Στη μακρινή και εξωτική Σεούλ μάς ξεναγεί ο Νίκος Μπαρτζουλιάνος. Ένας πολίτης του κόσμου ο οποίος διακρίνει την ευγένεια, την καθαριότητα, την εξοικείωση στην τεχνολογία, την ασφάλεια ανάμεσα σε όλα που χαρακτηρίζουν την πόλη στην οποία εργάζεται και δουλεύει τα τρία τελευταία χρόνια. Σε ό,τι δε αφορά την επιστροφή του στην Ελλάδα, αυτή μπορεί, λέει, να γίνει μόνο υπό προϋποθέσεις…

«Αποφάσισα να φύγω… Το 2006, όταν έγινα δεκτός από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ για το μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) με πλήρη υποτροφία. Είχα μόλις ολοκληρώσει τη στρατιωτική μου θητεία στη Β’ μοίρα καταδρομών και τις σπουδές του μηχανολόγου μηχανικού στο ΑΠΘ. Καθώς δεν είχε ξεκινήσει ακόμη το μαζικό κίνημα φυγής νέων στο εξωτερικό, είχα πει στον εαυτό μου πως μόνο με πολύ συγκεκριμένες συνθήκες θα έφευγα για συγκεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και ήμουν τυχερός που αυτές ήρθαν.

Επέλεξα να ζήσω στη Σεούλ τα τελευταία τρία χρόνια λόγω καριέρας και πρόκλησης. Είχαν προηγηθεί ως τόποι κατοικίας μου η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη και η Γενεύη μεταξύ 2006 - 2015, όταν και δέχθηκα μία πρόταση να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες στην Κορέα, σε μία από τις κορυφαίες τεχνολογικές εταιρείες του κόσμου. Παραμένει η πιο δύσκολη απόφαση που έλαβα ποτέ.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση όταν μετακόμισα στην Σεούλ ήταν το πόσο μπροστά σε όλα είναι. Για παράδειγμα η τεχνολογική εξοικείωση όλων, ακόμη και των πιο ηλικιωμένων. Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει γρήγορη ευρυζωνική σύνδεση σε όλη την πόλη και το αν έχουν όλοι έξυπνα τηλέφωνα. Αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι αν υπάρχει κάποια καθημερινή δραστηριότητα, υπηρεσία ή ανάγκη που δεν έχει ενισχυθεί ή δεν έχει αντικατασταθεί ακόμη με την τεχνολογία.

Επιπλέον, με εξέπληξε η ηρεμία και έλλειψη πανικού τους όταν ο βόρειος γείτονάς τους είχε επιθετική ρητορική. Δεν πιστεύουν ότι θα γίνει τίποτα, καθώς οι πολίτες της Βόρειας Κορέας είναι αδέρφια τους.

Στην αρχή που ακόμη ανακάλυπτα την πόλη μου άρεσε… να τρέχω ή να κάνω ποδήλατο δίπλα από τον ποταμό Χαν. Μία απίστευτη διαδρομή έκτασης 50+ χιλιομέτρων, η οποία δίνει ζωή σε όλη την πόλη.

Τώρα που ζω τρία χρόνια εδώ, το αγαπημένο μου μέρος είναι… το αεροδρόμιο. Το επί δέκα χρόνια καλύτερο αεροδρόμιο στον κόσμο είναι ο συνδετικός μου κρίκος με την Ελλάδα και άλλα απίστευτα μέρη στον Ειρηνικό ωκεανό και την Ασία.

Όταν έρχονται φίλοι μου από την Ελλάδα, τους πηγαίνω… να δοκιμάσουν κορεάτικο BBQ, στα παλάτια της δυναστείας των Τζόσεον, στα σύνορα με τη Βόρειο Κορέα και την αποστρατικοποιημένη ζώνη, στο μουσείο της Samsung και σε συναυλία Κ-Pop.

Μια συνήθεια των κατοίκων της πόλης που μου αρέσει… είναι η ορειβασία. Η άνοιξη και το φθινόπωρο είναι πανέμορφες εποχές στην Κορέα και η Σεούλ περιβάλλεται από 7 βουνοκορφές, που προσφέρουν αμέτρητες πανέμορφες ορειβατικές διαδρομές για τον καθένα.

