναλλοίωτη την ιστορία των κτηρίων» σημειώνει. «

 «Τα Λαδάδικα πάντα τα αγαπούσε ο κόσμος. Όταν ξεκινήσαμε υπήρχε μόνο εγχώριος τουρισμός, τα τελευταία 5 χρόνια περίπου υπολογίζουμε πολύ στους ξένους τουρίστες. Βοηθάει ίσως γιατί είναι πιο νοικοκυρεμένα τώρα τα πράγματα» σχολιάζει η κ. Λουμάκου. 

Η τελευταία κρίση που βιώνουν τα Λαδάδικα, είναι αυτή του κορονοϊού. Αλλά όχι μόνο φαίνεται να βγαίνουν ακλόνητα, δείχνουν να αναπροσαρμόζονται και να συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου.  «Εμάς προσωπικά ο κορονοϊός μας χτύπησε σε πολύ κακό χρονικό σημείο, κλείσαμε Παρασκευή 13 Μαρτίου και 17 Μαρτίου είχαμε την μεγαλύτερη γιορτή των Ιρλανδών, το St.Patrick's day, που είναι  η πιο δυνατή μας μέρα, αυτό και μόνο μας γονάτισε, είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες και όλα πήγαν στράφι. Μειώσαμε λίγο το μενού μας έτσι ώστε να μπορέσουμε λίγο να μειώσουμε το κόστος και να επανέλθουμε σιγά σιγά , χωρίς ωστόσο να μειώσουμε την ποιότητα ή τα προϊόντα που μας χαρακτηρίζουν και αγαπά ο κόσμος διότι, αν δεν το κάναμε θα περιμέναμε κλειστοί» λέει η κ. Γιαπούτζη.

Ωστόσο, δεν είναι λίγα κλαμπς που μετέτρεψαν τους χώρους τους σε καφέ, για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, ενώ ταράτσες που λειτουργούν ως κοκτέιλ μπαρς, έχουν μετατραπεί σε κλαμπς που παίζουν μουσική μέχρι το πρωί. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πανδημίας. 

ladadika-06.jpg
ladadika-05.jpg
ladadika-04.jpg
ladadika-03.jpg
ladadika-01.jpg

Toυ Ηλία Νικολαΐδη 

Τα Λαδάδικα είναι από τις ιστορικότερες συνοικίες του κέντρου της Θεσσαλονίκης και σίγουρα μια από τις πλέον δημοφιλέστρες επιλογές όπου θα συναντήσεις μια άρτια σύνδεση της Θεσσαλονίκης του σήμερα και μιας ρομαντικότερης εποχής του παρελθόντος.

Η περιοχή χωρίζεται σε δυο μέρη. Τα ιστορικά Λαδάδικα οριοθετούνται από τις οδούς “Ί. Δραγούμη”, “Τσιμισκή”, “Σαλαμίνος” και “Ναυάρχου Κουντουριώτου”ενώ τα Άνω Λαδάδικα έχουν σχηματιστεί άνωθεν της Τσιμισκή. Πήρε το όνομα της από το εμπόριο λαδιού που γινόταν στην περιοχή -κυρίως ελαιολάδου-, ενώ ήταν μεγάλο οικονομικό κέντρο και παλαιά εβραϊκή συνοικία στο παρελθόν. 

Από το 1985 τα Λαδάδικα ανακηρύχτηκαν ως περιοχή με πολιτιστική αξία από το υπουργείο Πολιτισμού. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί τεράστιο πόλο έλξης για τουρίστες και μη, λόγω των πολλών επιλογών διασκέδασης και αναψυχής που υπάρχουν στην περιοχή αλλά και του απαράμιλλου διακόσμου και αίγλης που διαθέτει, που μπορούν να ταξιδέψουν τον καθένα. 

Όμως, δεν ήταν όλα πάντα ρόδινα στην γνωστή περιοχή της Θεσσαλονίκης, καθώς τα Λαδάδικα έχουν περάσει πολλές φουρτούνες και κρίσεις, από τις οποίες πολλές επιχειρήσεις έχουν αντέξει μέχρι και σήμερα. «Το 1991, όταν ανοίξαμε εμείς, είχαν διαφορετική μορφή τα Λαδάδικα. Πιο πολύ εστίαζαν στην διασκέδαση και στο φαγητό. Βέβαια είχαν απομείνει κάποιο λαδέμποροι. Συνυπήρχαμε μαζί τους για τουλάχιστον για 7-8 χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90'» αναφέρει η Φιλιώ Λουμάκου, ιδιοκτήτρια εστιατορίου. «Τα πρωινά υπήρχε πολύ ένταση και μεγάλες εμπορικές συναλλαγές. Εκείνη την εποχή, τα εστιατόρια μονοπωλούσαν το Σαββατόβραδο, δεν υπήρχαν clubs ,ήταν κυρίως εστιατόρια και μπαράκια. Αρχικά ερχόντουσαν μόνο οικογένειες και έπειτα οι νέοι» θυμάται η κ. Λουμάκου. 

Η πρώτη κρίση στα Λαδάδικα, σύμφωνα με την Φιλιώ Λουμάκου, ήρθε το 2002 και διήρκεσε έως το 2008. Την περίοδο αυτή, ο κόσμος είχε πάψει να επισκέπτεται την περιοχή και πολλά μαγαζιά έκλεισαν. «Φτάσαμε στην κρίση των Λαδάδικων επειδή ήταν λίγο άναρχη η κατάσταση, δεν είχαμε σωστές μεταξύ μας σχέσεις τα μαγαζιά, ενώ μεγάλο πρόβλημα ήταν και η ηχορύπανση» δηλώνει η ιδιοκτήτρια εστιατορίου. 

Η οικονομική κρίση, λίγα χρόνια αργότερα, επηρέασε εκ νέου τα Λαδάδικα. Ωστόσο, για ακόμη μια φορά την ξεπέρασαν και η περιοχή ξανά γεννήθηκε, αποτελώντας μια νέα «πρόταση» και πάλι στην πόλη. «Η Κατούνη ήταν πάντα οδός με πολλά εστιατόρια. Πριν λίγα χρόνια ήταν σχετικά πιο ήσυχη και μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μόνο 4-5 μαγαζιά. Πλέον έχουν ανοίξει πολλά περισσότερα και μάλιστα με διαφορετικές κουζίνες. Αυτό είναι πολύ θετικό, διότι κρατάει ζωντανή την εικόνα των Λαδάδικων» αναφέρει Γιώτα Γιαπουτζή υπεύθυνη σε ιρλανδική παμπ, που άνοιξε το 2015.«Τα Λαδάδικα αναγκάστηκαν να εκσυγχρονιστούν κατά κάποιο τρόπο, ωστόσο προσπαθούμε να κρατήσουμε τον παλιό αέρα της περιοχής, προσπαθούν δηλαδή όλοι οι επιχειρηματίες να κρατήσουν αναλλοίωτη την ιστορία των κτηρίων» σημειώνει. «

 «Τα Λαδάδικα πάντα τα αγαπούσε ο κόσμος. Όταν ξεκινήσαμε υπήρχε μόνο εγχώριος τουρισμός, τα τελευταία 5 χρόνια περίπου υπολογίζουμε πολύ στους ξένους τουρίστες. Βοηθάει ίσως γιατί είναι πιο νοικοκυρεμένα τώρα τα πράγματα» σχολιάζει η κ. Λουμάκου. 

Η τελευταία κρίση που βιώνουν τα Λαδάδικα, είναι αυτή του κορονοϊού. Αλλά όχι μόνο φαίνεται να βγαίνουν ακλόνητα, δείχνουν να αναπροσαρμόζονται και να συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου.  «Εμάς προσωπικά ο κορονοϊός μας χτύπησε σε πολύ κακό χρονικό σημείο, κλείσαμε Παρασκευή 13 Μαρτίου και 17 Μαρτίου είχαμε την μεγαλύτερη γιορτή των Ιρλανδών, το St.Patrick's day, που είναι  η πιο δυνατή μας μέρα, αυτό και μόνο μας γονάτισε, είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες και όλα πήγαν στράφι. Μειώσαμε λίγο το μενού μας έτσι ώστε να μπορέσουμε λίγο να μειώσουμε το κόστος και να επανέλθουμε σιγά σιγά , χωρίς ωστόσο να μειώσουμε την ποιότητα ή τα προϊόντα που μας χαρακτηρίζουν και αγαπά ο κόσμος διότι, αν δεν το κάναμε θα περιμέναμε κλειστοί» λέει η κ. Γιαπούτζη.

Ωστόσο, δεν είναι λίγα κλαμπς που μετέτρεψαν τους χώρους τους σε καφέ, για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, ενώ ταράτσες που λειτουργούν ως κοκτέιλ μπαρς, έχουν μετατραπεί σε κλαμπς που παίζουν μουσική μέχρι το πρωί. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πανδημίας. 

ladadika-06.jpg
ladadika-05.jpg
ladadika-04.jpg
ladadika-03.jpg
ladadika-01.jpg

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία