ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

21o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ήταν κάποτε στο Χόλιγουντ

Παρουσίαση της ταινίας του Νίκου Θεοδοσίου η οποία προβάλλεται στο πλαίσιο της διοργάνωσης

 02/03/2019 10:00

21o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ήταν κάποτε στο Χόλιγουντ

Αλέξης Δερμεντζόγλου

Αλέξης Δερμεντζόγλου

Το 2003 ο αμερικανός Τζακ Πιρς που είχε πεθάνει το 1968 πήρε δίκαια – και κατόπιν εορτής- το βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Μακιγιέρ και Ειδικών Εφέ. Πράγματι, τη δεκαετία του ’60 στη χρυσή εποχή, του φανταστικού (λόγω κρίσης) δουλεύοντας στη Universal ήταν σ’ όλες τις κορυφαίες ταινίες του Μπράουνινγκ και άλλων που άφησαν εποχή. Ποιος γνωρίζει όμως πως ο Πιρς ήταν καθαρόαιμος Έλληνας που γεννήθηκε στο Βάλτετσι και μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Και το όνομα αυτού… Γιάννης Πίκουλας!

Αυτή είναι μόνο μια περίπτωση που καταγράφει το πολύ διεισδυτικό και φροντισμένο ντοκιμαντέρ του Νίκου Θεοδοσίου «Έλληνες του Χόλιγουντ» όπου η επιμέλεια του γνωστού Φώντα Λάδη είναι πολύ καλή. Μεταξύ των πολλών Ελλήνων που τα πήγαν πολύ καλά στο Χόλιγουντ (ως ηθοποιοί και παραγωγοί ακόμα) έχουμε την περίπτωση δύο αδελφών, Γιώργου και Πέτρου Ρηγάκου που έπαιξαν σε πολλά φιλμ.

Βασικό ρόλο σε όλα αυτά είχε η γνωστή σταρ Μαίρη Πίκφορντ που έκαμε επιλογές και προτάσεις. Οι Έλληνες ηθοποιοί έπαιξαν σε ταινίες με τις υπογραφές των Σεσίλ Ντε Μιλ, Φρανκ Μπορζειζ, Ορσον Γουέλς, Χάουαρντ Χοκς και άλλους γνωστούς δημιουργούς.

Το να παίζεις σε φιλμ επιπέδου όπως «Ο πολίτης Κέιν», «Scarface» και αλλού είναι σπουδαία επίδοση. Η έρευνα είναι εξονυχιστική. Βλέπουμε αποσπάσματα από πολλές ταινίες, βασικά του «βωβού» κινηματογράφου αλλά μαθαίνουμε και μερικά δυσάρεστα που γίνονται πχ πως μια ωραία ελληνίδα στάρλετ (ας μην αναφέρω όνομα) διετέλεσε και χαφιές της αστυνομίας για τις δραστηριότητες των αριστερών συνδικαλιστών.

Η ταινία μου άρεσε ιδίως γιατί αποφεύγει την κλασική διαδοχική παράθεση συνεντεύξεων και επιλέγει σωστά τη ροή αποσπασμάτων από  «βουβές» και άλλες ταινίες. Διαθέτει μια εξονυχιστική έρευνα, παράλληλα είναι και ψυχαγωγική. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται μεν στο παρελθόν αλλά μας ενδιαφέρει γιατί κομίζει γνώση, πληροφορίες και άγνωστες λεπτομέρειες μιας σχεδόν ανεξερεύνητης ελληνικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ. Ο Μπεζιρίδης δεν αναφέρεται ίσως λόγω της αρμένικης καταγωγής του. Συνιστώ την ταινία γιατί μεταφέρει γνώση και χρήσιμα στοιχεία. Σκηνοθετικά βέβαια είναι συμβατική, με ικανοποιητικό όμως μοντάζ.

Αλέξης Δερμεντζόγλου

Το 2003 ο αμερικανός Τζακ Πιρς που είχε πεθάνει το 1968 πήρε δίκαια – και κατόπιν εορτής- το βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Μακιγιέρ και Ειδικών Εφέ. Πράγματι, τη δεκαετία του ’60 στη χρυσή εποχή, του φανταστικού (λόγω κρίσης) δουλεύοντας στη Universal ήταν σ’ όλες τις κορυφαίες ταινίες του Μπράουνινγκ και άλλων που άφησαν εποχή. Ποιος γνωρίζει όμως πως ο Πιρς ήταν καθαρόαιμος Έλληνας που γεννήθηκε στο Βάλτετσι και μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Και το όνομα αυτού… Γιάννης Πίκουλας!

Αυτή είναι μόνο μια περίπτωση που καταγράφει το πολύ διεισδυτικό και φροντισμένο ντοκιμαντέρ του Νίκου Θεοδοσίου «Έλληνες του Χόλιγουντ» όπου η επιμέλεια του γνωστού Φώντα Λάδη είναι πολύ καλή. Μεταξύ των πολλών Ελλήνων που τα πήγαν πολύ καλά στο Χόλιγουντ (ως ηθοποιοί και παραγωγοί ακόμα) έχουμε την περίπτωση δύο αδελφών, Γιώργου και Πέτρου Ρηγάκου που έπαιξαν σε πολλά φιλμ.

Βασικό ρόλο σε όλα αυτά είχε η γνωστή σταρ Μαίρη Πίκφορντ που έκαμε επιλογές και προτάσεις. Οι Έλληνες ηθοποιοί έπαιξαν σε ταινίες με τις υπογραφές των Σεσίλ Ντε Μιλ, Φρανκ Μπορζειζ, Ορσον Γουέλς, Χάουαρντ Χοκς και άλλους γνωστούς δημιουργούς.

Το να παίζεις σε φιλμ επιπέδου όπως «Ο πολίτης Κέιν», «Scarface» και αλλού είναι σπουδαία επίδοση. Η έρευνα είναι εξονυχιστική. Βλέπουμε αποσπάσματα από πολλές ταινίες, βασικά του «βωβού» κινηματογράφου αλλά μαθαίνουμε και μερικά δυσάρεστα που γίνονται πχ πως μια ωραία ελληνίδα στάρλετ (ας μην αναφέρω όνομα) διετέλεσε και χαφιές της αστυνομίας για τις δραστηριότητες των αριστερών συνδικαλιστών.

Η ταινία μου άρεσε ιδίως γιατί αποφεύγει την κλασική διαδοχική παράθεση συνεντεύξεων και επιλέγει σωστά τη ροή αποσπασμάτων από  «βουβές» και άλλες ταινίες. Διαθέτει μια εξονυχιστική έρευνα, παράλληλα είναι και ψυχαγωγική. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται μεν στο παρελθόν αλλά μας ενδιαφέρει γιατί κομίζει γνώση, πληροφορίες και άγνωστες λεπτομέρειες μιας σχεδόν ανεξερεύνητης ελληνικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ. Ο Μπεζιρίδης δεν αναφέρεται ίσως λόγω της αρμένικης καταγωγής του. Συνιστώ την ταινία γιατί μεταφέρει γνώση και χρήσιμα στοιχεία. Σκηνοθετικά βέβαια είναι συμβατική, με ικανοποιητικό όμως μοντάζ.

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία