Τη νέα του παράσταση με τίτλο «Επιστροφή» παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής σε μία μυσταγωγική βραδιά στο Ινστιτούτο Γκαίτε.

Επί σκηνής ερμηνεύουν οι Νίκος Κύρτσος και Μέλα Γεροφώτη, με την Στέλλα Τέμπρελη στο τσέλο και τον συνθέτη στο πιάνο, ενώ τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης υπογράφει ο Στέλιος Βραχνής.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 19 Απριλίου και με αυτή την αφορμή, ο κ. Μαραμής μιλάει στη «ΜτΚ» για την «Επιστροφή», τον έρωτα, την ποίηση αλλά και όσα τον κινητοποιούν.

Η «Επιστροφή» παρουσιάζει έργα της ερωτικής του εργογραφίας. Όπως εξηγεί ο συνθέτης, μεταξύ άλλων στην παράσταση ακούγονται έργα των Καρυωτάκη, Πολυδούρη, Λαπαθιώτη, Λόρκα αλλά και νεότερων, εν ζωή, στιχουργών όπως ο Μιχάλης Γκανάς, η Ελένη Φωτάκη, ο Μυριανθόπουλος κ.ά.

«Επιστροφή» στα βασικά

Η «Επιστροφή» για τον Δημήτρη Μαραμή έχει πολλούς συμβολισμούς. Είναι η επιστροφή στον έρωτα, το συναίσθημα, τη μικρή σκηνή δηλαδή τον μικρό, ζεστό χώρο, την άμεση επικοινωνία με το κοινό. «Από το 2017 έχω ένα πέρασμα από μεγάλους χώρους όπως το Νιάρχος, το Μέγαρο Μουσικής με μεγάλα μουσικοθεατρικά έργα. Τώρα, 7 χρόνια μετά, επιστρέφω στο τραγούδι, τη μουσική σκηνή και στο πιο άμεσο, στο πιο απλό και στο πιο ζεστό». Τα συγκεκριμένα ποιήματα χαρακτηρίζονται από το έντονο πάθος, που άλλωστε ήταν και ένα χαρακτηριστικό της εποχής τους, στον μεσοπόλεμο που ήταν έκρυθμη η κατάσταση και φυσικά οι ποιητές μας εξέφρασαν τις αγωνίες τους. Η επιλογή των ποιημάτων έγινε απόλυτα αυθόρμητα στο τι αγγίζει προσωπικά εμένα αλλά και στο τι μουσική που κρύβει το κάθε ποίημα».

Ο λόγος για αυτή την επιστροφή; «Σίγουρα μία νοσταλγία» απαντά ο κ. Μαραμής. «Είναι μία επιθυμία της επαφής με τον κόσμο σε μία εποχή που θεωρώ ότι έχει ρομποτοποιηθεί, έχει παγώσει και κυριαρχεί ο φόβος και η ενοχή. Αυτό που βγαίνει μέσα από τη μουσική παράσταση είναι ένα πάθος για έρωτα για ζωή, μία επιστροφή στο συναισθηματικό, το ανθρώπινο αλλά και την παιδική ηλικία, δηλαδή την αγνότητα, την αθωότητα, την ευαισθησία» εξηγεί.

«Χωρίς τον έρωτα η ζωή δεν έχει νόημα»

Και γιατί έρωτας; «Ο έρωτας είναι η γενεσιουργός δύναμη, είναι το κίνητρο και η αφορμή για να γεννιούνται και να δημιουργούνται πράγματα, είναι η δύναμη που είναι πάνω απ’ όλα. Βέβαια υπάρχει και η σκοτεινή του πλευρά που είναι κάτι ακόμα πιο αληθινό -ο έρωτας δεν είναι χαρά και ευτυχία, είναι γενεσιουργός δύναμη αλλά όπως κάθε τι που γεννάει έχει και την οδύνη του. Στην παράσταση μιλάμε για την απώλεια, τον αποχωρισμό, τον πόθο χωρίς ανταπόκριση, το ερωτικό αδιέξοδο. Πάντως παρόλες τις δυσκολίες δεν παύει να είναι το πιο δυνατό πράγμα στην ανθρώπινη φύση και χωρίς αυτό η ζωή δεν έχει νόημα».

