ΑΠΟΨΕΙΣ

Να τα πάρουμε ένα-ένα. Ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχτηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με σημαντική διαφορά από τη συνδιεκδικήτρια της ηγεσίας και με διαδικασίες αδιάβλητες. Αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Το μεγάλο ζήτημα ανακύπτει όταν πάμε παρακάτω, δηλαδή στην πολιτική του παρουσία, στις προτάσεις του, στη σχέση του με την Αριστερά. Όμως και σε αυτά τα θέματα μπορεί ένας φίλος τού νέου ηγέτη να δώσει μία πειστική απάντηση: όλα αυτά ήταν γνωστά στους ψηφοφόρους των εσωκομματικών εκλογών και ψήφισαν, όπως ψήφισαν. Άρα ενστάσεις επί του προκειμένου απορρίπτονται.

Από αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως όσοι περιστοιχίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη είναι διατεθειμένοι να παίξουν το χαρτί του ελέγχου του κόμματος μέχρι τέλους. Το ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να συμβεί. Άλλωστε, αυτό είναι ένα ιστορικό σύμπτωμα της Αριστεράς. Τις εσωκομματικές διενέξεις παλιότερα τις έλυνε με βίαιο τρόπο, σήμερα πιο πολιτισμένα, μόνο με διαγραφές.

Είναι αλήθεια πως οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές της ομάδας των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα ηγεσία είναι χαώδεις. Είναι αγεφύρωτες και αυτό το αντιλαμβάνονται και οι δύο πλευρές. Ως εκ τούτου, οι αποχωρήσεις ή οι διαγραφές πιθανόν να είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες. Και πιθανόν να κάνουν καλό σε όλους. Χωρίζουν οι δρόμοι και ο καθένας αναλαμβάνει την τύχη του και τις ευθύνες του.

Τερματικός σταθμός αυτής της πορείας θα είναι οι ευρωεκλογές. Οι κάλπες θα μιλήσουν και θα φανεί αν οι αποχωρήσαντες θα λάβουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν την πορεία τους ή αν συντριβούν, υπό το βάρος της κατηγορίας των διασπαστών. Υπάρχει και μια τρίτη περίπτωση. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το νέο κόμμα να καταποντιστούν, κάτι που δε φαίνεται απίθανο. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ερώτημα είναι ποιος κερδίζει όταν συνολικά η ριζοσπαστική Αριστερά συντρίβεται;

Σίγουρα το ΚΚΕ. Έχει μία συμπαγή δύναμη, χωρίς ιδεολογικές ανησυχίες και με αξιοθαύμαστες οργανωτικές δυνατότητες. Συνεπώς, είναι μέσα στη λογική των εξελίξεων να δει τις δυνάμεις του να προσεγγίζουν το 10% και γιατί όχι και να το υπερβαίνουν. Άλλωστε, με ένα κομμάτι της ριζοσπαστικής Αριστεράς υπάρχει μια ιστορική συγγένεια.

Και το ΠΑΣΟΚ; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην ανακάμπτει θεαματικά, όμως τουλάχιστον δημοσκοπικά υστερεί ελάχιστα από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Δε γνωρίζουμε τι θα συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε διασπαστεί είτε γνωρίσει την αποχώρηση ή τις διαγραφές πρωτοκλασάτων στελεχών του. Σε αυτή την περίπτωση το τοπίο αλλάζει και υπό προϋποθέσεις το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναδειχτεί στις ευρωεκλογές δεύτερο κόμμα.

Ένα άλλο ενδεχόμενο αφορά την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε αυτή, από δύο ψηφοφορίες, φάνηκε πως υπάρχει μια ομάδα 16 βουλευτών που κρατά αποστάσεις από τη νέα ηγεσία. Αν τυχόν αποχωρήσουν από το κόμμα τότε το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται, κοινοβουλευτικά, σε αξιωματική αντιπολίτευση με ό,τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια.

Έχουμε μπροστά μας σημαντικές εξελίξεις στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα σημαδέψουν ολόκληρη την κεντρική πολιτική σκηνή. Πάντως τόσο η νέα ηγεσία όσο και οι διαφωνούντες φαίνεται πως έχουν πάρει τις αποφάσεις τους.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12.11.2023