Οι άνθρωποι εδώ σέβονται πολύ την ηλικία και την ιεραρχία. Ο τρόπος χαιρετισμού είναι η υπόκλιση. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις γι’ αυτό και πολλές φορές πρέπει να έχεις ανεπτυγμένο ένστικτο και να καταλαβαίνεις τη γλώσσα του σώματος για το αν ένα «ναι» τους σημαίνει όντως «ναι» ή «όχι».

Ως Έλληνας ήταν δύσκολο να συνηθίσω… την ασιατική κουζίνα και την έλλειψη καλού ελληνικού εστιατορίου. Απολαμβάνω τα επαγγελματικά ταξίδια στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία λόγω της πληθώρας επιλογών στο συγκεκριμένο τομέα!

Ένα καλό παράδειγμα της αστικής ζωής εδώ… είναι το πόσο καθαρή είναι η πόλη, χωρίς καν να υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων στους δρόμους! Ο καθένας κρατάει τα σκουπίδια του και τα πετάει στο σπίτι του ή σε ειδικούς χώρους, ενώ η απόρριψη των συγκεκριμένων σακουλών από τα σπίτια καθώς και η αποκομιδή τους γίνεται σε συγκεκριμένες ώρες ανά περιοχή (συνήθως 8 μ.μ. - 6 π.μ. τις καθημερινές).

Επιπλέον, όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς (τρένα, προαστιακός, μετρό, λεωφορεία αστικά και υπεραστικά, ταξί) σε κάθε πόλη, προάστιο, νησί και χωριό σε όλη την Κορέα των 50+ εκατομμυρίων κατοίκων χρησιμοποιούν ενιαίο σύστημα ηλεκτρονικών εισιτηρίων και τηλεματικής το λεγόμενο «Τ-money». Δεν χρειάζονται έντυπα εισιτήρια καθώς με το κινητό, την πιστωτική ή χρεωστική σου κάρτα μπορείς να μπαίνεις στο μετρό και να πληρώνεις το ταξί απλά με ένα σύντομο ακούμπημα.

Τι με ενοχλεί στην πόλη που ζω… Η ατμοσφαιρική ρύπανση αρκετές ημέρες, απόρροια της γειτνίασης με την Κίνα.

Τι ζήλεψα από την πόλη που ζω και θα ήθελα να υπάρχει στη Θεσσαλονίκη… Η ασφάλεια και η αστική παιδεία. Η Κορέα είναι η πιο ασφαλής χώρα στον κόσμο. Δεν νοείται να κλέψει ή να παρανομήσει κάποιος, είναι τεράστιο ηθικό θέμα. Μπορείς άφοβα να αφήσεις το κινητό σου και την τσάντα σου σε οποιοδήποτε μαγαζί χωρίς επίβλεψη. Μπορείς να αφήσεις την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή για όλο το Σαββατοκύριακο και δεν θα μπει κανένας. Φυσικά όταν μου τα έλεγαν, τα θεωρούσα υπερβολές, αλλά όντως έτσι είναι.

Τι μου έλειψε από τη Θεσσαλονίκη… Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, η ελληνική κουζίνα, το μπλε του ουρανού, τα ηλιοβασιλέματα, οι βόλτες στην παραλία.

Θα γυρνούσα πίσω υπό την προϋπόθεση είτε να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και εργασίας στην πόλη μας είτε να είμαι σε θέση να τις επηρεάσω και να τις αλλάξω.

WHO IS WHO

Ο Νίκος Μπαρτζουλιάνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι επικεφαλής παγκόσμιας στρατηγικής στο τμήμα κινητής τηλεφωνίας της SamsungElectronics στη Σεούλ της Κορέας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ και διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός του ΑΠΘ. Το 2016 έγινε από τους πρώτους έλληνες μαραθωνοδρόμους που τερμάτισε και στους έξι μεγαλύτερους μαραθωνίους του κόσμου.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 27 Ιανουαρίου 2019.