Πώς συνδυάζονται μουσική, ποίηση, θέατρο; «Θεωρώ τον εαυτό μου αμιγώς θεατρικό συνθέτη. Έχω γράψει μουσική για 44 θεατρικές παραστάσεις συνεπώς συνδέομαι πάρα πολύ με το θέατρο. Η μουσική μου έχει θεατρικά χαρακτηριστικά, είτε είναι ορχηστρικό έργο, είτε είναι τραγούδι είτε είναι αμιγώς μουσικό θέατρο (μιούζικαλ, όπερα, ροκ όπερα). Με ενδιαφέρει πάρα πολύ και δεν θα σταματήσω να το κάνω. Πάντα η μουσική μου συνδέεται με το λόγο. Η έμπνευσή μου πάντα ξεκινά από τις λέξεις και προσπαθώ να ακούσω τη μουσική πίσω από αυτές παρόλο που χαρακτηριστικό της μουσικής είναι να εκφράζει το ανείπωτο. Καμιά φορά μάλιστα με βρίσκω να ξεκινάω από φιλόλογος και να φτάνω στη μουσική. Είναι πολύ έντονη η σχέση μου με τα κείμενα, στις παραστάσεις μου τα επιμελούμαι προσωπικά. Είμαι πολύ αυστηρός με τους στίχους και πολλές φορές δε μπορώ να αντισταθώ στην ομορφιά κάποιων ποιημάτων. Δεν παύω ποτέ όμως να είμαι μουσικός».

Η έμπνευση; «Με εμπνέει κάτι που συγκινεί ή αναστατώνει τον ψυχισμό μου. Δεν είμαι εγκεφαλικός τύπος αυτό είναι ξεκάθαρο. Δεν είναι κάτι που απορρίπτω απλά εγώ δεν ανήκω σε αυτή την πλευρά. Σαφώς πιστεύω ότι χρειάζονται λογική και συναίσθημα για να είναι κάποιος ισορροπημένος αλλά αυτό που θα μας πάει μπροστά είναι το ένστικτο και η παρόρμηση καθώς αντιλαμβάνονται πράγματα που η λογική δεν μπορεί. Όταν νιώθεις κάτι να σε τραβάει, τότε ανοίγεις νέους δρόμους. Προσωπικά έχω ορθολογισμό στη ζωή μου, δεν έχω τάσεις αυτοκαταστροφής, αλλά οι επιλογές που καθόρισαν τη ζωή μου έγιναν με το ένστικτο.

«Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι με ό,τι όπλα έχει ο καθένας -εγώ έχω τη μουσική»

Ο κ. Μαραμής εξομολογείται πως αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το κοινό να βγαίνει από την αίθουσα ως παιδί, καθώς πιστεύει πως εκεί βρίσκεται το μυστικό της αληθινής μας ζωής. «Η καθημερινότητα, μας φέρνει αντιμέτωπους με πάρα πολλά προβλήματα: πεζότητα, ταχύτητα και υπερπληροφόρηση μας αποξενώνουν από το παιδί μέσα μας. Ζούμε μία κτηνωδία με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι με ό,τι όπλα έχει ο καθένας -εγώ έχω τη μουσική. Η Τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά σίγουρα η ανυπαρξία της θα ήταν ολέθρια καταστροφή» τονίζει ο συνθέτης.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στη σχέση του με την παράδοση, ο συνθέτης παραδέχεται ότι αυτή σχετίζεται με την εμμονή του με το αρχέγονο και το αυθεντικό. «Αναζητώ αυτό που πηγάζει από τον ψυχισμό του πρωτόγονου ανθρώπου μέχρι τον σημερινό, αυτό με πάει στις ρίζες μου και οι ρίζες είναι σημαντικές για το μέλλον. Έχουμε αποπροσανατολιστεί και δεν εννοώ επ’ ουδενί να γίνουμε παραδοσιακοί και να πάμε στον συντηρητισμό -κι αυτό είναι αρρώστια- αλλά πρέπει να έχουμε κάποιες υγιείς σταθερές για να πιαστούμε»

Μετά την «Επιστροφή» ο Δημήτρης Μαραμής θα συνεχίσει τα μουσικά του ταξίδια σε Ευρώπη και Άπω Ανατολή ενώ όπως αποκαλύπτει στη «ΜτΚ» στα… σκαριά έχει και μια ροκ όπερα σε σύγχρονο κείμενο που εμπνέεται από μια αρχαία τραγωδία σε μουσική του Θεσσαλονικιού Δημήτρη Δημητριάδη. Ο συνθέτης χαρακτήρισε το project ως ένα «μεγάλο πείραμα γιατί είναι κάτι που έρχεται πραγματικά από το μέλλον ξεκινώντας από τη μυθολογία».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«H Επιστροφή» - Παρασκευή 19 Απριλίου 2024 στις 21.00

Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης

Εισιτήρια: more.com

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14.04.2024